Ψηφίστε με το χέρι στην καρδιά – του Κώστα Κωστούλα

Κουμάντο κάνει η παρέα. Παντού. Στα πάντα. Θα μιλάμε συχνά για την παρέα.

Η μεσαία τάξη εργάζεται σκληρά για να τα βγάλει πέρα με τις υποχρεώσεις της και ξέρει ότι κανένα κόμμα εξουσίας δεν θα λύσει σοβαρά προβλήματα αφού τα πολιτικά πρόσωπα που απασχολούν την επικαιρότητα είναι θιασώτες της ελληνικής χρεωκοπίας εδώ και 40 χρόνια.

Η ελληνική ελίτ δεν ενδιαφέρεται για τις πολιτικές εξελίξεις επειδή έχουν δημιουργήσει ένα ακλόνητο σύστημα κρατικοδίαιτης ροής χρήματος που ελάχιστα επηρεάζεται από τις αλλαγές των κυβερνήσεων.

Όταν μπείτε στο παραβάν, πριν ψηφίσετε κάντε πρώτα έναν έλεγχο και σκεφτείτε πόσα χρήματα σας έχουν μείνει από το μισθό και τη σύνταξή σας από την αρχή του μήνα.

Ίσως να μπήκατε στον πειρασμό εκείνη τη στιγμή να διαλέξετε ποιο λογαριασμό θα πληρώσετε αυτό το μήνα και ποιον θα αφήσετε απλήρωτο για διακανονισμό.

Πάρτε ανάσα και μετά κάντε την επιλογή σας.

Ψηφίστε ότι σας κάνει να νιώσετε καλύτερα με τον εαυτό σας. Για το μέλλον το δικό σας και των παιδιών σας.

Πρόκειται για μια κοινωνία που έχει χάσει την εμπιστοσύνη στον εαυτό της. Όμως η Δημοκρατία δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς σχέσεις εμπιστοσύνης.

Το υπάρχον τοπικό πολιτικό σύστημα πρέπει να κατανοήσει πολλά περισσότερα από όσα έχει ήδη κατανοήσει.

Στην εκφορά του λόγου του, στις προτεραιότητές του, στην αντίληψή του για την κοινωνική πραγματικότητα.

Η πλειοψηφία του δημόσιου λόγου είναι «να ειχαμε να λέγαμε».

Ένα κατασκεύασμα που δεν έχει καμία σχέση με τις πράξεις αυτών που τον εκφέρουν.

Πολλοί άνθρωποι λανσάρουν μια δημόσια εικόνα εντελώς ατσαλάκωτη και ψεύτικη.

Βέβαια η ποιότητα της ζωής δεν έχει θεαματικότητα. Η κακοποίησή της μόνο έχει.

Αυτό προϋποθέτει φυσικά και πολιτική σκέψη, με την υγιή έννοια του όρου, που είναι ζήτημα παιδείας.

Όχι πολιτικολογία, δηλαδή απολιτικό λόγο περί πολιτικής από απαίδευτα μυαλά.

Δυστυχώς μάθαμε να ζούμε με τα ελάχιστα στάνταρ, να χειροκροτάμε το κενό περιεχόμενο, να αποδεχόμαστε ότι μας επιβάλλεται αδιαμαρτύρητα και δυστυχώς να παραιτούμαστε από διαμαρτυρία για κάτι που είναι πολύ κατώτερο των περιστάσεων.

Η μετριότητα αφορά βέβαια όλη τη συγκρότηση της ελληνικής κοινωνίας.

Προς τι η έκπληξη;