Οι μέρες της αφθονίας σας είναι μετρημένες, είναι ο τίτλος μιας καλής γερμανικής ταινίας. Παραφράζοντάς τον μπορούμε να πούμε πως οι μέρες της κυριαρχίας της κυβέρνησης της ΝΔ είναι μετρημένες.
Οι φοιτητικές και εκπαιδευτικές πλημμυρίδες που συγκλόνισαν την Αθήνα και άλλες πόλεις τις προηγούμενες βδομάδες είναι ο νεανικός προάγγελος βαθύτερων διεργασιών.
Δεν είναι μόνο το θέμα των ΑΕΙ, που οι ακραία αντιδραστικές απαντήσεις της κυβέρνησης για την προώθηση των κλειστών στα λαϊκά στρώματα και περίκλειστων από αστυνομία επιχειρηματικών πανεπιστημίων δύσκολα θα περπατήσουν στη ζωή.
Οι Μητσοτάκης, Κεραμέως, Χρυσοχοΐδης δεν έχουν κανένα λόγο να πανηγυρίζουν γιατί πέρασε, όπως προβλεπόταν, το νομοσχέδιο από τη βουλή. Αρκεί να τους θυμίσουμε πως ο πάντα ανήσυχος χώρος της εκπαίδευσης και των πανεπιστημίων έχει ξηλώσει πολλές αντι-μεταρρυθμίσεις:
Από τον ν.815 του «εθνάρχη» Κ. Καραμανλή μέχρι τους κανονισμούς Β. Κοντογιαννόπουλου-πατέρα Μητσοτάκη το 1990-91 και από την κατάργηση του άρθρου 16 του Συντάγματος (2006-07) μέχρι τις αναδιαρθρώσεις της Α. Διαμαντοπούλου. Μαζί τους, στο σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας, θα βρεθούν και οι πρόσφατες ρυθμίσεις, από ένα αγώνα διαρκείας, ανυπακοής και ανατροπής, φοιτητών, εκπαιδευτικών και λαού.
Αλλά είναι πολλές οι αιτίες που βγάζουν τον κόσμο στο δρόμο. Οι χιλιάδες που διαδήλωσαν αυτές τις μέρες, σαρώνοντας τις κυβερνητικές απαγορεύσεις και αψηφώντας την κρατική τρομοκρατία και παρά την πανδημία του κορονοϊού, έφεραν στο προσκήνιο την αντίσταση σε μια κυβέρνηση και μια πολιτική που καταδικάζει εργαζόμενους και νεολαία σε ασφυξία.
Την Τρίτη η κυβέρνηση ανακοίνωσε ένα νέο «σκληρό lockdown» μέσα στο συνεχιζόμενο «lockdown» διαρκείας, επιβεβαιώνοντας τις απαράδεκτες και υγειονομικά αχρείαστες απαγορεύσεις στην κυκλοφορία, με κορωνίδα το Οργουελιανό μάντρωμα από τις 6 μ.μ. τα Σαββατοκύριακα.
Την Τρίτη το πρωί η ΟΕΝΓΕ προειδοποιούσε την κυβέρνηση με επείγουσα επιστολή προς Κ. Μητσοτάκη, Β. Κικίλια, Β. Κοντοζαμάνη (ζητώντας μάλιστα μάταια τηλεδιάσκεψη, ενώ εισπράττει διώξεις) για υπερδιπλασιασμό των επιβεβαιωμένων κρουσμάτων στην Αττική, αύξηση των εισαγωγών ασθενών με Covid-19 κατά 50% τις τελευταίες 15 ημέρες (πολύ περισσότερο σε Αττική και Αχαΐα), αλλά και για τις επιπτώσεις στη λοιπή νοσηρότητα και θνητότητα από τη μετατροπή του δημόσιου συστήματος υγείας σε σύστημα μιας νόσου.
Υπογράμμιζαν ειδικά την απειλή στην Αττική, λόγω της πληθυσμιακής πυκνότητας και των μεγάλων ελλείψεων σε νοσοκομειακές υποδομές, ακόμα και σε συστήματα χορήγησης οξυγόνου υψηλής ροής! Υπογράμμιζαν επίσης τον κίνδυνο μετάδοσης κορονοϊού από τον εμβολιασμό στα νοσοκομεία.
Οι νοσοκομειακοί γιατροί πρότειναν ένα συνολικά διαφορετικό μοντέλο αντιμετώπισης της πανδημίας, με «καθολική επιδημιολογική επιτήρηση με δωρεάν μαζικά επαναλαμβανόμενα τεστ και ουσιαστικά μέτρα αντιμετώπισης εκεί που φουντώνει ο ιός», δηλαδή σε «ΜΜΜ και μεγάλους εργασιακούς χώρους (εργοστάσια, μεγάλες εμπορικές αλυσίδες, super market) στους οποίους με ευθύνη του κράτους και της εργοδοσίας καταπατώνται τα υγειονομικά πρωτόκολλα, αποκρύπτονται τα κρούσματα, απουσιάζουν οι κρατικές ελεγκτικές υπηρεσίες».
Ταυτόχρονα, ζητούσαν ενίσχυση των νοσοκομείων και των Κέντρων Υγείας, μονιμοποίηση των συμβασιούχων, ενώ έφερναν ξανά στο φως πως ακόμα εκκρεμούν οι προσλήψεις 940 μόνιμων γιατρών που προκηρύχθηκαν τον Φεβρουάριο του 2020, αλλά και οι προσλήψεις Γενικών Γιατρών από το… 2019!
Επιπλέον, απαιτούσαν ιχνηλάτηση και την «επίταξη του ιδιωτικού τομέα υγείας και υποχρεωτική ένταξη των ιδιωτών γιατρών στο σχέδιο για την αντιμετώπιση της πανδημίας».
Παρότι η κυβέρνηση της ΝΔ προσπαθεί να εμφανιστεί ως σωτήρας του λαού όλο και περισσότερο αναδεικνύεται ως αυτό που είναι: Μια κυβέρνηση κοινωνικού πολέμου, που αξιοποιεί και την πανδημία για να προωθήσει τις πιο ακραίες αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις που έχει ανάγκη το κεφάλαιο και το σύστημα, το οποίο αργά ή γρήγορα θα ζητήσει τον λογαριασμό.
Σε αυτές τις συνθήκες οι διεκδικήσεις για Υγεία-Παιδεία-Εργασία-Ελευθερία συνδυάζονται και συνενώνονται στην ανάγκη ενός πολιτικού κινήματος ανατροπής της κυρίαρχης πολιτικής και της γραμμής της κυβέρνησης, η οποία υλοποιεί τις κατευθύνσεις της ΕΕ και τις απαιτήσεις του κεφαλαίου.
Πρόκειται για μια πολιτική, με την οποία συναινεί ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως έχει φανεί και με τη σύμπλευσή του με το υγειονομικό μοντέλο των «ειδικών», αλλά και με τις προτάσεις Τσίπρα για «σώμα φύλαξης» των πανεπιστημίων!
Επειδή η βουή των διαδηλώσεων φαίνεται πως ξύπνησε και τον Α. Τσίπρα και την αξιωματική «αντιπολίτευση» και αρχίζουν να ονειρεύονται κοστούμια νέας διακυβέρνησης, πρέπει να υπογραμμίσουμε πως τίποτα δεν είναι πιο αναποτελεσματικό για τις ζωτικές ανάγκες λαού και νεολαίας από την αναβίωση των «αντιδεξιών» μετώπων και μιας επαναφοράς κυβερνητικής διαχείρισης αλά ΣΥΡΙΖΑ, με ακόμα πιο δεξιό περιεχόμενο και βασικό σύμμαχο το ΚΙΝΑΛ.
Ζούμε σε μια συγκλονιστική εποχή που όλα τρίζουν και αλλάζουν, με την πολύπλευρη κρίση του ολοκληρωτικού καπιταλισμού της εποχής μας να υπογραμμίζει την ανάγκη για ένα επίκαιρο αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα και μέτωπο, με εμπνευστή μια σύγχρονη κομμουνιστική απελευθερωτική δυναμική. Τώρα που όλα κρίνονται ξανά από την αρχή, σε αυτόν τον αγώνα ζωής ή θανάτου της ανθρωπότητας, τίποτα λιγότερο δεν είναι αρκετό.
Κι αν ο παλιός, γερασμένος και βαθιά άρρωστος κόσμος σέρνει τα βήματά του (δίνοντας δυστυχώς ρυθμό και σε ένα μέρος της ηττημένης Αριστεράς), όλο και περισσότεροι θα παίρνουν έμπνευση από το πάθος, το πείσμα και τη λεβεντιά της νέας γενιάς, όπως των συντρόφων συλληφθέντων που έσφιξαν και ύψωσαν τις γροθιές παρά τις χειροπέδες.
Γιατί όταν οι νέοι «σφίγγουν το χέρι, ο ήλιος είναι βέβαιος για τον κόσμο».
Γιάννης Ελαφρός
