Zωή Χατζηθωμά
Πατριωτισμός είναι να αγαπάς την πατρίδα σου χωρίς μπλε και πράσινους κόκκους και χωρίς αχταρμά και γιαλαντζί μακεδονομάχους και περιβολές σπαρτιατικές και να βγαίνεις στους δρόμους φωνάζοντας αντικυβερνητικά συνθήματα.
Πατριωτισμός είναι να πονάς για την κατάντια της χώρας σου, να αντιδράς χωρίς παρωπίδες και να θέλεις να φτιάξεις ένα καλύτερο αύριο για τα παιδιά σου.
Πατριωτισμός είναι να μην ξεχνάς και να είχες βγει στους δρόμους παλιότερα, όταν τα παιδιά σου κρύωναν στα παγωμένα σχολεία, γιατί δεν είχαν θέρμανση. Όταν ο γείτονάς σου αυτοκτόνησε, γιατί του πήρε η τράπεζα το σπίτι.
Όταν ο γέρος πατέρας σου έμεινε με μισή σύνταξη και μάζευε τα ψιλά για να ζήσει. Όταν τα παιδιά σου ξενιτεύτηκαν με πτυχία και μεταπτυχιακά και διδακτορικά και γλώσσες στις βαλίτσες τους.
Όταν το καλοκαίρι σε έτρωγε το τσιμέντο και ο καύσωνας στην πόλη και κάποιοι με τα παιδιά τους και τις μετρέσες τους απολάμβαναν το υπέροχο αιγαιοπελαγίτικο γαλάζιο.
Όταν τα παιδιά σου διέκοπταν τις σπουδές και ένιωθες ανάπηρος και άχρηστος. Όταν προσευχόσουν τις νύχτες να μην αρρωστήσει κανένας δικός σου, γιατί δεν υπήρχε Δημόσια Υγεία και ήταν σίγουρα καταδικασμένος.
Όταν πλήρωνες χρέη ξένα…
Τότε πού ήσουν; Μη μιλάς τώρα για πατρίδα και ιδανικά και μη φανατίζεσαι, γιατί προκαλείς μόνο γέλιο και οργή μαζί.
Μη απειλείς με όπλα και κρεμάλες. Δεν είσαι πατριώτης.
Αυτό είναι φθόνος και μίσος και οξύνει και δε βοηθά…και…και…Τι έχετε κάτω από τι περικεφαλαίες πολύ θα ήθελα να ξέρω.
Μεγαλώσαμε και κουραζόμαστε να εξηγούμε τα αυτονόητα, θέλουμε να έχουμε μερικούς καλούς ανθρώπους, που να νοιάζονται για τον συνάνθρωπο και να μιλάμε μόνο με τα βλέμματα.
Οτιδήποτε άλλο είναι σπατάλη χρόνου και ενέργειας. Η προίκα που θα αφήσουμε στα παιδιά μας είναι τα αληθινά βλέμματα και όχι η προπαγάνδα από τους φασίστες και πατριδοκάπηλους.
Η έννοια της πατρίδας είναι ιερή και σηκώνει μεγάλη κουβέντα και είναι ψιλά γράμματα για αναλφάβητους.
Στο σημείο αυτό να πούμε όσο πιο ήπια μπορούμε ότι ο Μ.Αλέξανδρος δεν είχε παντρευτεί Ελληνίδα! Συγκλονιστικό;
Και για να σοβαρευτούμε ξέρουμε και τον σκοπό και τη λογική των συγκεντρώσεων αυτών.
Απλώς να γίνει σαφές ότι δεν τρώμε τους λωτούς και ότι η μνήμη μας είναι άριστη.
Όσο ζω δε θα ξεχάσω τα παγωμένα χεράκια από τα πρωτάκια σε κάποιο Δημοτικό σχολείο της περιοχής μου και την οργή μου για τα θλιμμένα τους μάτια χωρίς να φταίνε.
Δεν είναι η Μακεδονία, το ξέρεις και συ και εγώ καλά.
Είναι η πατρίδα μας, είναι η τρομοκρατία που έχουμε βιώσει και ο τσαμπουκάς που έχουμε να φτιάξουμε ένα καλύτερο αύριο για τα παιδιά μας!
Χαρακιά στην καρδιά.
Πάντα θα πορευόμαστε μαζί της σαν κρυφό φυλαχτό!
