Άλλο ένα γεφύρι στην περιοχή του Ασπροποτάμου, που έχει έντονο πρόβλημα κι αν πέσει δύσκολα ξαναγίνεται η μαστοριά του τότε, με τις συνήθεις εργολαβίες του σήμερα.
Το γεφύρι του Γκίκα κοντά στο χωριό Κρανιά κι αυτό μέρος της περίφημης βλαχόστρατας, που σώζεται σε κάποια σημεία μέσα στο δάσος. Στην πρώτη φωτογραφία με κάποιες μικρές μεν αλλά ουσιαστικές παρεμβάσεις είχε σταθεροποιηθεί.
Στη δεύτερη αναμένουμε τους αρμόδιους υπεύθυνους για την επίσημη παρέμβαση. Τα γεφύρια είναι τα εμβληματικότερα μνημεία μετά τις εκκλησίες, της κληρονομιάς μας. Επίσης το κάθε γεφύρι είναι σήμα κατατεθέν, αλλά και σημείο αναφοράς για το κάθε χωριό.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα και ολικής αναστήλωσης υπάρχει, θέμα σύγκρισης προφανώς δεν υφίσταται. Το αναφέρουμε για τη σημαντικότητα της ιστορικής και πετυχημένης αναστήλωσης και της εμπειρίας που αποκτήθηκε.
Θα μπορέσει να συνεχιστεί άραγε και σε άλλα πεσμένα ή μερικώς κατεστραμμένα γεφύρια πάνω στην Πίνδο, όπως στην περίπτωση μας. Πετράδες, αρχιτέκτονες, εργολάβοι, μηχανικοί, καθηγητές του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου (ΕΜΠ) που έκαναν τη μελέτη, συνεργάστηκαν. Αυτή η επιτυχία, η εμπειρία, η συνεργασία για την «ελληνική πραγματικότητα» και η όλη διαδρομή αποτυπώνεται στο ντοκιμαντέρ «Πέτρα με πέτρα, το εργοτάξιο αναστήλωσης της γέφυρας Πλάκας».
Το ντοκιμαντέρ της Αριάννας Σπύρου δημιουργήθηκε στα πλαίσια της διπλωματικής της εργασίας στο μεταπτυχιακό «περιβάλλον και ανάπτυξη ορεινών περιοχών» του Μετσόβιου Κέντρου διεπιστημονικής Έρευνας (ΜΕΚΔΕ) στο Μέτσοβο.
Το μεταπτυχιακό για την ορεινή Ελλάδα που πραγματεύεται κυρίως τις υποδομές που προϋποθέτει μια ζωή στα βουνά με αξιώσεις, αλλά και φιλοδοξεί να μπολιάσει τους νέους με ιδέες και οράματα που θα στηρίξουν αυτή την ανάπτυξη.
Ζητούμενο είναι να υπάρξουν καλές πρακτικές και σε άλλα εξίσου σημαντικά θέματα, να συνεργαστούμε για την περιβόητη ορεινή ανάπτυξη.
Με την ευχή να υπάρξει άμεσα έμπρακτο ενδιαφέρον για το μικρό μισογκρεμισμένο γεφύρι της περιοχής μας, αλλά και γενικότερο για την προστασία και ανάδειξη της ορεινότητας με συνέπεια και σοβαρότητα.
Τελικά στον νομό μας όποιο γεφύρι πάθει ζημιά, είτε μικρή είτε εκτεταμένη, δεν επισκευάζεται ποτέ και για κανένα απολύτως λόγο. Απλά αφήνεται στην μοίρα του κι ας κινδυνεύει να καταστραφεί εντελώς. Εξοργιστική αδιαφορία!