«Δημοσκοπικές» παροχές με το βλέμμα στις κάλπες

«Παράγετε υπερπλεονάσματα για να μοιράσετε επιδόματα, αντιγράφοντας τις χειρότερες λογικές της Μεταπολίτευσης», έλεγε ο Μητσοτάκης στη Βουλή τον Δεκέμβριο του 2017. Τότε ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης ασκούσε δριμεία κριτική την κυβέρνηση Τσίπρα, η οποία στο τέλος κάθε χρονιάς μοίραζε το λεγόμενο «Κοινωνικό μέρισμα» από το υπερπλεόνασμα που δημιουργούσαν τα μνημονιακά μέτρα λιτότητας. Μάλιστα ο Μητσοτάκης έντυνε με ιδεολογικό μανδύα την κριτική του στην κυβέρνηση Τσίπρα, υποστηρίζοντας ότι «δεν θέλουμε ανθρώπους εξαρτημένους από επιδόματα. Θέλουμε ανθρώπους που θα πάρουν ξανά την ζωή τους στα χέρια τους».

Η (ιδεολογικά νεοφιλελεύθερη) κριτική που ασκούσε στα επιδόματα ο Μητσοτάκης ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ήταν εσφαλμένη. Τα επιδόματα περιορίζουν τον κοινωνικό αποκλεισμό και μπορούν να δώσουν την ευκαιρία στους πιο ευάλωτους να σταθούν στα πόδια τους, όταν εντάσσονται σε μια πολιτική κοινωνικά δίκαιης ανάπτυξης. Ωστόσο, ο Μητσοτάκης είχε δίκιο όταν στηλίτευε τον παραλογισμό να τα παίρνει το κράτος με το ένα χέρι και να δίνει με το άλλο. Η θετική επίπτωση που έχουν τα επιδόματα στην οικονομία είναι μικρότερη από τις αρνητικές συνέπειες μιας αχρείαστης φορολόγησης.

Άλλα λέω και άλλα κάνω

Προς δόξα της… αξιοπιστίας της πολιτικής, σήμερα η ΕΛΣΤΑΤ ανακοίνωσε ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη πέτυχε υπερπλεόνασμα ρεκόρ. Το πλεόνασμα Μητσοτάκη έφτασε το 2024 στο θηριώδες ποσό των 11,4 δισ., ήτοι 4,8% του ΑΕΠ. Το υπερπλεόνασμα μαμούθ προήλθε από την αύξηση της φορολογίας στους ελεύθερους επαγγελματίες λόγω τεκμηρίων, καθώς και από την ακρίβεια η οποία συνεπάγεται πάντοτε μεγαλύτερο ΦΠΑ.

Στη δήλωση που έκανε ο πρωθυπουργός μετά την ανακοίνωση της ΕΛΣΤΑΤ, το υπερπλεόνασμα δεν εντάσσεται πλέον στις παθογένειες του πολιτικού συστήματος, αλλά αποτελεί απόδειξη της ευρωστίας της ελληνικής οικονομίας. Συγκεκριμένα, υποστήριξε ότι «τα στοιχεία του Κρατικού Προϋπολογισμού για το 2024, που μόλις ανακοινώθηκαν από την Εurostat και την ΕΛΣΤΑΤ, καταγράφουν μία σημαντική υπεραπόδοση της εθνικής οικονομίας και ένα πλεόνασμα στα δημόσια ταμεία. Κάτι που σημαίνει ότι, με την προσπάθεια όλων, τα πήγαμε πολύ καλύτερα από όσο υπολογίζαμε».

Η εντυπωσιακή κυβίστηση του πρωθυπουργού στο ζήτημα των παροχών και των υπερπλεονασμάτων, συνιστά χαρακτηριστικό παράδειγμα του τι σημαίνει αναξιοπιστία του πολιτικού συστήματος. Όταν οι πολιτικοί κάνουν και λένε τα ακριβώς αντίθετα από όσα έκαναν κι έλεγαν πριν λίγα χρόνια, τότε δικαιολογημένα οι πολίτες δεν τους πιστεύουν και τους ταυτίζουν με το ψέμα.