Η Ιερά Μητρόπολις Σταγών και Μετεώρων μετά βαθυτάτης θλίψεως ανήγγειλε την προς Κύριον εκδημία του εμβληματικού Γέροντος των Μετεώρων, Αρχιμανδρίτου Ισιδώρου Τσιατά, προηγουμένου της Ιεράς Μονής Βαρλαάμ.
Η εξόδιος ακολουθία θα τελεσθεί στο Καθολικό της Ιεράς Μονής Βαρλαάμ, την Πέμπτη 3 Ιουλίου στις 6.30 μ.μ.
Ο Γέροντας Ισίδωρος δεν ήταν απλά ένας μοναχός. Ήταν ο άνθρωπος που αναγέννησε τη Μονή Βαρλαάμ, την στόλισε, την ανέδειξε, την παρέδωσε ξανά ζωντανή στον σύγχρονο προσκυνητή. Επί των ημερών του ανακαινίστηκε εκ βάθρων το ιστορικό μοναστήρι, εξωραΐστηκε με σεβασμό στην παράδοση και μεράκι για το μέλλον, και δικαίως αποκαλούνταν ως ο νέος κτήτορας της Μονής.
Σημαντικό σταθμό στο έργο του αποτελεί η ανέγερση της Βαρλαμείου Εστίας, που φιλοξενεί τις διοικητικές υπηρεσίες και το γραφείο του εκάστοτε Μητροπολίτη Σταγών και Μετεώρων. Το 1992, με πατρική φροντίδα και βαθύ σεβασμό στην τοπική πνευματική κληρονομιά, προχώρησε στην οικοδόμηση ενός περικαλλούς ενοριακού ναού προς τιμήν των Οσίων και Αγίων Μετεωριτών Πατέρων. Λίγα χρόνια αργότερα συνέβαλε καθοριστικά στην ανέγερση του ενοριακού ναού Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στην Καλαμπάκα.
Χάρη στις πρωτοβουλίες του, σήμερα ο επισκέπτης της Μονής Βαρλαάμ έχει την ευκαιρία να θαυμάσει ένα σπάνιο πολιτιστικό και πνευματικό θησαυρό: ένα νέο, πρότυπο σκευοφυλάκιο που φιλοξενεί ξυλόγλυπτους σταυρούς, μοναδικές φορητές εικόνες από τη βυζαντινή και μεταβυζαντινή περίοδο, χειρόγραφα (297 κώδικες), παλαίτυπα (132 τόμοι από τον 15ο ως τον 19ο αιώνα) και άλλα πολύτιμα κειμήλια της μοναστικής ζωής των Μετεώρων. Δεν κράτησε μόνο ζωντανή την πίστη, κράτησε ζωντανή και τη μνήμη.
Ο Γέροντας Ισίδωρος υπήρξε ταπεινός μέχρι το τέλος. Σπάνια μιλούσε για όσα έκανε – όχι γιατί δεν ήταν σημαντικά, αλλά γιατί τα θεωρούσε απλό καθήκον. Όμως, το έργο του μιλούσε και θα συνεχίσει να μιλάει για εκείνον.
Στήριξε δεκάδες οικογένειες με ανάγκες, φοιτητές με όνειρα, δημόσιες υπηρεσίες με λειτουργικά έξοδα, προσέφερε ασθενοφόρο στο Κέντρο Υγείας Καλαμπάκας, στήριξε έργα κοινής ωφέλειας στο Καστράκι, ανέδειξε τη Μονή σε σπουδαστήριο νέων ιερέων και προστάτη της πνευματικής ζωής της περιοχής μας.
Ο πατέρας Ισίδωρος δεν είχε ανάγκη από τίτλους. Είχε χαμόγελο, συγχώρεση, αυτιά ανοιχτά και καρδιά πλατιά. Δεν έκανε διακρίσεις. Έβλεπε στον καθένα το καλό, το ανθρώπινο, το θεϊκό. Συγχωρούσε, άκουγε, καθοδηγούσε. Ήταν πατέρας – με όλη τη βαρύτητα της λέξης.
