Η Βουλή των Ελλήνων ολοκλήρωσε μια σημαντική νομοθετική πρωτοβουλία σε σχέση με την διαχείριση του προσφυγικού ζητήματος, η οποία έχει ως βασικό στόχο, από την μία πλευρά, την θωράκιση του ελληνικού συστήματος ασύλου και από την άλλη, την αποτελεσματική απάντηση στο μείζον ανθρωπιστικό ζήτημα που αντιμετωπίζει σήμερα η χώρα μας.
Προφανώς, όλες οι τελευταίες εξελίξεις γύρω από το προσφυγικό δεν μπορούν να ικανοποιούν κανένα πολίτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τα αντανακλαστικά πολλών χωρών σε σχέση με την ανθρωπιστική διάσταση του προσφυγικού δυστυχώς μας γύρισαν πάρα πολύ πίσω στο κομμάτι της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης. Σε αυτό το δύσκολο και πρωτόγνωρο για όλη την Ευρώπη πλαίσιο, η Κυβέρνηση επιχειρεί, με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο να ορθολογικοποιήσει το ελληνικό σύστημα ασύλου, ώστε να διασφαλίζεται στον απόλυτο βαθμό το διεθνές δίκαιο και η συνθήκη της Γενεύης.
Θα πρέπει να υπογραμμιστεί, στο σημείο αυτό, ότι από τις αρχές του 2000 η χώρα μας όφειλε, βάσει του κοινοτικού κεκτημένου, να δημιουργήσει ένα σύστημα εξέτασης των αιτημάτων ασύλου και μία δευτεροβάθμια επιτροπή επανεξέτασης. Αυτό, δυστυχώς, δεν έγινε ποτέ και προφανώς θυμόμαστε όλοι τις εικόνες ντροπής και τα δεκάδες χιλιάδες αιτήματα ασύλου που βρίσκονταν σε εκκρεμότητα μέχρι το 2015, αιτήματα τα οποία αράχνιαζαν επί χρόνια στα υπόγεια των αρμοδίων υπηρεσιών. Το αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής ήταν οι αιτούντες άσυλο να παραμένουν διοικητικά δέσμιοι και με προσωρινά έγγραφα επί έτη, χωρίς εξέταση της υπόθεσής τους.
Ταυτόχρονα, παρά τις σχετικές κοινοτικές οδηγίες που είχαν θεσπιστεί από το 2003 από την Ευρωπαϊκή Ένωση μέχρι το 2015 που ανέλαβε η παρούσα κυβέρνηση, δεν υπήρχε κανένα κέντρο ταυτοποίησης, κανένα κέντρο πρώτης υποδοχής και καμία δομή φιλοξενίας προσφύγων. Τα τελευταία 12 χρόνια οι διαδοχικές κυβερνήσεις δεν δημιούργησαν ούτε μία τέτοια δομή. Αντίθετα τι κάνανε; Χρησιμοποίησαν κάθε διαθέσιμο κτήριο για να φτιάξουν διοικητικές φυλακές για αλλοδαπούς. Οι αγροτικές αποθήκες γέμισαν κάγκελα, τα κρατητήρια πλημμύρισαν και ταυτόχρονα επεκτάθηκε η διοικητική κράτηση στους 18 μήνες. Αυτό δημιούργησε κολαστήρια για τα οποία η Ελλάδα καταδικάστηκε και από τον ΟΗΕ και από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Με το νομοσχέδιο, λοιπόν, αυτό και με τις προσπάθειες που εξελίσσονται από το αρμόδιο Υπουργείο, επιχειρείται σήμερα αυτή η εικόνα επιτέλους να αλλάξει. Οι αιτήσεις ασύλου που κατατίθενται πλέον στην Ελλάδα θα εξετάζονται συγκροτημένα, άμεσα και σύμφωνα με τις πρακτικές που επιβάλλει το διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο.
Αυτό αποτελεί μια διοικητική τομή για τη χώρα. Παράλληλα, με την ενσωμάτωση του κοινοτικού κεκτημένου συγχρονίζεται το εθνικό μας δίκαιο με την διεθνή νομοθεσία που αφορά την μη επαναπροώθηση, την αρχή της εξατομικευμένης εξέτασης, την παροχή νομικής συνδρομής, την συνεργασία στο πεδίο με την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ και πολλά άλλα.
Ωστόσο, δεν γίνεται να παραλείψουμε το γεγονός ότι η προσπάθεια που καταβάλλεται αυτή την στιγμή στο προσφυγικό έχει ως βάση της την μεγαλειώδη έκφραση αλληλεγγύης του ελληνικού λαού, χωρίς την οποία θα ήταν αδύνατον να τα καταφέρουμε. Για ακόμα μία φορά ο ελληνικός λαός βρίσκεται στην πρωτοπορία της Ευρώπης και στην πρώτη γραμμή του αγώνα για τον ανθρωπισμό και την αλληλεγγύη.
Παναγιώτα Δριτσέλη
Βουλευτής Τρικάλων ΣΥΡΙΖΑ
