Η κυβέρνηση πέτυχε κάτι μοναδικό: έχει πείσει σχεδόν τους πάντες ότι συγκαλύπτει την υπόθεση των Τεμπών.
Το 72% των ερωτώμενων σε πρόσφατη δημοσκόπηση της ALCO, δηλώνει ότι έγινε προσπάθεια συγκάλυψης της τραγωδίας από την κυβέρνηση, ενώ μόλις το 17% απορρίπτουν αυτό το ενδεχόμενο.
Το πιστεύουν ακόμα και η πλειονότητα όσων δηλώνουν ότι ψηφίζουν ΝΔ ( 43% Ναι, έναντι 36% Όχι)!
Στην Ελλάδα πλέον υπάρχουν δύο κατηγορίες ανθρώπων: εκείνοι που θεωρούν την κυβέρνηση διεφθαρμένη μέχρι το μεδούλι και αυτοί που είναι βέβαιοι ότι είναι διεφθαρμένη μέχρι το μεδούλι.
Απλώς στη δεύτερη κατηγορία βρίσκονται και αρκετοί που αντιμετωπίζουν τη διαφθορά ως φυσική κατάσταση ή μετέχουν αυτής, έστω και στα χαμηλότερα κλιμάκια.
Αυτό εξηγεί και τις οβιδιακές αλλαγές στην κυβερνητική γραμμή, τις τελευταίες ημέρες, τις επικοινωνιακές παλινωδίες και τον εκνευρισμό των στελεχών της.
Η κυβέρνηση έχει χάσει πλήρως τον έλεγχο της επικοινωνίας, αντί να επιβάλλει το αφήγημά της, όπως συστήνουν τα εγχειρίδια διαχείρισης κρίσεων, τρέχει καταϊδρωμένη να απαντήσει στις κατηγορίες των άλλων. Και αποτυγχάνει.
Το τελευταίο, βέβαια, δεν είναι μόνο αποτέλεσμα κακών επικοινωνιακών χειρισμών, είναι πρωτίστως συνέπεια των πολιτικών και επιχειρησιακών χειρισμών της.
Τι να σου κάνει η επικοινωνία όταν όλοι σου οι χειρισμοί συντείνουν, όχι στη διαλεύκανση της τραγωδίας και στην απόδοση ευθυνών εκεί που πρέπει, αλλά στη συσκότισή της και την προστασία των εμπλεκομένων;
Τι να σου κάνει η μηντιακή υπεροπλία όταν το αφήγημά σου δεν αντέχει σε στοιχειώδη λογική και τα κενά του είναι μεγαλύτερα και από το Γκραν Κάνυον;
Η κυβέρνηση, ωστόσο, δεν αποσκοπεί πλέον να ελέγξει τη συζήτηση, πόσο μάλλον να πείσει ότι τα έχει κάνει όλα καλά στην υπόθεση.
Ξέρει ότι αυτό το πλοίο έχει σαλπάρει προ πολλού. Κάθε φορά, άλλωστε, που ψελλίζει μια νέα δικαιολογία, δείχνει όλο και πιο ένοχη.
Όταν ο Άδωνις ουρλιάζει «δηλαδή μας λέτε λαθρέμπορους» και η Ντόρα εξανίσταται «δεν είμαστε τέρατα» η αυθόρμητη αντίδραση της συντριπτικής πλειονότητας του κόσμου είναι «ναι, είστε».
Ο στόχος της είναι να αλλάξει το επίδικο, να μην είναι πλέον τι πραγματικά συνέβη στα Τέμπη και τι έπραξε εκείνη, αλλά η σταθερότητα της χώρας, η οποία, φυσικά, εξαρτάται από την παραμονή της ΝΔ στην κυβέρνηση.
Ξεχάστε λοιπόν τα Τέμπη, το δίλημμα πλέον είναι «Μητσοτάκης ή ζούγκλα»!
Ποιους όμως επιδιώκει να συσπειρώσει η κυβέρνηση με αυτό το δίλημμα; Το ομολογούν οι ίδιοι: το 40% του ΝΑΙ του δημοψηφίσματος, το πάλαι ποτέ Μέτωπο της Λογικής.
Αλλά το 2025 δεν είναι 2015 και στα Τέμπη δεν διακυβεύεται η παραμονή της χώρας στο ευρώ, αλλά αν θα αποδοθεί δικαιοσύνη στην πιο σκοτεινή υπόθεση της Μεταπολίτευσης.
Και ο «κακός» δεν είναι κάποιοι «εξαρχειώτες κατσαπλιάδες» που απειλούν να βγάλουν τη χώρα από το ευρώ, αλλά οι μανάδες και οι πατεράδες 57 ανθρώπων που χάθηκαν από την εγκληματική αμέλεια (ίσως και συνενοχή) του κράτους που όφειλε να τους προστατεύσει.
Η Καρυστιανού δεν είναι Τσίπρας, ούτε οι συγγενείς των θυμάτων είναι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Για αυτό και το δίλημμα του Μητσοτάκη δεν πείθει ούτε καν τους νεοδημοκράτες. Το «Μητσοτάκης ή ζούγκλα» δεν απευθύνεται στο Μέτωπο της Λογικής αλλά στο… Μέτωπο της Συνενοχής.
Σε αυτούς που έχουν να χάσουν από την πτώση της κυβέρνησης, με πρώτους τους εμπλεκόμενους στα Τέμπη και μετά όλους όσοι επωφελούνται άμεσα ή έμμεσα από τη διαφθορά και το ροκάνισμα του δημοσίου χρήματος που διαχειρίζεται κεντρικά το επιτελικό (παρα)κράτος του Μητσοτάκη.
Με δυο λόγια, η νέα γραμμή της κυβέρνησης, δεν είναι επικοινωνιακή, είναι ένα κάλεσμα στα όπλα, ένα «βολεμένοι όλης της χώρας γρηγορείτε», κινδυνεύει το παντεσπάνι σας ή έστω το κρακεράκι σας.
Το καθεστώς τα παίζει όλα για όλα, για αυτό και δεν θα σεβαστεί τίποτα και κανέναν, ούτε θεσμούς, ούτε μανάδες εξαϋλωμένων παιδιών. Η αυτοκρατορία αντεπιτίθεται, ο Βορίδης ξέθαψε το τσεκούρι του.
Αλλά πίσω από τις πολεμικές ιαχές κρύβεται ο φόβος τους ότι το πάρτι αργά ή γρήγορα τελειώνει. Μπορεί να μη φύγουν με ελικόπτερο, θα φύγουν όμως με τραίνο.
