Ας μιλήσουμε ειλικρινά: η ενημέρωση και η πολιτική ζωή στη χώρα έχουν υποστεί βαθιά στρέβλωση.
H προπαγάνδα έχει μεταμφιεστεί σε ενημέρωση και οι δημοσκοπήσεις σε εργαλείο ψυχολογικού πολέμου. Το μήνυμα που καλλιεργείται μεθοδικά είναι απλό και επαναλαμβανόμενο: τίποτα δεν αλλάζει, τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει, η Νέα Δημοκρατία θα είναι πάντα πρώτη, οι υπόλοιποι είναι μικροί και αδύναμοι.
του Κώστα Παπαθεοδώρου
Οι δημοσκοπήσεις λειτουργούν ως προεκτάσεις του επικοινωνιακού βραχίονα της εξουσίας. Ακόμη κι όταν τα κοινωνικά δεδομένα δείχνουν δυσαρέσκεια, θυμό, οργή ή απογοήτευση, οι πίνακες εμφανίζουν ένα “σταθερό” πολιτικό τοπίο.
Πρώτη η Ν.Δ. με 20% ή 25%, που μέσω της περίφημης «αναγωγής των αναποφάσιστων» την οποία εντελώς αυθαίρετα και αντιεπιστημονικά προσδιορίζουν «οι πολιτικοί θεοί», μετατρέπεται μαγικά σε 30%. Μια τεχνική εξίσου προβλέψιμη όσο και αποτελεσματική: παρουσιάζει την πρωτοκαθεδρία της κυβέρνησης ως φυσικό νόμο, αποθαρρύνει την αντιπολίτευση και απονευρώνει την κοινωνική συμμετοχή.
Εταιρείες δημοσκοπήσεων έχουν ευθεία σχέση με τον «τροφοδότη λογαριασμό» της κυβέρνησης και δεν είναι διατεθειμένες να χάσουν το μαγικό κλειδί, έναντι κάποιου μεμονωμένου πελάτη…
Όμως η προπαγάνδα για τις δημοσκοπήσεις δεν περιορίζεται σε γραφήματα και αριθμούς. Επεκτείνεται στην καθημερινή ροή των ειδήσεων, εκεί όπου τα ενσωματωμένα μέσα μαζικής ενημέρωσης αναλαμβάνουν να «σπάνε» την επικαιρότητα με επιλεγμένες ιστορίες. Την ώρα που η κοινωνία συζητά για τα Τέμπη, τον ΟΠΕΚΕΠΕ, την ακρίβεια ή τη διαφθορά, τα ΜΜΕ προβάλλουν άλλα θέματα — ποιοι πολιτικοί πήγαν ή δεν πήγαν σε μια κηδεία, ποια δήλωση παρερμηνεύτηκε, ποιο σκάνδαλο “ξεχάστηκε”, ποιο ξέκωλο γδύθηκε…
Το αποτέλεσμα είναι μια τεχνητή κανονικότητα, ένα πέπλο ηρεμίας που επισκιάζει την κρίση εμπιστοσύνης.
Στην πραγματικότητα, η απαξίωση των κομμάτων δεν είναι απλά φυσικό φαινόμενο, αλλά και πολιτικό σχέδιο. Όσο τα μικρότερα ή αντιπολιτευόμενα κόμματα εμφανίζονται ως “ανίσχυρα”, “διχασμένα” ή “ανεπαρκή”, τόσο ενισχύεται η αίσθηση αναπόφευκτης κυριαρχίας της Ν.Δ. Οι πολίτες βομβαρδίζονται καθημερινά με την ιδέα πως “όλοι είναι ίδιοι”, άρα “καλύτερα οι γνωστοί”. Είναι η ίδια συνταγή που κρατάει την κοινωνία παραιτημένη, εγκλωβισμένη ανάμεσα στην απογοήτευση και τον φόβο.
Η προπαγάνδα δεν είναι μόνο ψεύδος — είναι και η τέχνη απόκρυψης του ουσιώδους. Και σε αυτή την τέχνη, η κυβέρνηση έχει να επιδείξει αξιοθαύμαστα αποτελέσματα. Με ελεγχόμενα μέσα, με “πειθαρχημένες” δημοσκοπήσεις και με μια δημόσια σφαίρα που μοιάζει περισσότερο με σκηνικό παρά με διάλογο, η δημοκρατία υποχωρεί παταγωδώς.
Αν υπάρχει ελπίδα, αυτή βρίσκεται μόνο στην ενεργό αμφισβήτηση. Να πάψουμε να δεχόμαστε τα νούμερα ως αλήθεια, τις εικόνες ως πραγματικότητα, και την “κανονικότητα” ως φυσική κατάσταση. Οι κοινωνίες αλλάζουν όταν οι πολίτες αρνούνται την επίπλαστη πραγματικότητα και αρχίζουν να αναζητούν τη δική τους αλήθεια…
Ο Κώστας Παπαθεοδώρου είναι δημοσιογράφος στην ΕΡΑ Ιωαννίνων.
epirusgate
Ποιά ΜΜΕ ; Αφού τα περισσότερα ανήκουν πλέον σε αντιπολιτευόμενους επιχειρηματίες…
Παράδειγμα, ο Σκάι. Άρχισε και πετάει καρφιά ο Πορτοσάλτε για συνεχή αυτογκόλ της κυβέρνησης. Παίζει λέει μονότερμα και τρώει γκολ.
Βλέπεις, δεν μπορεί να γυρίσει τη μπιφτέκα σε μία ημέρα. Θα κατέβει στο επίπεδο των υπουργών.
Οπότε, πάει η τρίτη θητεία…
Άρα πριν, ανήκαν σε συμπολιτευόμενους επιχειρηματίες. Το δηλώνει στην πρόταση σου το «πλέον».
ΥΓ. Δεν το έχεις με την Ελληνική γλώσσα, περιορίσου στο κόπυ-πάστε να βγάλεις κανένα τίμιο πενηνταράκι…
Πριν υπήρχε το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο, τώρα που έγινε η εξημέρωση που λέει και ο Μαραντζίδης, δεν υπάρχει.
ΥΓ Αν έχεις παρωπίδες δεν έχεις πλήρη εικόνα, όπως εκεί στην υπόγα σας με το 0,50 το τουϊ.
Βλέπω είστε ενημερωμένος για τις τιμές στην αγορά κ. καθηγητά… Να υποθέσω ότι ανήκατε και εσείς στο αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο. Με το γνωστό σας έργο φυσικά.
Έτσι δεν είναι;
Πως το δουλεύεις το Αγγλικό ρε μεγάλε καθηγητή.
Re-branding μου και γλίστρησα… (που λέγανε και στο χωριό σου).
Οι παρωπίδες δεν είναι εμπόδιο σήμερα. Υπάρχουν οι οπτικές ίνες. Γέμσι ου τόπους ουπτικές ίνις…
Ο φουκαράς ο Νίκος, μια που τον αναφέρατε κ. καθηγητά, επέμενε μέχρι το βράδυ της Παρασκευής ότι θα βγει το ΝΑΙ με διαφορά 3-4 μονάδων. Όταν την μεθαύριον έφαγε τη μεγάλη φόλα, βγήκε στη Σία (τη νύφη του σογιού, εν TV) τη Δευτέρα το βράδυ και επέμενε ότι είχε …δίκιο. Κάτι σαν τον Άδωνιν, ένα πράγμα…
ΥΓ. Η σειρά σου τώρα: γράψε για το πως έκανε ο Τσίπρας το ΟΧΙ, ΝΑΙ. (Και εσείς, του ΝΑΙ, αντί να του πείτε εύγε, τον κράζατε επί έτη. Ούτε ο Λουίτζι τέτοιο σενάριο).
Σωπάτε καλέ, δε γίνονται αυτά τα πράγματα…