Έζησε τρία χρόνια ντροπιαστικων σιωπών …
Των συγγενών, των φίλων,της γειτονιάς,της κοινωνίας,των υπηρεσιών…
Βίωσε μαρτυρικά την απόλυτη σιωπή όσων ήξεραν, έβλεπαν, ένιωθαν,υποψιάζονταν αλλά δεν μιλούσαν.
Κάνεις δεν τον έσωσε !
Και χθες το βράδυ εκείνος που με τα όργανα του σώζει άλλα παιδιά τιμήθηκε με την πιο μεγάλη σιγή …
Του ενός λεπτού…

«Απο τις χειρουργικές ομάδες, ως ελάχιστο φόρο τιμής, στο μικρό Άγγελο, που χάρισε ζωή σε ασθενείς συνανθρώπους μας.»
Όπως χαρακτηριστικά έγραψε στην ανάρτηση του ο Ελληνικός Οργανισμός Μεταμοσχεύσεων.
Οι γιατροί υποκλίθηκαν στον Άγγελο, που άφησε πίσω την καρδιά του φεύγοντας,κάνοντας τον πιο μεγάλο θόρυβο .
Αυτόν που δεν άκουσε κανείς όσο βασανιζόταν μέχρι θανάτου στα χέρια εκείνων που κανείς δεν είδε,άκουσε, κατάλαβε …
Κι αν κάτι μένει μέχρι τον επόμενο βασανισμό που θα οδηγήσει στον θάνατο ένα παιδί,είναι να σκεφτούμε πως δεν αρκεί πλέον να μας αρκεί πως τίποτε δεν γίνεται για αυτά τα παιδιά !
Aντιγόνη Ανδρεάκη
Το έγραψα και παλιά και (ευτυχώς για εσάς, διότι θα τρώγατε άγριο μπινελίκι) δεν απάντησε κανείς.
Όποιος, κατά τη γνώμη μου, είναι υπαίτιος για το θάνατο ενός παιδιού, παντί τρόπω, πρέπει να σκάβει τον λάκκο και να το τοποθετεί ο ίδιος μέσα. Και μετά να το σκεπάζει. Για να δούμε την αντροσύνη του.
Μετά λόγου γνώσεως.