"Δημοσιογραφία είναι να δημοσιεύεις αυτά που κάποιος άλλος δεν θέλει να δημοσιευθούν." - Τζορτζ Όργουελ

23.3 C
Trikala

Kανένα φωτοστέφανο σε αυτούς που μας έφεραν στη σημερινή κατάσταση.

lafarm

Σχετικά άρθρα

Kοιτάζω καμιά φορά τη ροή της επικαιρότητας και σκέφτομαι ότι έχουμε φτιάξει μια πολύ βολική ερμηνεία για το πώς φτάσαμε στη χρεοκοπία και τα μνημόνια.

Κανένα φωτοστέφανο σ’ αυτούς που μας οδήγησαν στη χρεοκοπία  | tanea.gr

Λίγο πολύ όλοι βολεύονται να λένε ότι για όλα φταίει ο Γιώργος Παπανδρέου.

Όχι πως δεν φταίει. Κάθε άλλο, θα μείνει στην ιστορία ως αυτός που κάλεσε το ΔΝΤ.

Όμως, δεν ήταν ο μόνος υπεύθυνος, ακόμη και εάν βολεύει και σαν αποδιοπομπαίος τράγος και σαν αυτός για του οποίου την πολιτική κληρονομιά καμιά κόντρα δεν θα υπάρξει.

Μόνο που τα προβλήματα της χώρας μας δεν ξεκίνησαν με έναν πρωθυπουργό που όσο βαρύ όνομα κουβάλαγε, άλλη τόση ελαφρότητα επέδειξε.

Τότε απλώς φάνηκαν τα προβλήματα και πόσο εκρηκτικά ήταν.

Τα προβλήματα ξεκίνησαν νωρίτερα και το ξέρουμε.

Γιατί το μεγάλο πάρτι του χρέους έγινε επί κυβερνήσεων Κώστα Καραμανλή.

Ενός πολιτικού που επιμένει να φέρεται ως εάν η πατρίδα πρέπει να τον αντιμετωπίζει τη χρυσή εφεδρεία χωρίς να έχει δώσει ούτε μια εξήγηση γιατί άφησε το θέμα του χρέους να γιγαντωθεί ούτε μια δικαιολογία για το γιατί μόλις αντιλήφθηκε ότι το πρόβλημα δεν μπορούσε να αντιμετωπιστεί απλώς την έκανε με γοργά πηδηματάκια αφήνοντας τους άλλους να πληρώσουν το λογαριασμό.

Όμως, θα ήμασταν άδικοι εάν μέναμε μόνο στις ευθύνες του Κώστα Καραμανλή.

Γιατί το σαθρό μοντέλο ανάπτυξης που ακόμη πληρώνουμε είχε διαμορφωθεί επί κυβερνήσεων Κώστα Σημίτη.

Γιατί τα «μεγάλα έργα», δηλαδή η χαρά των εργολάβων, τότε δρομολογήθηκαν και ακόμη τα πληρώνουμε.

Γιατί επί κυβερνήσεων Σημίτη δρομολογήθηκαν αμυντικές δαπάνες που έγιναν το μεγάλο πάρτι των «μεσαζόντων».

Γιατί η κυβέρνηση Σημίτη πήρε την ευθύνη, με «δημιουργική λογιστική», να μας βάλει στο ευρώ, παρότι η ελληνική οικονομία δεν ήταν έτοιμη.

Πάνω από όλα γιατί επί των ημερών των κυβερνήσεων του Κώστα Σημίτη αναπτύχθηκε και στο επίπεδο της «επιχειρηματικότητας» και στο επίπεδο του κρατικού μηχανισμού η κουλτούρα της «μεγάλης αρπαχτής» που ακόμη μας βασανίζει.

Μικρή σημασία έχει στα δικά μου μάτια ότι δεν μπορεί κανείς να προσάψει κάτι στον Σημίτη σε επίπεδο ατομικής ηθικής στάσης.

Δεν μειώνει την πολιτική ευθύνη.

Σήμερα και η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ, αγιοποιούν, από διαφορετικές αφετηρίες αλλά με κοινή σκοπιμότητα να διεκδικήσουν πολιτικά οφέλη, και την περίοδο Καραμανλή και την περίοδο Σημίτη.

Όμως, η ελληνική κοινωνία δεν πρέπει να ξεχάσει. Γιατί αυτός είναι ο μόνος δρόμος για να επαναληφθούν τα ίδια λάθη.

Γι’ αυτό λοιπόν κανένα φωτοστέφανο σε αυτούς που μας έφεραν στη σημερινή κατάσταση.

2 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Ιδού η αλήθεια της καταστροφής
    Η αλήθεια για την καταρράκωση της αξιοπιστίας της χώρας για να θυμούνται οι παλαιοί και να μαθαίνουν οι νέοι.
    -Αρχικά οι φωστήρες –σωτήρες, της επαράτου νεο-δεξιάς του νεοφιλελευθερισμού με τις σπουδές στα μεγάλα Πανεπιστήμια, δεν έμαθαν ότι η αξιοπιστία είναι το βασικό στοιχείο σε κάθε οικονομική λειτουργία. Τυφλωμένοι ίσως και από τη δόξα της εξουσίας και το πάθος για την τιμωρία του νικημένου αντιπάλου-το 2004 ο νικημένος αντίπαλος ήταν το ΠΑΣΟΚ του Σημίτη-με τις αλόγιστες ενέργειες τους κατεδάφισαν την αξιοπιστία της χώρας μας.
    Τα ιστορικά γεγονότα ξεκίνησαν μέσου της περίφημης δημοσιονομικής απογραφής.
    1) Την 11 Μαρτίου 2004, εντολή από τον Υπουργό Οικονομικών κο Αλογοσκούφη για τη διενέργεια της απογραφής. Την απογραφή αναλαμβάνει η ΕΣΥΕ σε συνεργασία με το Γενικό Λογιστήριο.
    2) Αποτέλεσμα. Το έλλειμμα του 2003 διαμορφώθηκε μετά από λαθεμένους χειρισμούς κυρίως στον τρόπο καταγραφής των αμυντικών δαπανών, σε 5,6% από 1,7%. ( Τους λαθεμένους χειρισμούς τους διαπίστωσε και η EUROSTAT.)
    3) Η Επιτροπή (Commission) έδωσε εντολή στη EUROSTAT να αναθεωρήσει προς τα πίσω τα δεδομένα και έτσι με βάση την απλουστευμένη αυτή εκτίμηση το έλλειμμα του 1999, έτους κρισίμου για την ένταξη της χώρας στη ζώνη του Euro, ανήλθε στο 3,7%. Έτσι απλά προέκυψε το θέμα ότι τα δεδομένα μαγειρεύτηκαν επί κυβέρνησης Σημίτη.
    4) Τόσο στην Επιτροπή όσο και στη EUROSTAT, Η Ελλάδα θεωρήθηκε πολύ αναξιόπιστη αφού κάθε κυβέρνηση έχει τη δική της εκδοχή για το έλλειμμα κλπ. Μέχρι και ειδικώς στοχευόμενα ανέκδοτα σε βάρος της χώρας εφευρέθηκαν.

    Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά ήρθε και η αναθεώρηση του ΑΕΠ, η οποία ήταν στο 25,6% του προηγουμένου, δηλαδή αυτού που ως παρανομαστής έμπαινε για τον υπολογισμό του ελλείμματος. Η αναθεώρηση αφορούσε τα έτη 2001 και 2002.
    Οι πρώτοι και ουσιαστικοί έλεγχοι της EUROSTAT το βρήκαν ορθό, στη συνέχεια όμως λόγου της πρώτης πλάνης, δεν ήταν δυνατό αυτό να γίνει αποδεκτό. Έτσι έγινε αποδεκτό μόνο στο 9%.
    Το τι έγινε στον διεθνή κυρίως τύπο δεν περιγράφετε. Η Ελλάδα θεωρήθηκε εκτός από αναξιόπιστη αλλά και ως χώρα με πολιτικούς περιορισμένης ευφυΐας και ανύπαρκτης διορατικότητας.
    Αυτή είναι η αλήθεια τα γεγονότα πιστοποιούνται με έγγραφα και οι αριθμοί είναι αμείλικτοι.
    Αυτά τα έργα και οι ημέρες των νεοφιλελεύθερων της περιόδου εκείνης έφεραν την καταστροφή της αξιοπιστίας που είναι ο βασικός λόγος της χρεωκοπίας μας.
    Ας αναρωτηθούν οι πολίτες, αν αυτοί που μας κατέστρεψαν μπορούν να μας σώσουν και ας πράξουν ανάλογα.
    Δικαιόπολης

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Δείτε επίσης