Η πόλη στην οποία γεννήθηκα και μεγάλωσα, είναι τα Τρίκαλα (τα καλά, της Θεσσαλίας!). Το φετινό Πάσχα, λοιπόν, όπως και κάθε Πάσχα άλλωστε, το πέρασα εκεί, με την οικογένεια μου. Ας τολμούσα να έκανα και διαφορετικά βασικά- στην καλύτερη των περιπτώσεων η μάνα μου να έσκαγε με ελικόπτερο α λα Ψινάκης, να με μάζευε πίσω!
Τα Τρίκαλα βρίσκονται 300 χιλιόμετρα βόρεια της Αθήνας και κατά τη γνώμη μου είναι μία από τις ομορφότερες επαρχιακές πόλεις της Ελλάδας. Αν και επαρχία, έχει τόσα πολλά αυτή η πόλη που μπορεί κανείς να κάνει και να δει, που σε καμία περίπτωση δε πρόκειται να βαρεθεί. Χαρακτηριστικό των Τρικάλων είναι το ποτάμι που διασχίζει το κέντρο της πόλης, με την κεντρική γέφυρα, κατασκευασμένη το 1888, να ενώνει τον πεζόδρομο της Ασκληπιού (ένα πεζόδρομο γεμάτο καφετέριες και μπαρ, που λειτουργούν από νωρίς το πρωί, μέχρι αργά το βράδυ) με την κεντρική πλατεία της πόλης. Πέρα από τις βόλτες που μπορεί κανείς να κάνει πλάι στο ποτάμι, το τελευταίο διάστημα με πρωτοβουλία του Δήμου, όποιος θέλει μπορεί να κάνει και δωρεάν κανό (ή “βαρκάδα”) στα νερά του Ληθαίου. Cool huh?
Όσοι από εσάς παρακολουθούσατε “Βέρα στο δεξί”, θα γνωρίζετε πως τα Τρίκαλα είναι μία πολύ επίπεδη πόλη- ναι, καμία σχέση με το Κολωνάκι!- και πως οι κάτοικοι χρησιμοποιούν πολύ τα ποδήλατα για τις καθημερινές τους μετακινήσεις. Είναι άλλωστε και από τις λίγες πόλεις με ποδηλατοδρόμους σχεδόν σε όλο το κέντρο της πόλης. Μάλιστα, επειδή το τελευταίο διάστημα οι τουρίστες στην πόλη αυξάνονται συνεχώς, ο Δήμος έχει φροντίσει να υπάρχουν ποδήλατα, που μπορεί κανείς να “νοικιάσει” δωρεάν και σε συνδυασμό με τους απαραίτητους τουριστικούς οδηγούς, να κάνει τις βόλτες του στην πόλη.
Σήμα κατατεθέν της πόλης είναι το Φρούριο με το επιβλητικό του ρολόι, ορατό σχεδόν από κάθε γωνιά της πόλης. Στις παρυφές του βρίσκεται η παλιά πόλη των Τρικάλων, η οποία αποτελείται από τη συνοικία Βαρούσι και τα παλιά μανάβικα. Το Βαρούσι διακρίνεται για τα όμορφα αρχοντικά με τους περίτεχνους αρχιτεκτονικούς ρυθμούς, ενώ στη συγκεκριμένη συνοικία βρίσκονται και οι παλαιότερες εκκλησίες της πόλης. Στη συνέχεια της συνοικίας Βαρούσι και μέχρι την κεντρική πλατεία εκτείνονται τα μανάβικα. Τα μανάβικα είναι γειτονιά της παλιάς πόλης με χαρακτηριστική, ομοιόμορφη αρχιτεκτονική, όπου πλέον φιλοξενούνται κάποιες από τις καλύτερες ταβέρνες της περιοχής- κάτι σαν τα λαδάδικα της Θεσσαλονίκης, με πολύ καλύτερο φαγητό, όμως!! Η αλήθεια είναι πως όπου και να φας στα Τρίκαλα, θα φας πολύ καλά και οικονομικά, ο tsegboy όμως, σου προτείνει το “Λαδοφάναρο” στα παλιά μανάβικα και το “Χάνι”, κοντά στον σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης, ο οποίος χτίστηκε το 1886 επί Κυβέρνησης Χαριλάου Τρικούπη.
Στην είσοδο της πόλης, ερχόμενος από την Αθήνα, στέκει εδώ και πέντε αιώνες περίπου το επιβλητικό Κουρσούμ Τζαμί, το μόνο σωζόμενο από τα πολλά οθωμανικά τζαμιά που υπήρχαν κάποτε στην πόλη των Τρικάλων. Πιθανολογείται ότι χτίστηκε δέκα χρόνια περίπου πριν από το θάνατο του Οσμάν Σάχ, ο οποίος ετάφη στον γειτονικό τουρμπέ (μαυσωλείο) το 1567/8. Στην ίδια περιοχή βρίσκεται και το κτίριο των παλιών φυλακών των Τρικάλων, ένα κτίριο ιστορικής σημασίας, καθώς κάποτε αποτελούσε το χαμάμ του Σουλτάνου, ενώ μετά το 2006 και τη μεταφορά των φυλακών εκτός της πόλης, ξεκίνησε η αναμόρφωση του και πλέον εκεί στεγάζονται τόσο το “Μουσείο Τσιτσάνη”, όσο και ο αρχαιολογικός χώρος του χαμάμ.
Αν όλα τα παραπάνω δε σε έχουν πείσει, ώστε η επόμενη εξόρμηση σου να είναι στην πόλη μου, τι θα έλεγες αν μάθαινες πως τα Τρίκαλα βρίσκονται σε απόσταση μισής ώρας τόσο από τα Μετέωρα, όσο και από την λίμνη Πλαστήρα;
Ο tsegboy πιστεύει πως τα Τρίκαλα είναι ένας από τους καλύτερους ανοιξιάτικους- και όχι μόνο- προορισμούς, εσύ;
ps. Για τη διαμονή σας στα Τρίκαλα, ο tsegboy σας προτείνει το Ananti City Resort, στο οποίο τραβήχτηκε και η τελευταία φωτογραφία- τι, μόνο στη Σαντορίνη νομίζετε πως υπάρχουν τέτοιες πισίνες; Σε επόμενο post θα μιλήσουμε αναλυτικά για το ξενοδοχείο- μέχρι τότε μπορείτε να περιηγηθείτε στο site του και γιατί όχι, να κανονίσετε το επόμενο ταξίδι σας στα Τρίκαλα!
