Η απερίγραπτη παρακμή της Αμερικανικής Δημοκρατίας μας θυμίζει ότι τα πρόσωπα παίζουν τρομακτικό ρόλο. Η θεωρία «ότι στην πολιτική όλοι ίδιοι είναι», ότι το «σύστημα είναι ισχυρό και ένα πρόσωπο δεν κάνει την διαφορά» καταρρίπτεται με κρότο.
Γιατί στην Αμερική ένας άνθρωπος έφερε στην επιφάνεια και έδωσε δύναμη στα πιο μισαλλόδοξα, λούμπεν και ψεκασμένα στοιχεία της αμερικανικής κοινωνίας. Ελπίζω ότι στο τέλος η Αμερικανική δημοκρατία θα επανέλθει στην κανονικότητα. Και για το καλό της ίδιας της Αμερικής και για το καλό του δυτικού κόσμου. Τέλος, βλέποντας τις φωτογραφίες από το Καπιτώλειο, σκεφτόμουν ότι καλό είναι να προσέχουμε και στην χώρα μας γιατί τα μισαλλόδοξα στοιχεία πριν λίγα χρόνια ζητούσαν κρεμάλες στο Σύνταγμα και σήμερα παραμονεύουν ξανά για να κάνουν την εμφάνιση τους. Είναι πάντα καλύτερο να μαθαίνουμε από τα λάθη και τα παθήματα των άλλων παρά από τα δικά μας.
Έτυχε να βρίσκομαι στη Νέα Υόρκη το Νοέμβρη του 1988. Προεδρικές εκλογές και υποψήφιος των Δημοκρατικών ο Δουκάκης. Τον θυμάσαι τον Μαικλ, Μικέλε ; Είμαστε σε ελληνικό καφενείο στην Αστόρια με φίλους. Μίλησα με θερμή υπέρ του «συμπατριώτη» μας και ζήτησα, διακριτικά, από τους παρευρισκόμενους ομογενείς να τον στηρίξουν. «Εμείς δεν ψηφίζουμε κομμουνιστές». Ψηφίζουν δεξιούς Ρεπουμπλικανούς.
Αν τα λόγια του κ. Trump κατάφεραν αυτό το αποτέλεσμα, σίγουρα έγινε “βούτυρο στο ψωμί” για τους Δημοκρατικούς που βλέπουν το αντίπαλο κόμμα σε δύσκολη θέση. Η κλεψιά της νίκης του κ Trump είναι αβάσιμη αλλά η μαζική αντίδραση δείχνει πως στις Η.Π.Α. υπάρχουν μεγάλες αντιθέσεις. Αν κάποτε μπορούσε να αφομοιώσει ετερόκλιτους ανθρώπους, απόψεις και δόγματα τώρα φαίνεται να χάνει έδαφος. Πρώτα έχασε τον παγκόσμιο βηματισμό, τώρα χάνει τον έλεγχο πρώτα με τα γεγονότα των Αφροαμερικάνων και τώρα με την δημιουργία ακραίων ομάδων. Αν κάποτε μπορούσε να “κρύψει” τον ρατσισμό , την ΚΚΚ και την φτώχεια τώρα, “ο κόμπος έφτασε στο χτένι” Τι μπορεί να κάνει ένας 70χρονος πρόεδρος σίγουρα όχι τον superman.