"Δημοσιογραφία είναι να δημοσιεύεις αυτά που κάποιος άλλος δεν θέλει να δημοσιευθούν." - Τζορτζ Όργουελ

14.1 C
Trikala

Memorandum σημαίνει Mνημόνιο και τούμπαλιν

lafarm

Σχετικά άρθρα

Καθεστώς αυστηρής προστασίας ζητάει το eurogroup  προκειμένου η Ελλάδα να τύχει της “προστασίας” των δανειστών έναντι των αγορών. Στους ελέγχους θα συμμετέχει και το ΔΝΤ, από το οποίο πιθανότατα θα εκταμιευθούν και τα 12,8 δισ. του δανείου που προβλέπονταν μέχρι το 2016. Επιπλέον, ωσότου η κυβέρνηση πάρει το νέο Μνημόνιο, θα πρέπει να ανταποκριθεί στο τελεσίγραφο για πλήρη εφαρμογή του προηγούμενου μέχρι τις 8 Δεκεμβρίου.».

Με αυτό τον τρόπο περιέγραψαν τα ΜΜΕ την πρόσφατη απόφαση του Eurogroup σχετικά με την Ελλάδα.

Οι δεσμεύσεις που πρέπει να εκπληρώσει η κυβέρνηση έχουν να κάνουν με την παραπέρα ισοπέδωση των εργατικών και λαϊκών δικαιωμάτων και κατακτήσεων, την επιτάχυνση της διαδικασίας ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας, την άρση των όποιων εμποδίων για να βγει στο σφυρί η πρώτη κατοικία και πολλά ακόμα.

Άμεσος επόμενος στόχος τους είναι να σαρώσουν ότι απέμεινε σαν εργατική κατάκτηση και να υψώσουν ανυπέρβλητα εμπόδια στην προκήρυξη απεργίας. Στην ημερήσια ατζέντα της αντεργατικής τους πολιτικής βρίσκεται το εκ νέου άνοιγμα του ασφαλιστικού με νέες μειώσεις παροχών και συντάξεων και αύξηση στα χρόνια για σύνταξη, οι ομαδικές απολύσεις, το λοκ άουτ των εργοδοτών, το νέο μισθολόγιο, οι απολύσεις στο Δημόσιο.

Η τελευταία προσπάθεια της κυβέρνησης για έξοδο στις λεγόμενες «αγορές», παρόλο που έγινε με τις πλάτες και την εγγύηση της ΕΚΤ, δεν απέδωσε τα αναμενόμενα αποτελέσματα μιας και οι παγκόσμιοι κεφαλαιοκράτες για να αναλάβουν το ρίσκο να δανείσουν την χρεοκοπημένη Ελλάδα απαίτησαν υψηλά επιτόκια τα οποία καθιστούν το δανεισμό ασύμφορο. Με τον τρόπο αυτό αποδείχθηκε ότι η φιλότιμη προσπάθεια που κατέβαλε η κυβέρνηση Σαμαρά να πείσει την Τρόικα να αποδεχθεί και να συναινέσει στη βούλησή της για μια ηρωική-λεκτική, έστω και φαινομενική, έξοδο από το μνημόνιο, απέβη άκαρπη.

Η έξοδος από το καθεστώς των μνημονίων αναβάλλεται τουλάχιστον για 2 χρόνια, και βλέπουμε πάλι. Διότι ο παράγοντας διεθνής καπιταλιστική κρίση και το δημόσιο χρέος θα κρίνουν τελικά το πώς και το πότε η χώρα θα βγει από το καθεστώς της επιτήρησης και των μνημονίων.

Σε κάθε περίπτωση οι επιπτώσεις των μνημονίων είναι και θα παραμείνουν παρούσες, αν το εργατικό κίνημα δεν παρέμβει αποφασιστικά στην κατεύθυνση της ανατροπής της μνημονιακής κυβέρνησης, της κατάργησης των μνημονίων και όλων των εφαρμοστικών-αντεργατικών-αντιλαϊκών μέτρων, αλλά και πιο συνολικά ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό και τον ίδιο τον καπιταλισμό. Τα νούμερα είναι αποκαλυπτικά: η Ελλάδα κατατάσσεται στις πρώτες 3 θέσεις των 28 χωρών μελών της ΕΕ με το υψηλότερο ποσοστό πληθυσμού που βιώνει σε συνθήκες φτώχειας. Πραγματική ανεργία πάνω από 30%, 700.000 φορολογούμενοι με ληξιπρόθεσμες οφειλές στην εφορία, 3.000.000 ανασφάλιστοι, πάνω από 4000 αυτοκτονίες στη μνημονιακή τετραετία.

Στο πλαίσιο της σημερινής καπιταλιστικής κρίσης, καμία άλλη πολιτική, από αυτή των μνημονίων, δεν μπορεί να εφαρμοστεί σε καθεστώς αστικής κυριαρχίας. Οι προτάσεις που διακηρύσσουν την κατάργηση του μνημονίου, ακόμα κι αυτές που έχουν ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά υιοθετώντας στοιχεία ενός ριζοσπαστικού προγράμματος όπως η διαγραφή του χρέους και η έξοδος από το ευρώ, παραμένουν ανεδαφικές όσο δεν κατανοούν τον πυρήνα της μνημονιακής πολιτικής.

Η αστική κυριαρχία είναι άρρηκτα συνδεδεμένη σήμερα με το μνημόνιο και οποιαδήποτε αμφισβήτηση του μνημονίου συγκρούεται με την αστική κυριαρχία. Το μεταβατικό πρόγραμμα δεν είναι ένα πρόγραμμα που μπορεί να έχει πολλές εκδοχές. Είναι το μοναδικό πρόγραμμα που μπορεί να εφαρμοστεί από τη σκοπιά της εργατικής τάξης και να καταργήσει το μνημόνιο. Η κατάργηση του μνημονίου, η κατάργηση δηλαδή των εφαρμοστικών νόμων και η καταγγελία της δανειακής σύμβασης είναι ο πρώτος κρίκος μιας αλυσίδας που αναγκαστικά συνδέεται με την παύση πληρωμών, τη μη αναγνώριση και τη διαγραφή του χρέους, την εθνικοποίηση των τραπεζών και τη δήμευση των καταθέσεων και των επιχειρήσεων των κεφαλαιοκρατών, την έξοδο από την Ε.Ε. Όποιος δεν κατανοεί τη σύνδεση αυτή αδυνατεί να διατυπώσει ένα ρεαλιστικό πρόγραμμα.

Το πρόγραμμα αυτό απαλλοτριώνει την μεγάλη κεφαλαιοκρατική ιδιοκτησία και μπορεί να εφαρμοστεί μόνο από θέση εξουσίας.

Η αστική τάξη δεν έχει άλλη πολιτική από το μνημόνιο και χρειάζεται μια κυβέρνηση δεσμευμένη σε αυτήν την πολιτική. Σε αυτήν τη φάση δεν έχει καμία άλλη λύση πέρα από την συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Δεν είναι επιλογή της ο ΣΥΡΙΖΑ σαν κυβερνητική λύση, αντίθετα θα προσπαθήσει με νύχια και με δόντια να στηρίξει τη σημερινή κυβέρνηση. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι αξιόπιστος για την αστική τάξη, όσο δεν μπορεί να υποστείλει τη διακήρυξη της κατάργησης του μνημονίου. Η διακήρυξη αυτή είναι φυσικά ανεδαφική όταν συνοδεύεται με όρκους πίστης στην Ε.Ε και την ΟΝΕ. Όμως, δημιουργεί προσδοκίες στην εργατική τάξη και τον εργαζόμενο λαό και καθιστά το ΣΥΡΙΖΑ επικίνδυνο στο βαθμό που η ανάδειξή του στην κυβέρνηση θα πυροδοτήσει ένα κύμα διεκδικήσεων. Μια τέτοια κυβέρνηση, αν προκύψει, θα είναι φυσικά βραχύβια και οδηγεί αναγκαστικά σε πολιτική αστάθεια την μνημονιακή πολιτική και γι’ αυτό είναι επικίνδυνη για την αστική στρατηγική. Για το λόγο αυτό η αστική τάξη επιδιώκει την μακροημέρευση της μνημονιακής συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ.

Η εργατική τάξη και ο εργαζόμενος λαός δεν έχουν κανένα λόγο να ανεχτούν άλλες στερήσεις για τα συμφέροντα της Τρόικας και των τοκογλύφων, για τις τράπεζες και την κεφαλαιοκρατία!

Σήμερα, άμεσο καθήκον του εργατικού κινήματος και των πολιτικών δυνάμεων που έχουν αναφορά στην εργατική τάξη, είναι να ανατρέψουν την άθλια συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Είναι μια κυβέρνηση μειοψηφίας που δεν νομιμοποιείται να κυβερνάει. Δεν νομιμοποιείται να ψηφίζει νέους νόμους, αλλά ούτε και να εφαρμόζει την  ψηφισμένη μνημονιακή νομοθεσία. Δεν νομιμοποιείται να εισπράττει φόρους και χαράτσια, να επιβάλλει πρόστιμα, να χαρίζει δημόσια περιουσία, να υπογράφει νέες δεσμεύσεις με την Τρόικα. Οι πολιτικές δυνάμεις που επικαλούνται τα εργατικά δικαιώματα πρέπει να μπουν μπροστά για ένα κίνημα ανυπακοής στην κυβερνητική πολιτική, σε ένα ανένδοτο πολιτικό αγώνα για την ανατροπή της. Και, αν οι ηγεσίες των δυνάμεων της Αριστεράς μπορούν να περιμένουν και δεν βιάζονται, τα εργατικά και λαϊκά προβλήματα είναι αβάστακτα και δεν μπορούν να περιμένουν!

Όσοι παραπέμπουν το καθήκον της ανατροπής της συγκυβέρνησης στο μέλλον και όσοι εναποθέτουν τις λαϊκές προσδοκίες στις εκλογές, προσφέρουν χρόνο επιβίωσης στην κυβέρνηση, η οποία δεν πρόκειται να πέσει από μόνη της, όσο ετοιμόρροπη κι αν δείχνει, γιατί έχει την ολόπλευρη στήριξη της αστικής τάξης και των μηχανισμών της. Τώρα, πρέπει να σηκώσει κεφάλι το κίνημα, να ξεκολλήσει από τα βαλτόνερα της εκλογικής ανάθεσης και της εκλογολογίας, δηλαδή από το γήπεδο του αντιπάλου και να δώσει τη μάχη στο δρόμο, να γκρεμίσει την κυβέρνηση-μαριονέτα των καπιταλιστών ντόπιων και ξένων, να εκδιώξει την Τρόικα και να ανοίξει το δρόμο για την επερχόμενη και αναπόφευκτη σύγκρουση με το σάπιο εκμεταλλευτικό καθεστώς.

Για μια Ελλάδα της δουλειάς και της προκοπής, εθνικά ανεξάρτητη, έξω από την ΟΝΕ και την ΕΕ, και κοινωνικά δίκαιη.

Σε αυτή την κατεύθυνση άμεσο καθήκον είναι να μετατρέψουμε την Πανελλαδική-Πανεργατική απεργία στις 27 Νοέμβρη από επετειακή που τη θέλει η ηγεσία της ΓΣΕΕ, σε αφετηρία ανατροπής της βαθιά αντεργατικής μειοψηφικής συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ! Να παρθούν αποφάσεις ΔΣ και Γενικών Συνελεύσεων για την παραπέρα κλιμάκωση της εργατικής πάλης και το συντονισμό των αγώνων και την αγωνιστική διεκδίκηση των αιτημάτων μας για δουλειά με δικαιώματα, αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις και την υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων με αναδρομική ισχύ, δωρεάν δημόσια υγεία-πρόνοια-παιδεία, κοινωνική ασφάλιση και αξιοπρεπή διαβίωση.

 

Κάβουρας Δημήτρης

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Δείτε επίσης