Oι πόρτες της κόλασης ανοικτές και ο εχθρός εντός των τειχών

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΚΑΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ:  ΧΡΗΣΤΟΣ  ΓΚΙΜΤΣΑΣ

Ας αρχίσουμε την  ιστορία από των Αλέξανδρο τον  επονομαζόμενο  Μέγα.
 Εγώ στο σχολείο  μάθαινα  ότι ένας από τους λόγους της εκστρατείας του στην Ασία, ήταν για  να μεταδώσει  τον Ελληνικό  Πολιτισμό   στους βάρβαρους .  Ο  ίδιος  είχε δηλώσει πως ήθελε να τιμωρήσει τους Πέρσες για τους πολέμους τους εναντίων των Ελλήνων .

Το ότι  ο Μέγας  Κατακτητής  , ο μεγαλύτερος ιμπεριαλιστής όλων των εποχών κατέκτησε, λεηλάτησε , κατάσφαξε τους λαούς της περιοχής,  είναι κάτι που η ιστορία το λέει με  χαμηλή και ένοχη φωνή , μήπως και θαμπώσει το φωτοστέφανο του  στρατηλάτη.
Την  ίδια τακτική εφάρμοσαν και η κληρονόμοι της αυτοκρατορίας του,  όπως και οι επιγενόμενοι Ρωμαίοι: Κατάκτηση,  σφαγή, λεηλασία.
Ολόκληροι λαοί εξαφανίστηκαν από το πρόσωπο της γης και τα πλούτη της  γνωστής μέχρι τότε Ασίας και Αφρικής τροφοδότησαν   τα θησαυροφυλάκια  των Ευρωπαϊκών Αυτοκρατοριών, και τις κοινωνίες  τους με δούλους.

φυσικά η ιστορία δεν σταμάτησε εδώ. Με την  εμφάνιση νέων μορφών εξουσίας, συμπεριλαμβανομένου και του Χριστιανισμού  η περιοχή της Ανατολής δεν ανάσανε ούτε μία ημέρα.
 Κάποιοι στο σχολείο υποστήριζαν ότι οι Σταυροφόροι , οι Ναίτες και άλλες πολλές συμμορίες  που  εκστράτευαν κατά στίφη,  είχαν  σκοπό την προστασία των Αγίων  Τόπων και των Χριστιανών  από τους άπιστους.
 Νέα σφαγές,   ληστείες  και καινούργιες  μαύρες σελίδες  προστέθηκαν στο βιβλίο της ιστορίας.
Βλέπετε, ενώ ο στόχος είναι ένας:  Η κατάκτηση και η αρπαγή μέσα από τον φόνο και την και την καταστροφή, οι δικαιολογίες είναι πολλές.
Αν εξαιρέσουμε την  εποχή  της Οθωμανικής  Αυτοκρατορίας κα των Αράβων,  η Αφρική και η Ασία ς πέρασε πάλι  στα κατακτητικά νύχια της Ευρώπης. Δεν έχει τελειωμό ο κατάλογος των αποικιών των  Άγγλων , Γάλλων, Γερμανών , Ιταλών , Βέλγων και των άλλων «πολιτισμένων»,  στην περιοχή.
Και για πούμε όλη την αλήθεια οι λαοί  στις Μητροπόλεις, ιδίως οι  αστικές  τάξεις, «πέρασαν καλά» από την εκμετάλλευση , κοινώς το ξεζούμισμα των αποικιών.
 Καλό είναι να θυμηθούμε μερικές απ’ αυτές τις χώρες – αποικίες που αρκετές μέσα από  τους αλλεπάλληλους διαμοιρασμούς του κόσμου, δεν υπάρχουν πια:  Μαρόκο, Λιβύη, Αλγερία, Τυνησία ,  Βελγικό Κονγκό , Νοτιοδυτική και Ανατολική Γερμανική Αφρική, Ροδεσία. Και  ακόμα πιο πέρα, Ινδίες, Ινδοκίνα, Μαδαγασκάρη κ.ο.κ.
Για να φτάσουμε στην σύγχρονη εποχή, που νεοαποικισμός  αλλάζει το παιχνίδι , μιας και σ’ αυτό μπαίνει και  η Αμερική.
 Βλέπεις , ευλογία και κατάρα( μάλλον το δεύτερο) της περιοχής,  το υπέδαφος της και  οι περιζήτητοι υδρογονάνθρακες.

Νέα καθεστώτα- μαριονέτες  εγκαθιστούν οι επικυρίαρχοι  στην περιοχή.
Αυτοκράτορες  όπως στην Περσία (Ιράν) , οικογενειοκρατικές  βασιλείες όπως  Σ. Αραβία και στα εμιράτα, δικτάτορες όπως στο Ιράκ και στην Λιβύη,  ανέλαβαν εργολαβικά  και με το αζημίωτο   να  εξυπηρετήσουν τα Ευρωπαϊκά και Αμερικανικά συμφέροντα , βάζοντας τους λαούς στην άκρη και   στην διαχρονική φτώχια και υπανάπτυξη.  Οι λέξεις  δημοκρατία,  αυτοδιαχείριση και ανεξαρτησία, ήταν και είναι απαγορευμένες στην περιοχή.
Και βέβαια επειδή τίποτα δεν μένει στην ζωή στατικό,  η ανάγκη της ανακατανομής του πλούτου της  Ανατολής , και όχι μόνον εκεί,  οδηγεί συνήθως σε πόλεμο.
 Πέρα από τους δύο Αραβοϊσραηλινούς πολέμους, στις ημέρες μας, δύο πολέμους προκάλεσαν οι  ΗΠΑ, το Μεγάλο Αρπακτικό .  Ένα στον Κόλπο και ένα με την  εισβολή στο Ιράκ δια της προεδρικής οικογένειας των  Μπους,  και κατ’ εντολή των πετρελαϊκών  εταιριών και με γελοίες  αφορμές.
 Και φυσικά δεν έμειναν  έξω από το παιχνίδι οι ορντίναντσες της  Αμερικής  με πρώτη την  Αγγλία δια του αξιοθρήνητου  Τ. Μπλερ,   διεκδικώντας τα πολεμικά αποφάγια του Μεγάλου Θηρευτή.
Λαοί σφαγιάσθηκαν από την αρχή. Παλιοί  δικτάτορες – τοποτηρητές (Χουσεΐν , Καντάφι)  εκτελέσθηκαν ως άχρηστοι, και αντικαταστάθηκαν  από μία νέα μορφή  διοικητικής εξαπάτησης που την ονόμασαν  Αραβική Άνοιξη.
Η  Αίγυπτος αποσταθεροποιήθηκε, η Λιβύη και το Ιράκ σύρθηκαν σε ατελείωτο εμφύλιο, ενώ η προσπάθεια ανατροπής του Ασαντ στην Συρία απέτυχε, και επέτρεψε να εμφανιστεί νέος δυνατός  παίκτης στην περιοχή, η  Ρωσία.

Δεν ξέρεις  πια αν στην περιοχή ρέει περισσότερο πετρέλαιο η αίμα.
Συμμορίες  που είχε  εκθρέψει και εξόπλισε  η Αμερική για να αντιμετωπίσει τους Σοβιετικούς στο Αφγανιστάν  ,  χρηματοδοτήθηκαν, εξοπλίσθηκαν  πάλι από τα ίδια αφεντικά, για να εξουδετερώσουν τον Ασαντ της Συρίας. Μόνο που στην πορεία, αυτονομήθηκαν, δημιούργησαν τον ISIS  και έκαναν εξαγωγή της δράσης τους ,  κυρίως στην Ευρώπη, με τα γνωστά αποτελέσματα.
  Ο κύκλος του αίματος επεκτάθηκε, φυτεύοντας συγχρόνως τον τρόμο, στα πιο κοσμοπολίτικα Ευρωπαϊκά κέντρα,  ενώ λαοί της Ανατολής  απελπισμένοι, πήραν τον δρόμο της προσφυγιάς. Γέμισε  η Μεσόγειος και  οι ακτές  με πτώματα.
Κάνεις όμως από όλους αυτούς  τους άφρονες  που προκάλεσαν τα γεγονότα,  δεν μπήκε στον κόπο να σκεφτεί ένα απλό νόμο της φυσικής!
Τον νόμο της Δράσης – Αντίδρασης. Δηλαδή , αν σε ένα σημείο ασκηθεί μια δύναμη(βία), το σημείο αντιδρά με μία ίση και αντίθετη δύναμη (βία).
Η βία λοιπόν που ασκήθηκε διαχρονικά  στους λαούς της Ανατολής,  προκάλεσε την αντίδραση που εκδηλώθηκε με μία άλλη βία,  που τα απόνερα  της  κατέληξαν στις αγορές , στους δρόμους και στις πλατείες της Ευρώπης αλλά και της Αμερικής με την μορφή της εκδίκησης και του τρόμου.
Οι πόρτες της κόλασης έχουν ανοίξει διάπλατα και οι  «εχθροί»  βρίσκονται πια εντός των τοίχων .  Στα γκέτο του Βελγίου,  της Γαλλίας, της Αγγλίας, της Γερμανίας. Εκεί που έκλεισαν  και απομόνωσαν   τα μελαμψά  παιδιά των   αδικημένων της Ασίας και της Αφρικής. Και μαζί μ’ αυτά έκλεισαν μέσα τους και την φλόγα της εκδίκησης,  που αυτές τις ημέρες φούντωσε ανεξέλεγκτα.
 Αλήθεια ,αναρωτήθηκε κανείς πόσους αμάχους σκότωσε η Γαλλική αεροπορία με τα Μιράζ  , όταν βομβάρδιζε την Λιβύη, για να διασωθούν  τα   συμφέροντα της Γαλλικής πετρελαϊκής εταιρείας ΤΟΤΑL, στην περιοχή;   Και να μην ξεχάσουμε και τον  ρόλο  των εγκληματιών  της made in France Λεγεώνας των  Ξένων , στην Αλγερία, στο Μαρόκο, στην Β.  Aφρική , αλλά και στην Μαδαγασκάρη και στην Ινδοκίνα.
Κροκοδείλια είναι τα δάκρυα των  ηγεσιών της Ευρώπης για όσα συμβαίνουν στις ημέρες μας στην γηραιά ήπειρο.

Τα δυστυχισμένα θύματα των Βρυξελλών, του Παρισιού, του Λονδίνου , της Νίκαιας και όπου αλλού, είναι παράπλευρες απώλειες, ενός ακήρυχτου πολέμου με τον οποίο ξαναμοιράζεται ο κόσμος της Ανατολής.
 Και βέβαια όπου παλεύουν τα βουβάλια , την πληρώνουν τα βατράχια: Στην Καμπούλ στο Παρίσι,  στην  Τρίπολη, στο Βερολίνο,  στην Βαγδάτη, στην  Νίκαια, στην Δαμασκό, στην  Κωνσταντινούπολη.

Υ.Γ. Ένας  ακόμα λαός , ο  Τουρκικός, προστέθηκε σ’ αυτούς  που πληρώνουν τον άδικο φόρο του αίματος.   Η άφρονη  «αυτοκρατορική» συμπεριφορά της ηγεσίας του,  η τυχοδιωκτική πολιτική της  και τα πολλά  εσωτερικά και εξωτερικά μέτωπα που άνοιξε, οδήγησε στα γνωστά αποτελέσματα. Πέρα από τις πολλαπλές   βομβιστικές ενέδρες που στήθηκαν  στις μεγάλες πόλεις της Τουρκίας από τους εχθρούς της, με τις εκατοντάδες νεκρούς, ήλθε και προστέθηκε  και το γεμάτο ερωτηματικά πρόσφατο στρατιωτικό πραξικόπημα, με τις νέες εκατοντάδες νεκρούς.
Κάποιοι λένε, πως κάπως έτσι αρχίζουν οι εμφύλιοι!

Christos.gim@gmail.com