"Δημοσιογραφία είναι να δημοσιεύεις αυτά που κάποιος άλλος δεν θέλει να δημοσιευθούν." - Τζορτζ Όργουελ

16.6 C
Trikala

O Θρυλικός Αγωνιστής

lafarm

Σχετικά άρθρα

ARIS

Συμπληρώνονται φέτος εβδομήντα χρόνια από τον θάνατο του Θανάση Κλάρα , του γνωστού Άρη Βελουχιώτη, ο οποίος έχει γίνει σύμβολο του αγώνα των Ελλήνων πατριωτών εναντίον των φασιστών κατακτητών της περιόδου 1941-44 και των εντοπίων ταγματασφαλιτών-δοσιλόγων μέσα από τις τάξεις του Ε.Α.Μ-ΕΛ.Α.Σ.
Για τους πολιτικούς του αντιπάλους από την παράταξη της δεξιάς ήταν ο εν δυνάμει εχθρός, για την τότε ηγεσία του Κ.Κ.Ε έγινε ο απείθαρχος, ο δηλωσίας , ενώ για τους συντρόφους του, ομοϊδεάτες και για το λαό, ο ήρωας, ο Έλληνας ΤΣΕ ΓΚΕΒΑΡΑ.
Ο Άρης Βελουχιώτης γεννήθηκε στις 27-8 1905 στην Λαμία και σπούδασε στην Γεωργική Σχολή Λάρισας. Εργάστηκε για λίγο χρόνο στην Γεωργική Υπηρεσία Δράμας και Τρικάλων, αλλά παραιτήθηκε απογοητευμένος από τον τρόπο λειτουργίας του συστήματος.
Το 1922 έγινε μέλος της ΟΚΝΕ και το 1925 μέλος του ΚΚΕ, σύμφωνα με το ίδιο.
Συμμετείχε ενεργά στους αγώνες του εργατικού κινήματος για την βελτίωση των συνθηκών ζωής, συνελήφθη επανειλημμένα από τα κρατικά όργανα καταστολής, βασανίστηκε, φυλακίστηκε και εξορίστηκε, διότι όπως φαίνεται οι ιδέες και οι ενέργειές του ενοχλούσαν την καθεστηκυία τάξη και ήταν ενάντιες στα συμφέροντά της. Κατά την περίοδο της Μεταξικής Δικτατορίας (1936-1940) κλείστηκε στις φυλακές της Αίγινας και της Κέρκυρας και αποφυλακίστηκε μετά από «δήλωση μετανοίας» (7-1939), για την οποία είχε κατηγορηθεί, από στελέχη του Κ.Κ.Ε., αν και φαίνεται από τις πράξεις του πως ενήργησε με το σκεπτικό, ότι ήταν προτιμότερο να βγει έξω παντί τρόπω από την φυλακή για να αγωνιστεί κατά της κοινωνικής αδικίας, παρά να παραμένει μέσα σ’ αυτήν βασανισμένος και άπραγος.
Κατά από την έναρξη του Ελληνοϊταλικού πολέμου ο Άρης επιστρατεύτηκε ως απλός στρατιώτης της 10ης Πυροβολαρχίας του 3ου Συντάγματος και μετά από τη εισβολή των Γερμανών, επέστρεψε με την μονάδα του στην Αθήνα, όπου έριξε το σύνθημα «Ο πόλεμος συνεχίζεται». Στην συνέχεια μετέβη στη Ρούμελη για διερεύνηση δημιουργίας αντάρτικου κινήματος και στις αρχές του Γενάρη του έτους 1942 επέστεψε στην Αθήνα, όπου ενημέρωσε σχετικά την ηγεσία του Κ.Κ.Ε., η οποία είχε αποφασίσει «οργάνωση μαχητικών τμημάτων σε όλα τα βασικά κέντρα της χώρας» δηλαδή αντάρτικο πόλεων και έβλεπε, όπως φαίνεται, με επιφύλαξη το αντάρτικο του βουνού.
Aris

Περί τα τέλη του Μάη ο Άρης συγκρότησε στην Σπερχειάδα την πρώτη ένοπλη ομάδα του ΕΛ.Α.Σ. με 15 άνδρες, οι οποίοι επρόκειτο να αποτελέσουν τη μαγιά των χιλιάδων επόμενων αγωνιστών, δίνοντας τον παρακάτω όρκο:
«Εγώ, παιδί του Ελληνικού Λαού, ορκίζομαι να αγωνιστώ πιστά στις τάξεις του ΕΛ.Α.Σ, χύνοντας και την τελευταία ρανίδα του αίματός μου, σαν γνήσιος πατριώτης, για το διώξιμο του εχθρού από τον τόπο μας, για τις ελευθερίες του Λαού μας κι ακόμα να είμαι πιστός και άγρυπνος φρουρός προστασίας στην περιουσία και το βιος του αγρότη. Δέχομαι προκαταβολικά την ποινή του θανάτου, αν ατιμάσω την ιδιότητά μου ως πολεμιστής του Έθνους και του Λαού και υπόσχομαι να δοξάσω και να τιμήσω το όπλο που κρατώ και να μην το παραδώσω, αν δεν ξεσκλαβωθεί η Πατρίδα μου και αν δεν γίνει ο Λαός νοικοκύρης στον τόπο του.»
Στις 19-9-1942 ο ΕΛ.Α.Σ έδωσε με επιτυχία στην Γκιώνα την πρώτη μάχη εναντίον ιταλικού αποσπάσματος, ενώ στις 25-11-1942 σε συνεργασία με ένα τμήμα του Ε.Δ.Ε.Σ. και Άγγλους σαμποτέρ συμμετέσχε με ικανό αριθμό ανταρτών καθοριστικά στην ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου με αποτέλεσμα να ανακοπεί η γερμανική βοήθεια στο μέτωπο της Αφρικής, όπου επίκειτο η κατάληψη της Αιγύπτου.
aris
Την Άνοιξη του 1943 ο ΕΛ.Α.Σ. οργανώθηκε καλά, έχοντας ως στρατηγό τον Στέφανο Σαράφη, καπετάνιο τον Άρη Βελουχιώτη και πολιτικό καθοδηγητή τον Ανδρέα Τζήμα. Χαρακτηριστικό όμως είναι ότι από τον Οκτώβρη του 1943 ως τον Φεβρουάριο του 1944 ήρθε σε σύγκρουση και με τις δυνάμεις του Ζέρβα, που τελούσαν υπό την πολιτική καθοδήγηση των Άγγλων, για τους οποίους η μεγάλη δύναμη του Ε.Α.Μ-ΕΛ.Α.Σ ήταν αγκάθι στον μεταπολεμικό έλεγχο της Ελλάδος , λαμβάνοντας ως αφορμή την πρόταση των Γερμανών προς τον Ζέρβα για ανακωχή. Τον Απρίλη του 1944 πήγε στην Πελοπόννησο «για να μελετήσει την κατάσταση και να λάβει τα μέτρα που χρειάζονταν», όπου «η δράση των ταγμάτων ασφαλείας ήταν πολύ σοβαρή» και ο ΕΛ.Α.Σ. πιεζόταν σκληρά «από την συνδυασμένη ενέργεια Γερμανών και ταγματασφαλιτών».
Ο Άρης βοήθησε στην ανάπτυξη του αντάρτικου κινήματος στην Πελοπόννησο και στη συντριβή των εθνοπροδοτικών ταγμάτων ασφαλείας. Πέτυχε στην αποστολή του απόλυτα και επιστρέφει στη Ρούμελη τον Οκτώβρη του ίδιου έτους. Στις 20/10/1944 μπαίνει στη γενέτειρά του Λαμία όπου γίνεται δεκτός από χιλιάδες κόσμο και εκφωνεί την περίφημη ιστορική του ομιλία.
Ακολούθησε η εκδίωξη και η φυγή των Γερμανών, οι οποίοι εγκατέλειψαν τη χώρα ερειπωμένη και τους ανθρώπους βουτηγμένους στη θλίψη και την οργή για τα όσα υπέστησαν, αλλά προσωρινά να πανηγυρίζουν για τη λευτεριά τους. Ο Άρης όμως δεν πανηγύριζε ακόμα, διότι ανησυχούσε. Ανησυχούσε, επειδή δεν έβλεπε μια Ελλάδα ελεύθερη χωρίς «ξένους προστάτες», σκοπό για τον οποίο αγωνίστηκε, αλλά αγγλική αποικία συγχρόνου μορφής. Και ο λαός δεν έγινε νοικοκύρης στον τόπο του.
«Αν ζήσει κανένας σας να θυμάται αυτά τα λόγια. Οι Εγγλέζοι θα σας σφάξουν όλους σαν αρνιά. Εγώ στα χέρια τους δεν θα πέσω, γιατί τα βουνά με ξέρουν. Με την πέτρα προσκέφαλο, την ψείρα συντροφιά, την κάπα σκέπασμα δεν θα με ιδούνε ζωντανό στα χέρια τους. Αυτό θέλω να το θυμάστε, αν κανένας σας ζήσει.», είπε στους καπεταναίους του ΕΛ.Α.Σ. λίγες ημέρες μετά, προετοιμάζοντάς τους για την αναπόφευκτη σύγκρουση με τους Άγγλους. Σύγκρουση η οποία μετά από την προφητική ομιλία του Άρη έγινε τον Δεκέμβρη στην Αθήνα, όπου οι δεκάδες χιλιάδες του αγγλικού στρατού χτύπησαν τον ΕΛ.Α.Σ. της πόλης και τον νίκησαν.
ARIS
Στις αρχές του 1945 υπογράφηκε η συμφωνία της Βάρκιζας από το Ε.Α.Μ., με τους όρους της οποίας ο Άρης δεν ήταν σύμφωνος. Μετά από την συμφωνία αυτή στις 15-2-1945 υποχρεώθηκε μαζί με τον Σαράφη να υπογράψει την αποστράτευση του ΕΛ.Α.Σ. και την επομένη ημέρα υπέγραψε την «Ημερήσια Διαταγή», όπου μεταξύ των άλλων έλεγε απευθυνόμενος προς τον στρατό του: « Ύστερα από την συμφωνία που υπογράφηκε… ο ΕΛ.Α.Σ. αποστρατεύεται… Να είστε υπερήφανοι για το έργο σας και να έχετε ήσυχη τη συνείδησή σας ότι κάνατε το καθήκον σας προς την πατρίδα…». Λίγο αργότερα κατηγόρησε την ηγεσία του Ε.Α.Μ. για εσφαλμένη τακτική, που ωφελούσε μόνο την ντόπια αντίδραση και τους Άγγλους. Με την τότε ηγεσία του Κ.Κ.Ε. , όπως φαίνεται, υπήρχε χάσμα απόψεων. Έτσι στις αρχές Μαρτίου του 1945 ο Άρης ήταν έτοιμος για ένα νέο ξεκίνημα, ιδρύοντας τον ΕΛ.Α.Σ-Ν. Τότε ο Γ.Γ του κόμματος Γ. Σιάντος ανησύχησε και του έστειλε μια επιστολή που μεταξύ των άλλων έλεγε: «…Με την ένοπλη δράση σου τούτη τη στιγμή θα βλάψεις… να έρθεις αμέσως στην Αθήνα… Αν το φοβάσαι, τότε να κάτσεις αυτού κρυμμένος». Αν όδευε λοιπόν προς την Αθήνα, ήξερε τι τον περίμενε. Όμως ούτε και κρυμμένος του ταίριαζε να καθίσει στο βουνό. Και… αυτό γιατί ο αετός ζει για να αντιμετωπίζει τους εχθρούς περίοπτος από ψηλά και όχι χωμένος στην φωλιά του. Συγκρότησε ένα μικρό στρατιωτικό σώμα και ήταν έτοιμος να αποκρούσει την όποια επίθεση του γινόταν. Μάταια όμως περίμενε το φύλλο πορείας προς τις όμορες βαλκανικές χώρες από την ηγεσία του Κ.Κ.Ε που του υποσχέθηκε. Μάταια περίμενε και εκείνη την συνάντηση με τον Ζαχαριάδη, ο οποίος είχε ήδη απελευθερωθεί από το Νταχάου και είχε επιστρέψει. Αποτέλεσμα λοιπόν ήταν να τον αφήσουν μόνο με τους πιστούς του συντρόφους και κυκλωμένο από το τάγμα Εθνοφυλακής και τους κεφαλοκυνηγούς στην χαράδρα του Φάγγου της Μεσούντας στα σύνορα Άρτας-Τρικάλων, όπου αυτοκτόνησε στις 16-6-1945 με τον συναγωνιστή του Τζαβέλα. Την επομένη ημέρα τα κεφάλια τους αποτέλεσαν για τους διώκτες τους τρόπαια, κρεμασμένα σε κεντρικό φανοστάτη της πλατείας Ρήγα Φεραίου των Τρικάλων και σκιάχτρα προς εκφοβισμόν. Έπρεπε να περάσουν 66 χρόνια για να αποκατασταθεί ο Άρης από το Κ.Κ.Ε. μόνο πολιτικά όμως, διότι «είχε δίκιο ως προς την εκτίμηση για την συμφωνία της Βάρκιζας», αλλά όχι και κομματικά διότι «παραβίασε την κομματική πειθαρχία».
Αυτός ήταν λοιπόν ο Άρης Βελουχιώτης που ενέπνευσε και εμπνέει ακόμα το αγωνιστικό του φρόνημα «ώστε να είναι ο λαός ελεύθερος και νοικοκύρης στον τόπο του».
Η φωτογραφία του θρυλικού αυτού μαυροσκούφη κρέμεται στους τοίχους πολλών σπιτιών για να θυμίζει την αγέρωχη κορμοστασιά, το αδούλωτο πνεύμα και την ασυμβίβαστη ψυχική του διάθεση προς κάθε τι κοινωνικά επιζήμιο! Αυτόν θυμάται και τιμά τούτες τις ημέρες και ο κόσμος των Τρικάλων που αναγνωρίζει το έργο του, στα 70 χρόνια από τον θάνατό του, με τις εκδηλώσεις τιμής και μνήμης την Παρασκευή 5 και την Τετάρτη 17 Ιούνη, στην πλατεία Ρήγα Φεραίου.
Σωτήρης Οικονόμου Δάσκαλος –Συγγραφέας
Μέλος της Επιτροπής Τρικαλινών για την απόδοση ιστορικής τιμής στο Άρη Βελουχιώτη

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Δείτε επίσης