«Με υπομονή και κατανόηση παρακολουθεί ο Ελληνικός λαός τον πράγματι σκληρό αγώνα που δίνει η Ελληνική Κυβέρνηση στην Ευρώπη, για να παραμείνει η χώρα στο Ευρώ, χωρίς άλλες ανθρωποθυσίες. Ο αγώνας αυτό λαμβάνει μεγαλύτερη αξία, επειδή διεξάγεται μέσα σε ένα συγκρουσιακό διεθνές και Ευρωπαϊκό περιβάλλον (μιντιακό-πολιτικό-οικονομικό) το οποίο στέκεται αρνητικά απέναντι στη χώρα μας, επηρεαζόμενο προφανώς από τους Γερμανούς και τους δανειστές μας.
Αξίζει επίσης να μνημονευθούν και τα τολμηρά ανοίγματα που επιχειρεί ο ίδιος ο πρωθυπουργός και ο υπουργός του επί των Εξωτερικών Κοτζιάς, προς Κίνα, Ρωσία κλπ., επαναδρομολογώντας μια πολυδιάσταtη εξωτερική πολιτική, η οποία είχε εγκαινιαστεί από τον Κώστα Καραμανλή κατά την περίοδο 2004-2009 και είχε εγκαταλειφθεί από τις Κυβερνήσεις των Μνημονίων, οπότε και η χώρα μας προσδέθηκε αποκλειστικά στο άρμα των Γερμανών.
Τέλος θα πρέπει να τονιστεί και η θαρραλέα στάση του Α. Τσίπρα, ο οποίος ενώπιον της Καγκελαρίου Α. Μέρκελ, επανέφερε στον διάλογο το ξεχασμένο Ελληνικό αίτημα του κατοχικού δανείου και των Γερμανικών αποζημιώσεων.
Ωστόσο είναι αδιανόητη η πολιτική της Κυβέρνησης στο εσωτερικό πεδίο. Γιατί στο όνομα ενός ατεκμηρίωτου αριστερισμού επιχειρεί επικίνδυνες παρεμβάσεις στο Σωφρονιστικό σύστημα και θεσμοθετεί κανόνες με τις οποίες απαλλάσσονται των ποινών τους, ειδεχθείς εγκληματίες, οι οποίοι καταδικάστηκαν σε ισόβια για βαριά εγκλήματα, ακόμη και για τρομοκρατία, ως η περίπτωση Ξηρού.
Συγχρόνως καταργεί τις φυλακές υψίστης ασφαλείας, με αποτέλεσμα να συγκατοικούν κατάδικοι βαρέων εγκλημάτων, με παραβάτες του απλού ποινικού Νόμου (Χρήστες ουσιών, καταδικασθέντες για χρέη κλπ.). Το χειρότερο, όμως, για την Ελλάδα είναι ότι χωρίς να προσφέρει τίποτα στο εθνικό συμφέρον, έρχεται σε ευθεία σύγκρουση με τις Η.Π.Α.: Τον κατ’ εξοχήν δηλαδή αξιόπιστο σύμμαχό μας, ο οποίος έμπρακτα μας έχει συμπαρασταθεί και στο παρελθόν (σχέδιο Μάρσαλ, συγκρούσεις με την Τουρκία, Ίμια κλπ.) και τώρα ερχόμενος σε σύγκρουση με τους Ευρωπαίους για την καλύτερη εξέλιξη της διαπραγμάτευσης με τους δανειστές μας.
Αλήθεια όμως, που βαδίζει η χώρα; Με ανοιχτό μέτωπο στην Ευρώπη, με την εχθρική πλέον στάση των Η.Π.Α. και με ένα διεθνές σύστημα έτοιμο να μας κατακρεουργήσει ανά πάσα στιγμή; Και η πιθανή αλλαγή στάσης της Αμερικής δεν θα αποτελέσει άραγε ανασχετικό παράγοντα στις κρίσιμες διαπραγματεύσεις μας που μέχρι σήμερα έχουν βρει κάποιο φως στο τούνελ; Θεωρώ πως τα πιο σοβαρά μέλη της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, με επικεφαλής τον πρωθυπουργό και συμπαραστάτες τον αντιπρόεδρο Δραγασάκη και τον ΥΠ.ΕΞ. Κοτζιά, να προβληματιστούν σοβαρά και να αναστρέψουν μια καταστροφική πορεία παρασυρόμενοι από μια εξαλλοσύνη και αφροσύνη ορισμένων ακραίων συνιστωσών».
