Γεννήθηκε το 1828 στην Αγκόλα της Αφρικής, αλλά σε νεαρή ηλικία, σχεδόν παιδί, οι έμποροι σκλάβων τον συνέλαβαν και τον μετέφεραν στη Βραζιλία όπου άνθιζε το εμπόριο σκλάβων. Υπολογίζεται ότι τουλάχιστον το 40% των Αφρικανών σκλάβων, παγκοσμίως, κατέληγε στη Βραζιλία.
Εκεί του έδωσαν το όνομα Ρόκε Χοζέ Φλορένσιο αλλά όλοι τον φώναζαν Pata Seca (Ξερό πέλμα), επειδή το χνάρι που άφηνε ήταν ξερό και δεν μπορούσαν να το εντοπίσουν με ευκολία. Ήταν ένας άντρας σωστός γίγαντας, με ύψος κοντά στα 2,10 μέτρα, βάρος 150 κιλά, καλοφτιαγμένος, υγιής, δυνατός, έξυπνος και ακούραστος.
Βλέποντας αυτά του τα χαρίσματα, οι αφέντες του τον υποχρέωσαν να συνουσιάζεται με διάφορες νεαρές σκλάβες για να δώσει απογόνους που θα είχαν τις αρετές του. Επιζητούσαν να δημιουργήσουν μια φυλή ιδανικών σκλάβων με βάση τα εξαιρετικά του γονίδια.
Ο Πάτα Σέκα, υπολογίζεται ότι σαν αναπαραγωγική μηχανή, έκανε τουλάχιστον 200 παιδιά – σκλάβους. Βλέπετε τα παιδιά των σκλάβων θεωρούνταν περιουσιακό στοιχείο των γαιοκτημόνων αφεντάδων τους.
Ο Πάτα Σέκα, παρόλα αυτά έμεινε αλύγιστος στις κακουχίες, και μάλιστα ευτύχησε να δει την κατάργηση της δουλείας στη Βραζιλία, το 1888, ενώ κάποια στιγμή παντρεύτηκε μια νεαρή σκλάβα με το όνομα Παλμίρα με την οποία απέκτησαν 9 δικά τους παιδιά.
Πέθανε υπέργηρος, λέγεται ότι έφτασε 130 ετών, όταν κακοφόρμισε μια πληγή που του δημιούργησε ένα σκουριασμένο καρφί που κατά λάθος πάτησε, αφού την εποχή εκείνη δεν είχαν ανακαλυφθεί ακόμη τα αντιβιοτικά φάρμακα. Στις τελευταίες του στιγμές ήταν περιτριγυρισμένος από την πολυμελή οικογένειά του, και έχαιρε του σεβασμού των υπόλοιπων σκλάβων, αφού πάντα βοηθούσε με τον τρόπο του όσους νεαρούς σκλάβους ήθελαν να δραπετεύσουν.
Λόγω της έντονης αναπαραγωγικής του δραστηριότητας, θεωρείται ευθύς και άμεσος πρόγονος του 30% του συνολικού πληθυσμού της μεγάλης αγροτικής κοινότητας Σάντα Ευδοξία (Santa Eudoxia), στην νομαρχία Σάο Κάρλος.
Έτσι, όταν στο ματς του Super Bowl, στη Νέα Ορλεάνη, η ντόπια μαύρη τραγουδίστρια Ledisi ανέβηκε στην εξέδρα για να τραγουδήσει το τραγούδι “Lift Every Voice and Sing”, που θεωρείται ο εθνικός ύμνος των μαύρων της Αμερικής, άλλοι σιώπησαν για να αφουγκραστούν, κι άλλοι έκλεισαν τα μάτια για να ψιθυρίσουν τους στίχους ενός ύμνου που γράφτηκε με αίμα και πόνο. topontiki.gr
Απ’ ότι βλέπω ο Γκουσγκούνης μπροστά του δεν έπιανε χαρτωσιά.