Τι σχέση μπορεί να έχει η τζαζ με τη μουσική του Βασίλη Τσιτσάνη; Απαντήσεις στο παραπάνω ερώτημα θα λάβουν όσοι βρεθούν το Σάββατο 8 Νοεμβρίου στις 21:00 στο Mέγαρο Μουσικής Αθηνών. . Εκεί, ο ο Δημήτρης Καλαντζής και το Κουαρτέτο του θα επιχειρήσουν μια νέα, τζαζ ανάγνωση του έργου στου σπουδαίου λαϊκού δημιουργού, στο πλαίσιο του κύκλου Jazz @ Megaron.
Αυτή είναι η τρίτη αντίστοιχη συναυλία Dimitris Kalantzis Quartet μετά τις ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες προσεγγίσεις τους στις μουσικές των Μάνου Χατζιδάκι και Μίκη Θεοδωράκη, Τώρα επιχειρούν τη μεταφορά του μουσικού κόσμου του Τσιτσάνη στη γλώσσα της τζαζ, χωρίς να χαθεί το ύφος, το ήθος και η συγκίνηση των πρωτότυπων έργων.
Οι συνθέσεις του Τσιτσάνη, άλλοτε μελαγχολικές και άλλοτε παιχνιδιάρικες, με ρυθμική ακρίβεια, γνήσια μελωδική ευφυΐα και διαχρονική απήχηση, αναδεικνύονται σε πηγή πειραματισμού και αναδημιουργίας. Οι ενορχηστρώσεις του Γιάννη Αντωνόπουλου για κουαρτέτο και έγχορδα της Ορχήστρας Φιλαρμόνια Αθηνών ενισχύουν την ηχητική παλέτα και μεταφέρουν τις γνώριμες μελωδίες σε νέες ακουστικές διαστάσεις.
Όπως εύστοχα σημειώνει και ο ίδιος ο Δημήτρης Καλαντζής, στόχος της παράστασης είναι να παραμείνει «100% τζαζ και 100% Τσιτσάνης». Το αποτέλεσμα είναι ένα μουσικό ταξίδι που συνδέει την αυθεντικότητα του ελληνικού λαϊκού τραγουδιού με την ελευθερία, τον αυτοσχεδιασμό και την πολυμορφία της σύγχρονης τζαζ. Μια παράσταση που τιμά τον «δάσκαλο» και ταυτόχρονα τον επανατοποθετεί στο σήμερα, με όρους ερμηνευτικής καινοτομίας και βαθύτατης αισθητικής συνέπειας.
… είναι η απάντηση μου στο ερώτημα του τίτλου.
(Γνώμη κάποιου που έχει χιλιάδες δίσκους τζαζ και δεκάδες του Τσιτσάνη και έχει περάσει αμέτρητες ώρες ακούγοντας τους. Και δεν καταλαβαίνω γιατί κάποιος που θέλει να παίξει τραγούδια του Τσιτσάνη, όπως και να θέλει να τα παίξει είναι δικαίωμα του, πρέπει να προστρέχει σε τέτοιες φανφάρες)