Στις 31 Μαϊου 1957 το μεσημέρι, ένα αυτοκίνητο με στοιχεία Ξ.Α. (Ξένη Αποστολή), μια ανοιχτή Μπουίκ Κόβερτιμπλ, που έτρεχε με 140 χιλιόμετρα, σκότωσε στον Άλιμο Αττικής, στην παραλιακή λεωφόρο, τον τιμημένο στρατιωτικό αρχηγό των ανταρτών του ΕΛΑΣ, στρατηγό Στέφανο Σαράφη, βουλευτή τότε της ΕΔΑ και τραυμάτισε σοβαρά την αγγλίδα σύζυγό του Μάριον.
Ο δράστης, Μάριο Μουζάλι, Αμερικανός Ιταλικής καταγωγής, ιπτάμενος σμηνίας της 7206 μοίρας υποστηρίξεως, 22 χρόνων, που υπηρετούσε στη μονάδα της αμερικανικής στρατιωτικής αεροπορίας στο Ελληνικό, καταδικάστηκε σε φυλάκιση 10 μηνών κατά συγχώνευση για «ανθρωποκτονία εξ αμελείας» και για σωματικές βλάβες της Μάριον Σαράφη.
Ο συνεπιβάτης του αμερικανικού αυτοκινήτου, Γκάλαχαν, επίσης στρατιωτικός, που απολογούμενος κατέθεσε«δεν θυμάμαι τίποτα, δεν κατάλαβα τίποτα» και αθωώθηκε από το δικαστήριο.
Μετά την έκδοση της απόφασης του δικαστηρίου, εξαγόρασε την ποινή του προς 100 μεταλλικές δραχμές την ημέρα και έσπευσε να εξαφανιστεί από την Ελλάδα, καθώς δεν έμεινε στη χώρα μας ούτε καν για να ασκήσει έφεση.
Η Μάριον Σαράφη ήταν πεπεισμένη πως δεν επρόκειτο για ατύχημα αλλά πολιτική δολοφονία.
Δέκα επτά χρόνια αργότερα, λίγο μετά τη μεταπολίτευση του 1974, η Μάριον Σαράφη, που κατά τη διάρκεια της δικτατορίας βοήθησε ενεργά στον αντιδικτατορικό αγώνα από το Λονδίνο, είχε δηλώσει απερίφραστα στο δημοσιογράφο Δημήτρη Κοκκινάκη:«Ο άντρας μου δολοφονήθηκε. Τον σκότωσε η CIA. Από τότε το ένιωθα αυτό. Τώρα είμαι σίγουρη»….
Μην κάνετε έτσι, τροχαίο ήταν και του Λαμπράκη*, τροχαίο ήταν και του Παναγούλη, μία ημέρα πριν δημοσιεύσει το ποιοι πολιτικοί σύχναζαν στο ΕΑΤ-ΕΣΑ, κατά τη διάρκεια της δικτατορίας.
*Όρα τα πρωτοσέλιδα της Καθημερινής εκείνη την εποχή, για να μην εκπλήσσεσαι με τον Πορτοσάλτε σήμερα και τις …πατσαβούρες.
Οι ρουφιάνοι θα υπάρχουν πάντα σαν τα σκουλίκια μέσα στις ακαθαρσίες. Παλούκι στο κεφάλι.