Από την ανάλυση της Καθημερινής για τις δημοσκοπήσεις που έφεραν τις τελευταίες παροχές του Μητσοτάκη προκύπτουν ενδιαφέροντα στοιχεία.
Η κυβέρνηση επέλεξε να ενισχύσει πρωτίστως δύο κοινωνικές ομάδες:
1) Τους νέους 17-44 στους οποίους χάνει από 12% έως 14%, με την επιστροφή ενός ενοικίου.
2) Τους 65 και άνω, με τα 250 ευρώ επίδομα, στους οποίους όχι μόνο δεν χάνει αλλά «έχει και περιθώρια να αυξήσει τα ποσοστά της με μετάγγιση ψηφοφόρων από το ΠΑΣΟΚ», ακριβώς για να μην τους χάσει.
Στη συγκεκριμένη κατηγορία, που αποτελεί το 23% του εκλογικού σώματος, η ΝΔ έλαβε το 2023 το σταλινικό ποσοστό του 52%…
Θα ακολουθήσουν, λέει το ρεπορτάζ, μέτρα για τους ελεύθερους επαγγελματίες, τη δεύτερη πιο ισχυρή ομάδα για την κυβέρνηση, που της είχαν δώσει 45% στις εκλογές, αλλά τώρα έχει πέσει στο 30% (λόγω τεκμηρίων, κυρίως) και για τους αγρότες που από το 43% υποχωρεί στο 35%.
Με δυο λόγια, ΝΔ στηρίζουν, πλέον, οι συνταξιούχοι και σε (σημαντικά) μικρότερο βαθμό, οι ελεύθεροι επαγγελματίες και οι αγρότες. Στους νέους, τα ποσοστά της κυβέρνησης ξεκινούν από 15% στους 17-34 και φτάνουν μέχρι 22% στους 35-44.
Η ΝΔ (και σε μεγάλο βαθμό και το ΠΑΣΟΚ) τείνει να γίνει το κόμμα των οικονομικά ανενεργών και των οικονομικά ευνοημένων.
Παγιώνεται, δηλαδή, ένα χάσμα ανάμεσα στους μεγαλύτερους και τους νεότερους που δεν είναι μόνο ηλικιακό.
Είναι και ιδεολογικό, με τους ψηφοφόρους μεγαλύτερης ηλικίας, που ενημερώνονται κυρίως από την τηλεόραση, να δηλώνουν πιο συντηρητικοί και να ψηφίζουν με βασικό κριτήριο τη σταθερότητα.
Είναι όμως πρωτίστως ταξικό, όπου τα παθητικά εισοδήματα, είτε συντάξεις, είτε εισοδήματα από assets (ακίνητα, μετοχές, ομόλογα, μερίσματα κλπ.), ανταγωνίζονται τα εισοδήματα από εργασία.
Στη σημερινή Ελλάδα δεν συμφέρει να είσαι εργαζόμενος, αφού και οι μισθοί είναι χαμηλοί (το 46,3% των μισθωτών παίρνει μεικτό μισθό έως 1.000 ευρώ, 824 καθαρά) και το μη μισθολογικό κόστος (εισφορές, φόρος) είναι πολύ υψηλό – όσο μάλιστα, αυξάνει ο μισθός, τόσο πιο απαγορευτικό γίνεται.
Στη φορολογική επιβάρυνση πρέπει να προστεθεί και άλλο ένα 24% έμμεσων φόρων (ΦΠΑ).
Αντιθέτως, τα κέρδη τυγχάνουν πολύ ευνοϊκότερης αντιμετώπισης: 15% από ακίνητα, 22% εταιρικά και μόλις 5% στα μερίσματα – το δεύτερο χαμηλότερο στην Ευρώπη.
Για αυτό βλέπουμε διαρκώς άρθρα «Ξεχάστε την εργασία, το μέλλον βρίσκεται στα παθητικά εισοδήματα». Η ελληνική κοινωνία τείνει να γίνει μια κοινωνία συνταξιούχων και ραντιέρηδων.
Οι πρώτοι έχουν ένα σταθερό εισόδημα και η αγωνία τους είναι μην το χάσουν, οι δεύτεροι επιδιώκουν τη διαρκή ανατίμηση των περιουσιακών στοιχείων τους και τη μη φορολόγηση των εισοδημάτων που απορρέουν από αυτά.
Αυτούς ευνοούν οι πολιτικές της κυβέρνησης, είτε στο στεγαστικό με την επιδότηση της ζήτησης που αυξάνει τις τιμές και τα ενοίκια, είτε στη φορολογία.
Μοναδική εξαίρεση τα τεκμήρια στους ελεύθερους επαγγελματίες που και αυτά έπληξαν (αδίκως) τους νεότερους, κυρίως, οι οποίοι τώρα ξεκινούν το επάγγελμά τους.
Άφησαν όμως εκτός τη μεγάλη και εκτεταμένη φοροδιαφυγή (γιατροί, μεγαλοδικηγόροι, υδραυλικοί, ηλεκτρολόγοι κλπ.).
Κάπως έτσι, η ΝΔ διατηρεί μια συμπαγή εκλογική βάση, με σημαντικές εφεδρείες, είτε κοινωνικές, στους ελεύθερους επαγγελματίες και τους αγρότες, τους οποίους θεωρεί ότι μπορεί να επαναπατρίσει με στοχευμένες παροχές.
Είτε πολιτικές – Ελληνική Λύση, Λατινοπούλου, ΠΑΣΟΚ (η κοινωνική βάση του οποίου έχει πολλά κοινά χαρακτηριστικά με εκείνη της ΝΔ), με τους οποίους θα επιδιώξει να συγκυβερνήσει σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας.
Για αυτό δεν βλέπετε τον Μητσοτάκη να ανησυχεί ιδιαίτερα, όσα σκάνδαλα και αν αποκαλυφθούν.
Μεγάλοι χαμένοι οι εργαζόμενοι, οι νέοι και όσοι δεν έχουν εισόδημα από κινητή ή ακίνητη περιουσία.
Αυτοί ζουν, όχι τον έρωτα, όπως λέει ο ΛΕΞ, αλλά την απόγνωση στο παιδικό δωμάτιο ή σε «νοικιασμένα σπίτια που ‘χουν κομμένα ρεύματα και απλήρωτα ενοίκια».
Χωρίς την παραμικρή διέξοδο, κοινωνική ή πολιτική – πρώτο κόμμα στις ηλικίες 17-44, οι δημοσκοπήσεις δίνουν τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, με ποσοστά 18%-20%.
Όσοι και όσες δεν μπορούν να φύγουν στο εξωτερικό, υπεραναπληρώνουν τη μιζέρια και την έλλειψη προοπτικής μέσα από τις φαντασιώσεις γρήγορου πλουτισμού (με ντρόγκες και γκάνια) που τους σερβίρει η τραπ και οι influencers στα social media.
Δημ. Τσίρκας
