Αφού λοιπόν η προηγούμενη χρονική περίοδος πέρασε άπραγη και τα δεδομένα δεν ευνοούν, για ακόμα μία φορά στα Τρίκαλα το ζήτημα της ανώτατης εκπαίδευσης συζητείται δυστυχώς για ακόμα μία φορά με μικροπολιτικά και γεωγραφικά κριτήρια ευκαιριακής αντιμετώπισης, αντί να επενδυθεί πάνω της η προσπάθεια μιας κατεστραμμένης κοινωνίας, για να μπορέσει να ορθοποδήσει και να βγει από τα αδιέξοδα των μνημονιακών πολιτικών και της κρίσης που για μια 10ετία τρώνε τις σάρκες της .
Αν διαβάσει κανείς τις τοποθετήσεις των πολιτικών και αυτοδιοικητικών παραγόντων, αλλά και των εκπροσώπων των μαζικών φορέων θα διαπίστωσει ότι τα Τρίκαλα θα πρέπει να αποκτήσουν καινούργιες πανεπιστημιακές σχολές ή να μην απωλέσουν τις υφιστάμενες επειδή …. διαθέτουν τον «Μύλο των ξωτικών» και είναι δήθεν διεθνώς αναγνωρισμένη ως «έξυπνη πόλη» (!!!) ή επειδή είναι η πατρίδα του Τσιτσάνη και του Καλδάρα (!!!) και εν πάσει περιπτώσει «αν επιδείξουμε τσαμπουκά» κάτι θα μας δώσουν παραπάνω…»
Με τέτοια επιχειρηματολογία όπως αυτή, που διατρέχει κυρίως τις θέσεις του Δημάρχου και των βουλευτών, φοβάμαι ότι δεν μπορεί, παρά να συνεχίσουμε να είμαστε ουραγοί σαν περιοχή και σαν πόλη πάνω και σε αυτό το θέμα.
Σύγχρονο πανεπιστήμιο σήμερα, σημαίνει πανεπιστήμιο συνδεδεμένο με την κοινωνία και την παραγωγή, συγκροτημένο σε μια μεγάλη πανεπιστημιακή κοινότητα και όχι με σχολές και τμήματα διάσπαρτα σε πέντε διαφορετικές πόλεις.
Τα Τρίκαλα διαθέτουν όντως συγκριτικά πλεονεκτήματα ώστε να καταστούν μια σύγχρονη και ανθρώπινη πανεπιστημιούπολη, αλλά για αυτό κυρίως θα πρέπει να διατεθούν κονδύλια και χρηματοδοτικές ροές για να αναπτύξουν τις κατάλληλες υποδομές και να αναδείξουν τόσο το γεωπολιτικό τους πλεονέκτημα, όσο και την κοινωνική και εκπαιδευτική τους υπεραξία.
Και σε αυτήν την περίπτωση «το γάλα έχει ήδη χυθεί» και όσοι φωνασκούν , θα κομπορρημονούν ατέρμονα για κάτι, για το οποίο δεν έπραξαν τίποτα τόσα χρόνια για να το διεκδικήσουν με σοβαρά επιστημονικά και εκπαιδευτικά κριτήρια, αλλά θα θεωρητικολογούν με βάση το χάρτη της γεωγραφίας και εκστομίζοντας την κλασσική ρήση: «δώσε και μένα μπάρμπα, υπουργέ παιδείας».
