Της Ιουλίας Κούρτη : Γράφει ο δρ Μπούσιτ, ιδρυτής και πρόεδρος της «Academia Cravatica», για τη σημαντική ανακάλυψη της γραβάτας: «Μπορούμε να πούμε ότι το μέλλον του κόσμου εξαρτάται από την υγιή σχέση ελευθερίας και υπευθυνότητας που συμβολίζει η γραβάτα. Δηλαδή η ελευθερία που δεν εκφράζεται με μέτρο μπορεί να οδηγήσει σε αναρχία και η υπέρμετρη υπευθυνότητα οδηγεί στη δικτατορία. Η γραβάτα συμβολίζει την ισόρροπη σχέση ελευθερίας και υπευθυνότητας, που είναι το θεμέλιο της δημοκρατίας και του σύγχρονου πολιτισμού».
Ως εδώ καλά. Έλα όμως που στην τυραννοχώρα μας χάθηκαν και τα μέτρα και τα σταθμά, και αυτό το σύμβολο ανδρισμού, από αρετή του μέτρου, έννοια που εμπεριέχει και αρετές που πηγάζουν από το Έργο (= Πράξη), όπως ανδρεία, γενναιότητα και υπεροχή, αλλά και ελεύθερο πνεύμα, υπεροχή στις τέχνες και στα γράμματα, οικονομική ανάπτυξη, δημοκρατία, επιστήμες, περιχαρακώθηκε από τους ταγούς της και μεταλλάχθηκε στην πορεία των ημερών τους σε σύμβολο του υπέρμετρου εξαναγκασμού, του εγκλεισμού και της βίας στην πιο αποτρόπαια μορφή της! Αυτή η υπερβολή από τους από πάνω και η έλλειψη από τους από κάτω οδήγησαν τον ελληνικό λαό στην κατάργηση της αυτάρκειας, δηλαδή της ελευθερίας. Οι όροι αντιστράφηκαν.
Η υπέρμετρη ανευθυνότητα και αδιαφορία οδήγησε τη χώρα σε καθεστώς τρομοκρατίας και μιας σύγχρονης δικτατορίας. Και όπως όλοι γνωρίζουμε, τη βία πολλοί εμίσησαν, αλλά τη θυματοποίηση στην αν-ενεργεία στη ζωή πολλοί προ δέκα ημερών αποκήρυξαν, δηλώνοντας ως μήνυμα ότι ελπίδα είναι να μην είμαστε πια δέσμιοι των υπαρχόντων κανόνων.
Εν προκειμένω: Αν στα φιλόδοξα σχέδια της «Academia Cravatica» εντάσσονται οι καλλιτεχνικές εγκαταστάσεις με motto «Μία γραβάτα γύρω από την Ευρώπη» και «Μία γραβάτα γύρω από τον κόσμο», o Γιάνης της καρδιάς μας, ο Βαρουφάκης δηλαδή, στην επικοινωνιακή και συμβολική δυναμική του συμβόλου, δεν φορά τον λαιμοδέτη. Θέτει σε αμφισβήτηση τα όρια του αναγνωρίσιμου και επιθυμεί να διαμορφωθούν πολιτικές ακριβώς στο σημείο αυτό. Αποζητά αναγνώριση δίχως να δηλώνει δέσμιος των υπαρχόντων κανόνων. Εμφανίζεται λιτός, όπως λιτός και πενιχρός σε χρόνο απροσδιόριστο και ο βίος των Ελλήνων πολιτών. Προσπαθεί λοιπόν να λύσει τους κόμπους της πολιτικής των μέτρων λιτότητας που επιβλήθηκαν όχι διαφυλάσσοντας ως μέσο της εκπροσώπησής του το παρωχημένο και διαστρεβλωμένο σύμβολο, αλλά υλοποιώντας τη δύναμη που του δόθηκε από την εντολή τη ελληνικού λαού διά των αποτελεσμάτων στην κάλπη ως μέσου, και με αυτοπεποίθηση, που τον ίδιο διακατέχει, αναιρεί την κατάχρηση της υπερβολής του μέτρου και διαπραγματεύεται στην παρούσα φάση τη διαφοροποίηση, αλλά κυρίως την καθ΄ εαυτήν έννοια της Δημοκρατίας, αν φυσικά υπάρξει.
