Aς συνοψίσουμε λίγο «τι ζούμε» με τα επιχειρηματικά συμφέροντα στον αθλητισμό και την πολιτική της «αριστείας»:
Έχουμε ιδιοκτήτες ΚΑΕ σε ρόλο χουλιγκάνων, με αδιανόητες κατηγορίες από τη μια προς άλλη πλευρά.
Έχουμε μια κυβέρνηση που παρακαλάει μεγαλοεπιχειρηματίες – ιδιοκτήτες ομάδων να κάνουν μια κοινή συνάντηση. Εμφανίζεται, δε, και «αυστηρή», μέσω του αρμόδιου υπουργού Γ. Βούτση πως εάν δεν γίνει η κοινή συνάντηση θα διακοπεί το πρωτάθλημα στο μπάσκετ.
Έχουμε μια κυβέρνηση που γνωρίζει καλά ότι οι τζάμπα «μαγκιές» της είναι μια επικοινωνιακή ξεφτίλα. Ξέρει πολύ καλά, άλλωστε, πως θα συνεχίσει να κάθεται «σούζα» και να κάνει όλα τα… επενδυτικά χατίρια (διαβάστε εδώ αναλυτικά και θα καταλάβετε πόσο «λεβέντες» είναι εκεί στην «άριστη» κυβέρνηση).
Μέχρι τώρα (βράδυ Τρίτης, δηλαδή λίγες ώρες πριν την ώρα της κοινής συνάντησης της Τετάρτης) οι αδερφοί Αγγελόπουλοι, με ανακοίνωση της ΚΑΕ Ολυμπιακός δήλωναν πως δεν θα καθίσουν στο ίδιο τραπέζι με τον Γιαννακόπουλο.
Δεν έχει καμία απολύτως σημασία αν θα γίνει αυτή η συνάντηση. Το είπαμε: Πρόκειται για επικοινωνιακή ξεφτίλα. Για ξεφτίλα, σκέτη.
Γιατί, όταν ο πρόεδρος μιας ιστορικής χώρας, από τη Μάγχη μέχρι τη Μεσόγειο, μίας πυρηνικής δύναμης, με δική της τεχνολογία παντού, τρένα, αεροπλάνα, φρεγάτες, με …δαντέλες, κρασιά, κουλτούρα (να φύγουμε) κλπ. κάθεται και παρακαλάει έναν 23χρονο που βάζει γκολ, να μη φύγει από τη Γαλλία, που διαφέρει το πράγμα;
Αφήστε με τώρα, για μια μπάτσα… Μετρήστε τις δικές σας.
Κατανοείς τι συγκρίνεις;
Εσείς κατανόηση κειμένου κάνατε στο σχολείο;
Ή μόνο διαβάζατε;
Καλά τώρα…
Η κυβέρνηση μιας χώρας που οι πρόεδροι αθλητικών σωματίων έχουν στρατούς, που μπουκάρουν στους αγωνιστικούς χώρους με πιστόλια στην ζώνη, μιας χώρας που έχει θρηνήσει νεκρούς μέσα και έξω από τα γήπεδα, αυτή λοιπόν η κυβέρνηση ξαφνικά δείχνει μια τεράστια ευαισθησία για έναν αγώνα στον οποίο δεν άνοιξε μύτη, επειδή (άκουσον, άκουσον) ακούστηκαν μπινελίκια και έγιναν άσεμνες χειρονομίες. Και άρχισαν όλα τα πληρωμένα παπαγαλάκια των Αθηνών να γράφουν τις γνωστές παπαριές του τύπου “το σκορ πέρασε σε δεύτερη μοίρα” ή “ο χαμένος της βραδυάς ήταν το μπάσκετ” κτλ κτλ.
Και τώρα (αφού νωρίτερα πέρασε απο την εκπομπή του βραβευμένου από την ΠτΔ δημοσιογράφου Ευαγγελάτου), ο υπουργός περιμένει να δει αν θα πάνε οι πρόεδροι στην συνάντηση που όρισε. Για να τους πει τι; Για να του πούνε τι;
Δουλευόμαστε; Έχουμε χάσει την επαφή με την πραγματικότητα;
Που αν ο βάζελος ή ο γάβρος έπαιρναν το κύπελο στο Αμπου Ντάμπι, Κούλης, Βρούτσης και λοιποί θα έστελναν συγχαρητήρια τηλεγραφήματα, φουσκωμένοι από εθνική περηφάνια.
Ειλικρινά θεωρώ ότι οι πρόεδροι (και των δύο ομάδων) είναι εκατό φορές πιο αξιοπρεπείς από όλους αυτούς τους μικρόνοες ανίκανους ξεφτίλες που κυβερνάνε.