Δεν γνώριζα προσωπικά την Εριέττα, θαύμαζα όμως πάντα την δύναμη και την αξιοπρέπεια του πατέρα της του Νίκου, που έδινε τον αγώνα τόσα και τόσα χρόνια για να νικήσει την αρρώστια που έπληξε την κόρη του. Τελευταία του ελπίδα ένα ταξίδι στην Αυστρία και μια μεταμόσχευση που δεν πρόλαβε να γίνει…
Η ΕΛΜΕ Τρικάλων ήταν εδώ και καιρό στο πλευρό του Νίκου πολύπλευρα, κυρίως ηθικά. Και ο ίδιος πάντα με χαμηλούς τόνους και βουβό πόνο κουβαλούσε τον σταυρό και για την κόρη του. Αντίο Εριέττα, ήσουν μέλος της οικογένειας μας.
Αύριο θα σου πούμε αντίο και θα σφίξουμε το χέρι του πατέρα σου και της οικογένειας σου.
Μας διδάξατε πολλά και σας ευχαριστούμε.
Κώστας Μιχαλάκης
