Ψηφοδέλτιο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο Δήμο Τρικκαίων
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ Τρικάλων καλεί τον κόσμο της εργασίας και των κινημάτων, σε ανοικτή σύσκεψη την Τρίτη 11 Δεκέμβρη στις 8:30 μ.μ. στο ξενοδοχείο Πανελλήνιο, για να συζητήσουμε τις δυνατότητες μόνιμης, σταθερής και μαχητικής παρέμβασης στον Δήμο Τρικκαίων , τους όρους και προϋποθέσεις για τη δημιουργία αριστερής, αντικαπιταλιστικής, δημοτικής κίνησης.
Ο Δήμος ως τοπικό κράτος αποτελεί τμήμα του κρατικού μηχανισμού, αναπόσπαστο στοιχείο της πολιτικής, ιδεολογικής και οικονομικής λειτουργίας του αστικού κράτους, που εξασφαλίζει την μακροπρόθεσμη αναπαραγωγή των καπιταλιστικών σχέσεων εξουσίας και εκμετάλλευσης. Οι λειτουργίες του, πέραν των άλλων, σχετίζονται και με σημαντικότατες πολιτικές και ιδεολογικές πλευρές, επιτρέποντας την αποτελεσματικότερη οργάνωση του συνασπισμού εξουσίας σε τοπικό επίπεδο, ενώ η ψήφιση του Κλεισθένη (και του Καλλικράτη παλιότερα) σηματοδοτούν βασικές αλλαγές στην αντιδραστική θωράκισή του.
Οι τοπικές εκλογές θα γίνουν με το νέο νόμο Κλεισθένη I που φέρνει θεσμικές αλλαγές που αποτελούν τη συνέχεια, τον «εκσυγχρονισμό» και την εμπέδωση όσων εφαρμόστηκαν με τον «Καλλικράτη» (και παλαιότερα τον Καποδίστρια), στοχεύοντας στην «αποτελεσματικότερη και ταχύτερη» πρόσδεση και διαπλοκή των δήμων και των περιφερειών με τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και τους σχεδιασμούς τους. Αποτελεί την εξειδίκευση της αντιδραστικής πολιτικής-πλέον και μνημονιακής- στο τοπικό κράτος. Η ουσία που προωθεί ο Κλεισθένης είναι να εξασφαλιστούν ευρύτερες συναινέσεις κομμάτων της αστικής πολιτικής ώστε να μπορέσουν να προωθήσουν τις βασικές κατευθύνσεις της κεντρικής πολιτικής, που δεν είναι άλλες από τη λειτουργία των δήμων και των περιφερειών στην κατεύθυνση της πλήρους επιχειρηματικότητάς τους και της διασύνδεσης τους με κάθε είδους συμπράξεις με επιχειρηματικούς ομίλους.
Αυτό αναλύεται σε μία σειρά πλευρές του νόμου μέσω :
α) της μεταφοράς ακόμα περισσότερων αρμοδιοτήτων (κυρίως στο πεδίο της κοινωνικής πολιτικής) από το κεντρικό στο τοπικό κράτος με τη φορομπηξία, την ακρίβεια στην παροχή υπηρεσιών με ανταποδοτικά κριτήρια, την κατάργηση δωρεάν υπηρεσιών πρόνοιας (τροφεία σε παιδικούς σταθμούς, αποκλεισμοί παιδιών κλπ), με παράλληλη συνέχιση και σταθεροποίηση της ήδη μεγάλης μείωσης της χρηματοδότησης των δήμων.
β) της εκμετάλλευση της ακίνητης περιουσίας των δήμων με την παράδοση του χώρου στο κεφάλαιο μέσω της μακροχρόνιας «αξιοποίησης» (για 99 χρόνια) οποιαδήποτε δημοτικής υπηρεσίας, πόρων και υποδομών τους, είτε αυτά είναι δημοτικές εκτάσεις η αθλητικές υποδομές ή οτιδήποτε άλλο, αλλά και της περιβαλλοντικής υποβάθμισης που αυτή συνεπάγεται.
γ) της επέκτασης – παγίωσης των ελαστικών εργασιακών σχέσεων μέσω προγραμμάτων «ωφελούμενων ανέργων», μέσω προβολής της συνεταιριστικής οικονομίας, αλλά και μέσω δημιουργίας ΑΕ, συμπράξεων με ΣΔΙΤ κ.α. και της αντίστοιχης λειτουργίας τους και στο επίπεδο των εργασιακών σχέσεων.
Ο Κλεισθένης εξυπηρετεί τελικά την κίνηση – κερδοφορία του κεφαλαίου σε τοπικό επίπεδο, τους βασικούς άξονες της αστικής πολιτικής σε θέματα οικονομίας, εργασίας, εκμετάλλευσης χώρου και περιβάλλοντος και αντιδημοκρατικής θωράκισης του αστικού πολιτικού συστήματος.
Παράλληλα, ο συγκεντρωτικός ρόλος του δημάρχου, η αντιδημοκρατική λειτουργία των επιτροπών, των δημοτικών συμβουλίων, η αντιδημοκρατική συγκρότηση του τοπικού πολιτικού συστήματος και επιπλέον η οικονομική επιτροπεία στους δήμους αναδεικνύουν σε ιδιαίτερα σημαντικό ζήτημα αυτό της δημοκρατίας.
Η αλλαγή του εκλογικού νόμου (με την εφαρμογή της απλής αναλογικής, όπως αναφέρεται) παρά τo ότι πολυδιαφημίστηκε ως απάντηση στη διαφθορά και ως πρόταση μεγαλύτερης δημοκρατικής λειτουργίας των δήμων και περιφερειών, πέρα από το γεγονός ότι δεν πρόκειται για απλή αναλογική αφού λειτουργεί με αποκλεισμούς, πλαισιώνει ένα πλήρως αντιδημοκρατικό-συγκεντρωτικό πλαίσιο λειτουργίας στους δήμους. Διευκολύνει ανεξαρτητοποιήσεις, μεταγραφές συμβούλων μεταξύ των παρατάξεων και κάθε είδους συμμαχίες με μοναδικό κριτήριο την προώθηση της κυρίαρχης πολιτικής.
Επιπλέον, πρόκειται για προσπάθεια βίαιης κατάργησης της πολιτικής αντιπαράθεσης και επιβολής μιας συζήτησης σε προσωπική / διαχειριστική βάση.
Τελικά είναι βήμα στην αντιδραστική ανασυγκρότηση του τοπικού κράτους, στα πλαίσια της συνολικότερης τάσης του συστήματος και επιχειρείται το βάθεμα της νομιμοποίησης της κυρίαρχης πολιτικής κυβέρνησης –ΕΕ –κεφαλαίου.
Στις προηγούμενες τοπικές εκλογές τέθηκε σαν άμεσο πολιτικό σχέδιο η δυνατότητα διαμόρφωσης δημοτικών πλειοψηφιών που θα εφαρμόσουν μια «αριστερή φιλολαϊκή διαχείριση» στους δήμους εντός του καπιταλιστικού πλαισίου. Το εφικτό και άμεσα χειροπιαστό μιας αλλαγής συσχετισμών σε τοπικό επίπεδο φάνταζε ως «ελπίδα για την αριστερά» και ως δυνατότητα να παρθούν μέτρα ανακούφισης των λαϊκών στρωμάτων.
Εμφανίστηκαν έτσι προτάσεις και προγράμματα «φιλολαϊκής διαχείρισης» από παρατάξεις του ΣΥΡΙΖΑ ή και παρατάξεις συνεργασίας του ΣΥΡΙΖΑ με δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής αριστεράς. Μερικές από αυτές κατέκτησαν τη δημοτική πλειοψηφία όπως σε Χαλάνδρι, Φιλαδέλφεια, Κερατσίνι κ.α. Αντίστοιχα επιχειρήματα πρόβαλε και το ΚΚΕ μιλώντας για «κόκκινους δήμους», που σήμερα προβάλλει ως πρότυπο, όπως η Πάτρα, το Χαϊδάρι, η Καισαριανή, η Πετρούπολη.
Είναι φανερό ότι υπάρχουν διαφοροποιήσεις από διαχείριση σε διαχείριση σε δήμους που σχετίζονται με τον τρόπο εφαρμογής της αυταρχικής αντιδημοκρατικής λειτουργίας της τοπικής διοίκησης, την αδιαφάνεια, τη διαπλοκή και την εξυπηρέτηση της οικονομικής ολιγαρχίας ή μέτρα ανακούφισης και στήριξης οικονομικά αδύναμων. Όμως κάνοντας μια συνολική αποτίμηση των δημοτικών πεπραγμένων στους δήμους αυτούς είναι φανερό πως αυτό το πολιτικό σχέδιο κατέρρευσε και οι φορείς του εξελίχθηκαν σε φορείς υπάκουης αστικής διαχείρισης των δήμων τους και όχι σε φορείς άσκησης φιλολαϊκής πολιτικής, ενώ συνεχείς αποχωρήσεις και τριγμοί προκαλούν ρήγματα σε αυτές τις παρατάξεις.
Έχουμε επίγνωση των δυσκολιών που πατάνε στη κατάσταση του κινήματος, καθώς και τις πολιτικές και προγραμματικές ταλαντεύσεις τμημάτων αυτού του δυναμικού. Ωστόσο έχουμε πεποίθηση ότι μόνο με μια τέτοια πρωτοβουλία και παρέμβαση μπορεί να διαμορφώσει καλύτερες συνθήκες πολιτικής μάχης στις αναμετρήσεις που έρχονται.
Οι κινήσεις της πτέρυγας δοκιμάζονται για τη συνολική τους φυσιογνωμία, τις θέσεις που προβάλλουν και πως τις υπηρετούν με συνέπεια σε όλα τα επίπεδα, τη συμβολή τους στην οργάνωση αγώνων, τη γείωση τους με τα προβλήματα της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, την ικανότητα τους να εκφράζουν τις αγωνίες και τις ανάγκες τους.
