Απίστευτη ταλαιπωρία για εν δυνάμει και νυν συνταξιούχους που διαβιούν με την προκαταβολή σύνταξης
Όμηροι του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, στην Αθήνα, βρίσκονται ακόμη και για διάστημα ενάμιση χρόνου εν δυνάμει συνταξιούχοι του δημοσίου στη Μαγνησία, αναζητώντας πληροφορίες αναφορικά με τις αλλαγές στη συνταξιοδοτική νομοθεσία, καθώς επίσης και συνταξιούχοι που ακόμη δεν έχουν λάβει το σύνολο της σύνταξής τους και αναγκάζονται να διαβιούν μήνες ολόκληρους με μία προκαταβολή.
«Θέλω να ενημερωθώ πως μπορώ να αναγνωρίσω τα ένσημα από τη στρατιωτική του θητεία, έχω επιβάλλει αίτηση και περιμένω απάντηση περισσότερο από πέντε μήνες», ανέφερε στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ δημόσιος υπάλληλος που μέχρι το καλοκαίρι κατοχυρώνει δικαίωμα συνταξιοδότησης και θέλει να προγραμματίσει τις διαδικασίες για την έξοδό του από την εργασία.
Σε μία άλλη περίπτωση υπάλληλος στον σωφρονιστικό τομέα χρειάστηκε να περιμένει περισσότερο από έναν χρόνο, προκειμένου να ενημερωθεί για τις διαδικασίες που αφορούσαν την επικούρισή του, αλλά και τη διαδοχική ασφάλιση, καθώς πριν το δημόσιο ήταν ασφαλισμένος στον ιδιωτικό τομέα.
Τα προβλήματα που προκαλεί η μετ’ εμποδίων επικοινωνία με τους αρμοδίους υπαλλήλους του Γενικού Λογιστηρίου, έχουν ως αποτέλεσμα να υποβάλλονται σε δοκιμασία υπάλληλοι πριν ακόμη συνταξιοδοτηθούν.
Πίσω όμως από αυτές τις δυσλειτουργίες υπάρχουν τα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα που δημιουργούνται σε εκείνους που βιώνουν αυτήν την απαράδεκτη κατάσταση.
«Εργάστηκα 36 ολόκληρα χρόνια στο Δημόσιο. Στην περίπτωσή του δεν υπάρχει διαδοχική ασφάλιση. Κι όμως, σε ηλικία πλέον 70 ετών, περιμένω εδώ και 15 μήνες ολόκληρη τη σύνταξη. Από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους δεν δίνουν συγκεκριμένη απάντηση για το πότε θα τη λάβω κανονικά. Με παραπέμπουν σε κάποιο τηλέφωνο, που δεν το σηκώνουν ποτέ. Δεν τα βγάζουμε πέρα μόνο με την προσωρινή σύνταξη», λέει στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ η Κ.Γ..
«Για να πληρώσουμε τους φουσκωμένους λογαριασμούς, κάνουμε ρυθμίσεις. Αναγκαζόμαστε να δανειστούμε για να επιβιώσουμε. Τα παιδιά είναι άνεργα. Μιλάνε για επιτάχυνση των διαδικασιών. Ομως οι ανάγκες μας δεν μπορούν να περιμένουν», προσθέτει η ίδια.
Επιπρόσθετα θέτει ένα ακόμη ερώτημα, επισημαίνοντας ότι «αφού δεν έχουν “ενοποιηθεί” οι λειτουργίες των ταμείων και ο κανονισμός παροχών, γιατί υποχρεώνονται οι ασφαλισμένοι να υποβάλλουν αίτημα στον τελευταίο ασφαλιστικό φορέα και όχι σε αυτόν όπου αποδεδειγμένα έχουν θεμελιώσει το δικαίωμα στη σύνταξη αυτοτελώς, με βάση τις ημέρες ασφάλισης;».
ΒΑΣΩ ΚΥΡΙΑΖΗ
