Γράφει ο Ειδικός Συνεργάτης
Δεν είναι κρυφό ότι τα «παιδιά» της σημερινής δημοτικής αρχής, είναι και ελιτίστες και κοσμοπολίτες. Είναι χαρακτηριστικό άλλωστε ότι τα Τρίκαλα είναι ο μόνος δήμος σε ολόκληρη την Ελλάδα που διαθέτει από τα μέσα του 2014 αντιδήμαρχο δημοσίων σχέσεων και στελεχώνει γραφείο διεθνών σχέσεων με ικανοποιητικό μάλιστα αποτέλεσμα .
Οι αδελφοποιήσεις, τα ταξίδια σε όλη την Ευρώπη αλλά και σε παραμυθένιους προορισμούς, τα αλλεπάλληλα συνέδρια και τα «προγράμματα» αξιοποίησης του ανθρώπινου στελεχιακού δυναμικού, βρίσκονται στην καθημερινή επικαιρότητα του Δήμου.
Με το περυσινό 15νθήμερο ταξίδι του κ. Κωτούλα στην Κίνα (που στην αρχή παρουσιάστηκε στα πλαίσια της διοίκησης του e-trikala, αλλά που στη συνέχεια βαπτίσθηκε ως ιδιωτικό), εντάχθηκε και η Ν.Α. Ασία στο χώρο ενδιαφέροντος του κ. Παπαστεργίου και των συνεργατών του, λόγω προφανώς της σύμπτωσης στις τεχνολογικές εφαρμογές και στα κουρσάκια του λούνα παρκ.
Έτσι φέτος τη σκυτάλη της πολυμελούς αντιπροσωπείας του δήμου παρέλαβαν η Εθνικιστική Κίνα (Ταιβάν) και η Ινδία, προφανώς για μεγαλύτερη εμβάθυνση εκτός των άλλων και στα διδάγματα του Κουμφούκιου και του Βούδα, των οποίων η ταπεινοφροσύνη και η μετριοπάθεια μάλλον δεν φαίνεται να επηρέασαν το πνεύμα της αποστολής.
Αντίθετα αυτό στο οποίο έχει επικεντρώσει η αρχή Παπαστεργίου, είναι η άκρατη προβολή της δημόσιας εικόνας, η διασύνδεση της με ένα συγκεκριμένο lifestyle δραστήριων ανθρώπων που αποθεώνουν την καινοτομία , τη τεχνογνωσία και που διαθέτουν τεράστιο κέφι για προσφορά.
Και εδώ αρχίζει το πρόβλημα….
Όταν σε μια παράταξη από τους 27 δημοτικούς συμβούλους μιλάνε οι …. 4,
Όταν συγκεκριμένοι από αυτούς αξιοποιούν περισσότερο τις πτητικές τους δυνατότητες, από τη θεσμική τους υποχρέωση να διατυπώσουν θέσεις και απόψεις μπροστά στα μικρόφωνα της αίθουσας του δημοτικού συμβουλίου,
Όταν το σύνολο της δημοτικής ηγεσίας αδυνατεί να μετουσιώσει σε πράξη και σε καθημερινή δράση, όλες αυτές τις προσλαμβάνουσες εμπειρίες και γνώσεις που αποκτά μέσα από τα τόσα χρηματοδοτούμενα προγράμματα και τις παρουσίες σε διεθνή φόρα .
Τότε όλη η άοκνη αυτή προσπάθεια πάει χαμένη και το μόνο που απομένουν στους ταξιδιώτες είναι τα καρτελάκια εισόδου στα συνέδρια και η συλλογή από τις παντόφλες των ξενοδοχείων .
Όταν όμως μια δημοτική αρχή «κουράζεται να φτιάχνει βαλίτσες» και ως φορέας της τοπικής εξουσίας χάνει την επαφή με τον απλό κόσμο της γειτονιάς και του χωριού, ο πολίτης αρχίζει να αναρωτιέται αν αυτοί που τον διοικούν, το κάνουν για να προσφέρουν ή για να καλοπερνάνε.
Τρίκαλα 2 Απριλίου 2018
