"Δημοσιογραφία είναι να δημοσιεύεις αυτά που κάποιος άλλος δεν θέλει να δημοσιευθούν." - Τζορτζ Όργουελ

11.2 C
Trikala

“Αυτός που ξέρει την αλήθεια και την διαψεύδει είναι κάθαρμα” – της Νατάσσας Γρατσάνη

lafarm

Σχετικά άρθρα

Μεταξύ υποκριτικής και…υποκρισίας

Δύο «τέχνες» διαφορετικές.

Με διαφορετικό περιεχόμενο μιας και η υποκριτική είναι η τέχνη με την οποία ένας ηθοποιός μέσω της έκφρασης του προσώπου, της εκφοράς του λόγου και της κίνησης του σώματος ενσαρκώνει έναν φανταστικό χαρακτήρα σε μία θεατρική παράσταση ή σε μία κινηματογραφική ή τηλεοπτική ταινία.

Από την άλλη η «τέχνη» της υποκρισίας είναι η τέχνη της συγκάλυψης, της αποσιώπησης σκανδάλων ή της προσπάθειας να κρύψει κάποιος τον κακό του εαυτό.

Δύο «τέχνες» με κοινό παρονομαστή, το προσωπείο.

Βρισκόμαστε εν μέσω ακραίων πολιτικοκοινωνικών καταστάσεων, που χρήζουν λεπτής μεταχείρισης, που απαιτούν πολιτική και ηθική ακεραιότητα , μέγιστη σοβαρότητα, σταθερές πολιτικές αποφάσεις από την ηγεσία αυτού του τόπου και αντ’ αυτού ερχόμαστε αντιμέτωποι με πολιτικούς αρχηγούς που δεν διακρίνονται από καμία ευθιξία, από καμία «ατομική ευθύνη»- για την έλλειψη της οποίας κατηγορηθήκαμε όλο αυτό το διάστημα της πανδημίας οι Έλληνες πολίτες από τον πρωθυπουργό της χώρας πολλάκις-από τίποτα που να θυμίζει το ανθρώπινο προσωπείο του κ. Μητσοτάκη που πέρυσι νοιαζόταν τόσο πολύ για την ανθρώπινη ζωή και με δάκρυα σχεδόν στα μάτια μας συμβούλευε να «μείνουμε σπίτι» μέσω ακριβοπληρωμένων σπότ και συνεχών διαγγελμάτων.

Και αναρωτιέμαι πως εσύ που νοιάζεσαι τόσο πολύ για τις ζωές όλων μας, δεν νοιάστηκες για τις ζωές όλων αυτών των ασυνόδευτων ανηλίκων των οποίων με δική σου πρωτοβουλία πήρες στην αποκλειστική σου αρμοδιότητα και μέσω πάλι ακριβοπληρωμένης καμπάνιας διατυμπάνιζες «κανένα παιδί μόνο του» κ. Πρωθυπουργέ;

Προτεραιότητα σας γι’αυτά τα παιδιά ήταν η διασφάλιση της ελεύθερης πρόσβασης τους στην υγεία και την Παιδεία. Η ποινική αντιμετώπιση των αδικημάτων που σχετίζονται με τη βία σε βάρος ασυνόδευτων παιδιών ή την εκμετάλλευση τους και η εξάρθρωση κυκλωμάτων εκμεταλλευτών.

Πολιτικές γραμμές της παρούσας κυβέρνησης αναφέρω.

Γραμμές τις οποίες υποκατέστησαν δικαιολογίες του τύπου «δεν θα ρίξουμε στα σκυλιά…δεν θα σπιλώσουμε το όνομα του κ.Λιγνάδη» και του εκάστοτε κυρίου Λιγνάδη που διορίζεται σε καίριες θέσεις χωρίς κανείς να γνωρίζει το ποιόν του, πετώντας συγχρόνως στα σκυλιά παιδικές ψυχές.

Αυτά είναι τα προσόντα διορισμού της κυβέρνησης?

Γιατί μόνο ένας ανόητος θα πίστευε ότι εξαπατάθηκαν και δεν γνωρίζαν την «επί σειρά πολλών ετών παραβατική και αντικοινωνική συμπεριφορά» , όπως αναφέρει το βούλευμα του δικαστικού συμβουλίου .

Στα πρωθυπουργικά καθήκοντα του δύο αρμοδιότητες ανέλαβε, τα ασυνόδευτα ανήλικα και την ΕΥΠ.

Όχι την οικονομία που είναι καζάνι που βράζει, όχι την υγεία που εν μέσω πανδημικής κρίσης θα έπρεπε να είναι προτεραιότητα του.

Τα ασυνόδευτα ανήλικα και την ΕΥΠ και…. τον διορισμό Λιγνάδη με απόφαση της κ.Μενδώνη που δεν έχει καμία λαϊκή εντολή να «υπουργοποιείται» αλλά ήταν μία καλή γραμματέας του υπουργείο Πολιτισμού(!) και πλέον μια πολύ καλή υπουργός η οποία είναι η μοναδική που έχει προωθήσει τόσο σημαντικά έργα στον τομέα της αλλά μία τόσο καλή υπουργός δεν είχε την οξυδέρκεια να αντιληφθεί ή έστω να ερευνήσει την προσωπικότητα του καλλιτεχνικού διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου, ο οποίος από το 1984 είχε αρχίσει την ποινική του δραστηριότητα.

Ή μήπως αρκέστηκε στην επιθυμία του πρωθυπουργού του οποίου οι φίλοι κατηγορούνται κατά καιρούς για ιδιαζόντως ειδεχθή εγκλήματα?

Τόσο εύκολα σας εξαπατούν κ. Μενδώνη?Και ποιοι σας εξαπατούν?

Ο κ.Λιγνάδης ή ο κ. Μητσοτάκης?

Γιατί διακρίνω το ίδιο βαθμό επικινδυνότητας και στους δύο.

Μετά από ένα χρόνο την θέση του ανθρώπινου προσωπείου πήρε ένας «επικίνδυνος» πολιτικά ηγέτης που εξαπατά και εξαπατιέται από «θεατανθρώπους», και ο ίδιος και η αυλή του, που επαναλαμβάνει λάθη με μηδενικό πολιτικό κόστος και που ο κυνισμός και η αμετροέπεια του αγγίζει τα όρια της νοσηρότητας θα έλεγα.

Γιατί είναι νοσηρό να κατέχεις το αξιώμα που κατέχει ο εκάστοτε πρωθυπουργός και να επιδεικνύεις επιλεκτική πολιτική ακεραιότητα και ήθος σε ιδιαιτέρως ειδεχθή εγκλήματα.

Αυτές οι έννοιες είναι αδιαπραγμάτευτες, δεν μεταβάλλονται ανάλογα με το ποιος είναι ο κατηγορούμενος ή ο καταδικασθείς, αν η κατάσταση που έρχεσαι να αντιμετωπίσεις έχει σχέση με τρομοκρατία ή βιασμούς ανήλικων παιδιών των οποίων μάλιστα είσαι αποκλειστικά υπεύθυνος, αν έχεις να κάνεις με τον Κουφοντίνα ή τον Λιγνάδη, με τον Ερντογάν ή την Μέρκελ.

Η΄είσαι ακέραιος ή δεν είσαι.

Και πρωτεύον στοιχείο της ακεραιότητας ενός πολιτικού αρχηγού είναι η ευθιξία αλλιώς μιλάμε για «θεσμική εκτροπή».

Η κυβέρνηση βάσει των όσων έχουμε δει και ακούσει δια στόματος Κυριάκου Μητσοτάκη και των παρατρεχάμενων του είναι επιλεκτικά «χαλαρή» ηθικά και κατά συνέπεια θεσμικά, ανάλογα με το ποιο πολιτικό παιχνίδι προσπαθεί να εξυπηρετήσει.

Πολιτικά παιχνίδια εις βάρος παιδιών, εις βάρος της ανθρώπινης ζωής και της αξιοπρέπειας είναι αν μη τι άλλο χυδαία.

Και επειδή βρισκόμαστε σε μία δύνη υποκριτών και «υποκριτικών» θα δανειστώ μία φράση του γνωστού δραματουργού, σκηνοθέτη και ποιητή του 20ου αιώνα Μπέρτολτ Μπρέχτ:

«Αυτός που δεν ξέρει την Αλήθεια, είναι απλά άσχετος…

Όμως αυτός που ξέρει την αλήθεια και την διαψεύδει είναι κάθαρμα».

1 ΣΧΟΛΙΟ

  1. Αγαπητή μου Κυρία
    Για ποια αλήθεια μιλάτε. Σ’ αυτή τη σήψη και την ανηθικότητα μιλάτε για αλήθεια. Οι τόσοι βιασμοί παιδιών γυναικών κλπ ξεπερνούν και τα Σόδομα και Γόμορρα της βιβλικής αφήγησης.
    Αλήθεια περιμένετε από αυτούς που δεν τίποτα ιερό και όσιο παρά μόνο την ικανοποίηση των διαστροφών τους.

    Δικαιόπολης

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Δείτε επίσης