Είναι πολλοί οι συνάδελφοί μας που θα ήθελαν να ζουν σε μία χώρα όπως η Ουγγαρία του Ορμπαν, καθώς φαίνεται. Και ονειρεύονται κλειστά σύνορα και ξερονήσια για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες.
Τι θα ήθελαν άραγε όλοι αυτοί οι δημοσιογράφοι; Από τη στιγμή που έρχονται στα σύνορα; Να τους σκοτώνουν; Ή να τους πνίγουν στη θάλασσα; Τους κατατρεγμένους; Τα γυναικόπαιδα;
Η Έλενα Ακρίτα, καυστική όπως πάντα, σημειώνει πως ο κλάδος της δημοσιογραφίας ξύνει τον πάτο: «ο κλάδος σας ξύνει τον πάτο καθημερινά».
Ιδού τι έγραψε: «Αγαπητοί δημοσιογράφοι της πλάκας, αθλητικοί και μη, όταν δεν έχει εξεταστεί η αίτηση ασύλου κάποιου δεν ξέρετε αν είναι “μετανάστης ή πρόσφυγας”, είναι αιτών άσυλο, έχει δικαιώματα, έχουμε υποχρέωση απέναντι του να βοηθήσουμε. Στα σύνορα αυτή τη στιγμή δεν ξέρετε καν τι είναι οι άνθρωποι, και περιγράφοντας το θέμα σαν πολεμικοί ανταποκριτές, με λέξεις όπως “ορδές”, “εισβολή”, “χάος”, “κίνδυνος” καταπατατε τόσο τη δεοντολογία σας, όσο και σπερνετε ρατσισμό και ξενοφοβία. Ο κλάδος σας ξύνει τον πάτο καθημερινά».
Δεν έχει άδικο…
