Εμπρός στο δρόμο, που χάραξε ο …Σίλβιο.

Διδαχθείς μάλλον από τον δικό μας Δηλιγιάννη, τον ορισμό της φαυλότητας δηλαδή και πέντε(!!!) φορές πρωθυπουργό μας, ο συγχωρημένος Σίλβιο έγραψε τη δική του ιστορία. Αντελήφθη εγκαίρως το ‘’ολίγον’’ της σύγχρονης πολιτικής και την επήρεια των ΜΜΕ στις
πλατιές μάζες. Μαζί με τη κοντή διαθέσιμη μνήμη τους, τα κατάφερε σχεδόν απόλυτα. Για πέστε μου έναν άλλον, τετράκις πρωθυπουργό της Ιταλίας… Λίγο τον ενδιέφερε αυτό, έκανε τα πάντα για να συζητάς για το άτομο του καθημερινά. Άλλαξε ρότα νωρίς στην επιτυχημένη
επαγγελματική του πορεία, την αγορά ακινήτων δηλαδή, διαβλέπων την ‘’δύναμη’’ των μίντια. Κατάφερε έτσι να γελοιοποιήσει (κυριολεκτικά) τις θεμελιώδεις έννοιες της Δημοκρατίας, το σύστημα Δικαίου, τα ήθηκαι την Ευρώπη εν γένει. Τι και εάν τον ‘’κυνηγούσε’’ το Ιταλικό κράτος.
Αυτός άλλαζε τους νόμους του. Τι και εάν γίνονταν ρεντίκολο με τις …πληρωμένες πόρνες(εάν υπήρχαν τζάμπα, θα πήγαινε όλος ο κοσμάκης). Αυτός απέδειξε στο δικαστήριο, ότι αυτές τον …πληρώνανε.
Τι και αν τον καταδίκασαν σε κοινωνική εργασία σε οίκο ευγηρίας.
Αυτός πήγαινε κάθε(;) ημέρα με την θωρακισμένη λιμουζίνα του, για να προσφέρει υπηρεσίες σε …μικρότερους, ειδικά σε μικρότερες. Να ζήσουμε να σε θυμόμαστε, αξέχαστε Σίλβιο. Άμαθοι θα πηγαίναμε χωρίς εσένα, ούτε τα …μπούγκα-μπούγκα δεν θα γνωρίζαμε.
Jim Riflevinegar.
Υ.Γ. Αναγνωρίζω ότι πάλεψε για να ξεφτιλίσει πολλούς και πολλά.
Επίσης και τον εαυτό του. Το ‘’θανατηφόρο’’ χτύπημα, του το έδωσε μία
22χρονη που ‘’διπλάρωνε’’ εσχάτως( από τα λεγόμενα του).
Αυθορμήτως του είπε ‘’δεν μπορώ να έλθω μαζί σας, διότι …μυρίζετε
σαν τον παππού μου’’.