“Γεννήθηκε μέσα μου η ιδέα να τον δείρω. Κυριολεκτώ. Την οργάνωσα, μάλιστα, λίγο στο μυαλό μου. Θα επεδίωκα, σκεφτόμουν, να διασταυρωθώ μαζί του, όταν θα ερχόταν στην αίθουσα της Βουλής για να μιλήσει και τότε θα του έσπαγα τη μύτη, αδιαφορώντας για τις συνέπειες. Σοβαρολογούσα”, γράφει χαρακτηριστικά ο Ανδρέας Λοβέρδος στο βιβλίο του με τίτλο “Απόπειρα δολοφονίας”.
Διαβάζοντας τα παραπάνω, θυμήθηκα τον αείμνηστο Τάκη Λαμπρία, που παρακολουθώντας στη βουλή το Μένιο Κουτσόγιωργα τη περίοδο του “βρώμικου” 89 να απολογείται, είχε αναφωνήσει με θλίψη ότι “Ο δημόσιος βίος της χώρας είχε περιπέσει στα πατώματα”.
Ευτυχώς δεν πρόκανε να γνωρίσει πολιτικούς σαν το κ.Λοβέρδο, που καταβαραθρώνουν καθημερινά πιά τη πολιτική ζωή του τόπου, στα υπόγεια και τους υπονόμους.
Εκκωφαντική επίσης και συνάμα επικίνδυνη για τη Δημοκρατία, είναι η σιωπή των θεσμών, του Προέδρου του Κοινοβουλείου, των κομμάτων και των ΜΜΕ.
Είναι το δεύτερο περιστατικό μέσα σε λίγες ημέρες, μετά τη λογοκρισία που επιβλήθηκε σε αρθρογράφο της εφημερίδας “ΤΑ ΝΕΑ”, προκαλώντας εύλογα ερωτήματα για τη λειτουργία των θεσμών και της ίδιας της Δημοκρατίας σε τούτη τη χώρα.
Κωνσταντίνος Κουτσονάσιος.
Το παραδικαστικό κύκλωμα επι ΣΥΡΙΖΑ, στην προσπάθεια του να απόκτησει τον έλεγχο των “αρμών της εξουσίας”, ξεπέρασε κάθε προηγούμενο παραδικαστικό σκάνδαλο της μεταπολιτευτικής Ελλάδας. Ας ελπίσουμε το ΕΙΔΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ να τιμωρήσει αυστηρά τους πρωτεργάτες.
Οφείλουμε σύσσωμοι να καταδικάζουμε ανάλογες συμπεριφορές. Είτε πρόκειται για Πολάκηδες, Λοβέρδους, Παπαγγελόπουλους κλπ. Πρώτοι οι πρόγονοί μας δίδαξαν το Πολιτικό Μέτρο και Ήθος. Το ΣΥΡΙΖΑ τον έκρινε ο λαός και τον έστειλε εκεί που έπρεπε.