Η Εύα Τριανταφύλλου σπουδάζει στο τρίτο έτος της Σχολής Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πολυτεχνείου Κρήτης και μένει από πέρυσι στις φοιτητικές εστίες του ιδρύματος. Όπως μας εξηγεί «το να μπεις στις εστίες είναι κάτι πολύ δύσκολο. Παρότι βρισκόμαστε στην τρίτη εβδομάδα μαθημάτων οι νεοεισαχθέντες δεν έχουν μπει ακόμα στα δωμάτιά τους, γιατί δεν έχει γίνει ακόμα η κλήρωση. Πέρυσι εμείς χρειάσθηκε να φτάσουν τα Χριστούγεννα για να μπορέσουμε να μείνουμε στην εστία! Όταν υπάρχει τόση μεγάλη καθυστέρηση είναι λογικό ότι πολλοί φοιτητές δεν θα μείνουν στην πόλη των Χανίων όπου τα σπίτια είναι πανάκριβα και δυσεύρετα και θα χάσουν το εξάμηνο τους».
«Έχουμε τις παλιές εστίες που χρόνια ακούμε τώρα υποσχέσεις ότι θα γίνει μια μεγάλη ανακατασκευή τους και παραμένουν στην ίδια κατάσταση με τα ταβάνια να στάζουν, να υπάρχει μόνιμο πρόβλημα με τη θέρμανση, την παροχή νερού», δηλώνει η φοιτήτρια συμπληρώνοντας πως το Πολυτεχνείο αντί να δίνει τις εστίες με κοινωνικά- οικονομικά κριτήρια, βάζει το κριτήριο της «αριστείας» επί της ουσίας αποκλείοντας πολλούς φοιτητές που το έχουν ανάγκη.
«Θα περιμέναμε από το Πολυτεχνείο και το υπουργείο, αν πραγματικά θέλουν να δώσουν λύσεις, να αυξήσουν τη χρηματοδότηση της φοιτητικής μέριμνας, να φτιάξουν εστίες με δημόσια χρηματοδότηση και όχι ΣΔΙΤ, να αξιοποιήσουν τα κτήρια του ιδρύματος που είναι ανενεργά και ρημάζουν για να γίνουν εστίες, λέσχες μέσα στην πόλη ώστε να έλθει πιο κοντά στην τοπική κοινωνία η πολυτεχνειακή κοινότητα. Αντί για αυτό βλέπουμε να δαπανώνται εκατομμύρια για έρευνα που αφορά το ΝΑΤΟ, την κυβερνοασφάλεια, την πολεμική βιομηχανία, να θέλουν να επιβάλλουν την πανεπιστημιακή αστυνομία. Για όλα αυτά το φοιτητικό κίνημα έχει θέσεις, αγωνίζεται για να καλυφθούν οι ανάγκες του φοιτητή και όχι των εταιρειών και των επιχειρήσεων», τονίζει η Εύα Τριανταφύλλου.
