Το βασικό αίτημα που μπαίνει αυτή την εποχή στη χώρα μας ξανά από την αντιπολίτευση δεν είναι αν θα λειτουργήσουν σωστά οι υπηρεσίες από κάποιον ιδιώτη, αλλά το να ξαναμπεί στο παιχνίδι το κράτος σε μια σειρά θέματα που δεν έχει κανένα λόγο να μπερδεύεται.
Και δεν μιλώ για το νερό, ούτε για θέματα δημόσιας υγείας. Η επίσημη δικαιολογία που προβάλλεται από το βαθύ καθεστώς, που στην Ελλάδα «μιλάει» εδώ και δεκαετίες την μαρξιστική γλώσσα, είναι ότι η μια κάποια υπηρεσία δεν είναι εμπόρευμα. Και αφού δεν είναι εμπόρευμα, δεν μπορεί να επιτραπεί στον γενικό παραγωγό εμπορευμάτων, που είναι το κεφάλαιο, να την παράγει, να την πουλάει και γενικά να την πάρει στα χέρια του.
Έτσι, οι φίλοι του μοντέλου αυτού δεν παλεύουν για να απορροφά όσο γίνεται πιο λίγους κρατικούς πόρους το κράτος και να προσφέρει όσο γίνεται πιο καλή υπηρεσία. Ούτε καν για να είναι πιο φτηνό για τα παιδιά των φτωχών ανθρώπων, όπως θα απαιτούσαν οι πραγματικά προοδευτικοί άνθρωποι. Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι να απαγορευτεί στους πολίτες αυτής της χώρας να αγοράζουν υπηρεσίες σε επίπεδο Δήμου η και περιφέρειας και επίσης να εμποδίζουν κάθε προσπάθεια αλλαγών που δεν τους συμφέρει. Με λίγα λόγια να υπάρχει στην Ελλάδα ένα εμπόρευμα που απαγορεύεται να αγοραστεί από τους πολίτες και το οποίο λέγεται υπηρεσία Χ.
Συγγνώμη που το γράφει αυτό στον μαρξισμό σύντροφοι; Πού ακριβώς λέει πως το κράτος θα επεμβαίνει συνεχώς, για να στερεί από τους πολίτες την ποιότητα των υπηρεσιών;
Οι αντιδραστικοί αυτοί κρατιστές, σηκώνοντας παντού τη σημαία του δικού τους ευφάνταστου «κρατικιστικού μαρξισμού», θέλουν σε συνθήκες καπιταλισμού να βγάλουν τη δοσμένη χώρα έξω από την παγκόσμια αγορά, να κρατικοποιήσουν την ιδιωτική της οικονομία. Και γενικότερα να μπορούν να επεμβαίνουν σε κάθε μορφή ανταγωνισμού στην κοινωνία. Όχι με την ριζική κοινωνική επανάσταση αλλά με έναν πολύ «πιο εύκολο τρόπο»: αρχίζοντας από την κρατικοποίηση διαφόρων πραγματων. Η γραμμή τους είναι : Εμπρός με το κράτος να τσακίσουμε τους αστικούς ανταγωνισμούς και γενικά τους ανταγωνισμούς που γεννάει η εμπορευματική παραγωγή, ο καπιταλισμός και η κερδοσκοπία του.
Αυτοί που ΔΕΝ θέλουν στην Ελλάδα την ΑΛΛΑΓΗ στην κουλτούρα του κρατικού που ίσχυε και ισχύει , είναι τα πιο αντιδραστικά τμήματα της αστικής τάξης που όχι μόνο είναι πολύ ισχυρά μέσα στο κράτος τώρα αλλά είναι τμήματα ηγεμονικά που θέλουν να εκτοπίσουν σε μεγάλο βαθμό όλες τις άλλες μερίδες του κεφαλαίου από την κρατική εξουσία και έτσι να γίνουν κυρίαρχα τα ίδια, αρχικά μέσα στο κράτος και στη συνέχεια στην οικονομία.
Στην πραγματικότητα είναι τμήματα ενός φιλοανατολικού ιμπεριαλιστικού μπλοκ που ηγεμόνευσε τις ανατολικές χώρες τις δεκαετίες 50-80, εντελώς κόντρα στον μαρξισμό. Από τις χώρες αυτές απλώς, έχουν επηρεαστεί στον τρόπο σκέψης που θέλει την απόλυτη ηγεμονία πάνω στην υπόλοιπη αστική τάξη και στο λαό.
Στην ιστορία του ανεπτυγμένου καπιταλισμού δεν ήταν υπεύθυνοι οι μικροαστοί, που απλά χρησιμοποιήθηκαν σαν εργαλείο, αλλά οι καθοδηγητές των μονοπωλίων που όχι μόνο εξύμνησαν το κράτος αλλά και το χρησιμοποίησαν για να εξοντώσουν μέσα από την πολιτική τους κυριαρχία, όλες τις αντίπαλες μερίδες της αστικής τάξης. Το προσπαθούν διαπράττοντας μαρξιστική απάτη. Το αν θα τους βγει εξαρτάται από τους άλλους και όλους εμάς.
*O Δημήτρης Κουρετας είναι καθηγητής Βιοχημείας-Βιοτεχνολογιας και πρώην αναπληρωτής πρύτανης στο πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, ιδρυτής της spin off εταιρείας του πανεπιστημίου Θεσσαλίας foodoxys.
