Ζωή Χατζηθωμά
Μετράμε κρούσματα, νεκρούς και μέρες.
Το σημαντικό όμως είναι να νιώθουμε, να ελπίζουμε και κάτι μέσα μας να πάλλεται ακόμη.
Άντε τώρα να πεις με λέξεις όσα νιώθεις…
Ο κύκλος της μετάδοσης θα σταματήσει κάποια στιγμή. Ο κύκλος της βλακείας όμως ίσως να μη σπάσει ποτέ.
Μπαλκόνι, ραδιάκι, ήρθε η Άνοιξη, είναι Πάσχα. Ώρα μηδέν. Τερματίζοντας θα ξεκινήσουμε από την αρχή.
“Μια νύχτα μεθυσμένη παίρνει ανάποδες, ημερολόγια σκίζει και πτυχία…”
Είναι αλήθεια όσα ζούμε; Πού αρχίζει το ψέμα και πού τελειώνει; Εκτίουμε ποινή για όσα κάναμε;
Απλώνουμε, πλένουμε, απολυμαίνουμε τα ρούχα μας. Αύριο μετά τη δουλειά, μην ξεχάσω να απλώσω στο μπαλκόνι την ψυχή μου να τη ζεστάνει ο ήλιος.
Η πιο μεγάλη Ανάσταση είναι να έχεις κοντά σου όσους αγαπάς. Εγώ αυτά τα λίγα και απλά ξέρω.
Όλα καλά θα πάνε, μωρέ, αρκεί να είμαστε μαζί!
Ευτυχώς ή δυστυχώς θα ξεχάσουμε γρήγορα!
