Η διασπορά των ΑΙΟΛΙΚΩΝ ΠΑΡΚΩΝ σύμφωνα με το Υπ. Περιβάλλοντος (ΥΠΕΝ) στη Θεσσαλία (Πηγή: Περιφερειακό Χωροταξικό Πλαίσιο Θεσσαλίας – Αιολικά Πάρκα, όπως παρουσιάζεται από το ΥΠΕΝ με ημερομηνία 29/11/2019, Δ/ση Γεωχωρικών Πληροφοριών – Υπόβαθρο Χάρτη Π.2α).
Στη συνέχεια (πρώτος Χάρτης) φαίνεται η διασπορά των Αιολικών Πάρκων στην ορεινή περίμετρο του κάμπου της Θεσσαλίας. Στον δεύτερο χάρτη (σε μεγέθυνση) η διασπορά στον Ορεινό όγκο των Αγράφων όπου και η μεγαλύτερη πυκνότητα ανά μονάδα επιφανείας των ανεμογεννητριών (οι περιγραφές και οι σκιάσεις στα υπόβαθρα του Χάρτη Π.2α του ΥΠΕΝ, προστέθηκαν ενδεικτικά από Σ. Σεκλιζιώτη…)
Το σύνολο των πάρκων αγγίζει τα 50 περίπου στην περίμετρο της Θεσσαλίας, με το 75-80% απ’ αυτά “φυτεμένα” στα Άγραφα και την Θεσσαλική Πίνδο, μέχρι περίπου το Μέτσοβο.
Το Περιφερειακό Χωροταξικό Πλαίσιο Θεσσαλίας για τα Αιολικά δεν πρέπει να εφαρμοστεί (αλλά να παγώσει), να αλλάξει εκ βάθρων και να επανεξεταστούν όλες οι Μελέτες Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ) και οι Περιβαλλοντικοί όροι που τέθηκαν, από την αρχή, για κάθε Πάρκο ξεχωριστά και μάλιστα από Ανεξάρτητους Αξιολογητές με την συμμετοχή εκπροσώπων των τοπικών Κινημάτων των Πολιτών, των Περιβαλλοντικών Οργανώσεων και Ειδικών Εκπροσώπων (σχετικών με το αντικείμενο ΜΠΕ για Αιολικά Πάρκα…) Επιστημονικών Συνδέσμων και Επιμελητηρίων της Θεσσαλίας (εν ανάγκη και με μετάκληση ξένων ειδικών με εισήγηση και πρόταση των οργανώσεων αυτών και όχι της προτίμησης του Δημοσίου, των ΟΤΑ ή των “Επενδυτών”, οι οποίοι θα κληθούν να αποδεχθούν και το αποτέλεσμα της επαναξιολόγησης…).
Ολίγον από “utopia” ως πρόταση, αλλά δεν μπορείς να μένεις και βουβός μπροστά σ’ αυτό που συμβαίνει και συνεχώς περνάει στα “ψιλά”….
Σ. Σεκλιζιώτης
