Εχουν σχέση, η μουσική, η ψυχιατρική και η ψυχολογία; Και ειδικά, ο Κερτ Κομπέιν, η Τζάνις Τζόπλιν, ο Τζιμ Μόρισον, η Ειμι Γουάινχάουζ, ο Τζίμι Χέντριξ, ο Μπράιαν Τζόουνς, με τη διπολική διαταραχή, τα ταραγμένα παιδικά χρόνια, τις εφηβικές δυσκολίες, το ξπέρασμα των προτύπων; Και το αλκοόλ; Τα ναρκωτικά; Τι είναι; Απότοκος, συνοδός ή προάγγελος συμπεριφορών «εκτός των ειωθότων»; Και πρέπει απαραιτήτως όλα αυτά να σχετίζονται με αυτοκτονίες (είτε άμεσα είτε έμμεσα;).
Απαντήσεις σε όλα αυτά τα ερωτήματα, με αφορμή τη γνωστή – και κάπως μεταφυσικά εμπορική – «κατάρα των 27 ετών», προσέγγισαν δύο επιστήμονες. Ο συμπολίτης ψυχίατρος κ. Αχιλλέας Οικονόμου και ο πρόεδρος της ΕΠΑΨΥ (Εταιρεία Περιφερειακής Ανάπτυξης και Ψυχικής Υγείας) ψυχολόγος Παναγιώτης Χονδρός έθεσαν ερωτήματα και στοιχεία, σχετικά με το τι συμβαίνει στο μυαλό καλλιτεχνών που χαράσσουν δρόμους στη μουσική αι στη στιχουργία, που «ανοίγουν» το μυαλό τους ή προσπαθούν να αντιμετωπίσουν εφιάλτες.
Σημαντικό το ότι τέθηκαν στοιχεία συνολικότερα για την ψυχική υγεία και το πώς γίνεται αυτή αντιληπτή από τους πέριξ του ασθενή. Η όλη εκδήλωση κεντήθηκε όμορφα με τις πινελιές των τραγουδιών των προαναγραφέντων καλλιτεχνών, που ερμήνευσαν με μεράκι και πιστότητα, οι Γιάννης Τρικόπουλος και Γιάννης Τούμπας στις κιθάρες, με την ερμηνεία να ανήκει στην Κατερίνα Μπαρμπαρούση.
Ο «Μανδραγόρας», το μουσικό στέκι των Τρικάλων που φιλοξένησε την εκδήλωση, γέμισε ασφυκτικά, παρότι επρόκειτο για μια μουντή αι κρύα Πέμπτη. Αυτό καταδεικνύει ότι η εκλαΐκευση ή/και προσέγγιση ταυτοχρόνως του ανθρώπου που επιδιώκει να μάθει, είναι υποχρέωση της επιστήμης, που ποτέ δεν θα έπρεπε να περικλείεται σε 4 τοίχους: αυτούς του ιατρείου. Κατ’ επέκταση, η γνώση ως «όπλο», είναι αυτή που ανοίγει τους πραγματικούς δρόμους για όλους, όσοι επιδιώκουν να αντιστρέψουν (και να ανατρέψουν) τον σκοταδισμό, τις προλήψεις, την ημιμάθεια, προωθώντας την ουσία της ανθρώπινης υπόστασης, ως βελτίωση και τελείωση. Η τέτοιου είδους εκδήλωση, συνιστά μια συμβολή στη διερεύνηση αιτιών και στη σκέψη. Καθώς το πρώτο οδηγεί στο δεύτερο: τι έχει στ’ αλήθεια ο φίλος/συγγενής/γνωστός που πάσχει από μια ψυχική ασθένεια; Είναι «απόβλητος» της κοινωνίας; και ποιος ο ρόλος των θεραπευτικών μονάδων, όπως τη οικοτροφείο της ΕΠΑΨΥ που λειτουργεί στα Τρίκαλα (και που διοργάνωσε την εκδήλωση, με τη χορηγία του φαρμακείου του κ. Βασίλη Τσιούτσια); Και επειδή γενικότερα στη χώρα μας, η ψυχική υγεία δεν βρίσκεται στα πάνω της, από την άποψη της κρατικής συνδρομής, χορηγίας και συμπαράστασης, πλήθος προβλημάτων ανακύπτουν για τους ασθενείς και τους συγγενείς τους. η γνώση είναι η πρώτη, προφανής απάντηση.
Εξάλλου, το μόνο που μένει, είναι να shine on you crazy diamond
Θανάσης Μιχαλάκης
