Κάντε τώρα τον συλλογισμό.
Θα έχουν σφίξει τα κρύα. Δεν θα μπορείς να ζεστάνεις το κοκκαλάκι σου διότι δεν θα έχεις να πληρώσεις το αέριο και το ρεύμα στους πατριώτες… επενδυτές” της ενέργειας. Πράσινης και διάφορων άλλων αποχρώσεων!
Δεν θα έχεις να δώσεις στα παιδιά σου να φάνε (για σένα δεν το συζητώ, το πήρες απόφαση!) κι ένα βραδάκι εκεί όπως θα… σιγοτραγουδάς απο χαρά για όλα τα ωραία που σου συμβαίνουν, θ’ ακούσεις την πόρτα να χτυπάει.
Θ’ ανοίξεις και θα δεις ένα γκρουπ εφοριακών που θα σου πουν ότι ήλθαν για έλεγχο γιατί χρωστάς στην εφορία. Δηλαδή θα μπορούν νομίμως (πλέον) να ψάξουν στα συρτάρια, στα ντουλάπια, στο ψυγείο, στα βάζα, στα παπούτσια, ακόμη και στα βρακιά που έχεις στην κρεβατοκάμαρά σου για να βρουν κάτι που έχει αξία…
Κι εσύ, μόλις τους δεις, έτσι σε κατάσταση… ευεξίας που είσαι τι θα κάνεις;
Μα φυσικά θα τους υποδεχθείς με θέρμη (παρά το ψύχος), θα τους βάλεις στο σαλόνι, θα τους ρωτήσεις τι μουσική προτιμούν ν’ ακούσουν την ώρα της “δουλειάς” και θα τους κεράσεις κι από ένα απεριτίφ…
ΥΓ Διαπίστωση πρώτη. Ο πάτος δεν έχει πάτο! Μπορεί να πάει όλο και πιο κάτω το πράγμα όσο δεν βρίσκει ανάχωμα.
Διαπίστωση δεύτερη. Η χύτρα (κοινωνία) αρχίζει να σφυράει επίμονα, το καπάκι τρίζει και όλα μυρίζουν… εκτίναξη. Κοινώς μπαμ!!!
Αλίμονο στους πρώτους που θα είναι κοντά στα θραύσματα…
Θ.Κ.
