Bασίλης Πάνος ; (…)Οι Παλαιοί Πολεμιστές Καλαμπάκας δέχονται την πρώτη βίαια εισβολή στα γραφεία τους. «Την παρελθούσαν Κυριακήν, αστυνομικά όργανα μετέβησαν εις χωρίον Καστράκι και εισβάλοντα στο γραφείον Παλαιών Πολεμιστών κατέσχον διάφορα βιβλία. Έφεδροι της περιφέρειας μας διατελούν εν εξεγέρσει απειλούν προβώση πραξικόπημα κατά αστυνομικών χαφιέδων. Ένωσις Καστρακείων διαμαρτυρηθεί εντόνως εις ΚεντρικήνΈνωσιν Τρικάλων και Ομοσπονδίαν. Απαίτησε παρά αρχών να επιστραφεί τα βιβλία και περιορισθείσα του λοιπού τα αστυνομικά όργανα στα καθήκοντα τους άλλως θέλει λυντσάρει αυτά”.
Η Ένωση Καλαμπάκας είχε στις τάξεις της πολλούς ακτήμονες που περίμεναν χρόνια να δικαιωθούν με ένα κομμάτι Γης και εκπροσωπούσε δεκάδες παλαίμαχους πολεμιστές, οι οποίοι από τη δεκάχρονη θητεία τους είχαν επιστρέψει πίσω στην πατρίδα σακατεμένοι και εξαθλιωμένοι. “Ίδια η Ένωσις προς ημερών εις γενική συνέλευση έλαβεν απόφαση και ηξίωσε παρά κυβερνήσεως άμεσον απαλλοτρίωσιν κτημάτων και λιβαδιών μονής Μετεώρων. Κυβέρνησης ουδέν εισέτι απήντησεν. Παλιοί Πολεμιστές προ τοιαύτης αδιαφορίας προβώση μόνοι εις κατάληψη Μοναστηριακών κτημάτων. Διακόσιαι πεντήκοντα οικογένειαι πένονται και στερούμενοι και στρεμμάτων γης ενώ καλόγεροι κατέχουν έκταση άνω των 25.000 χιλιάδων στρεμμάτων καλλιεργησίμου και βοσκήσιμου γης».(…)
ΣΕ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΑ ΥΦΑΝΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΩΝ ΤΡΙΚΑΛΩΝ
(…)Άθλιες συνθήκες δουλειάς επικρατούσαν σε υφαντουργία της πόλης. Οι ώρες εργασίας ήταν εξαντλητικές, ιδιαίτερα για τις εργάτριες, και οι μισθοί εξακολουθούσαν να είναι πολύ χαμηλοί. «Εις τα εργοστάσια υφαντουργίας Τρικάλων δουλεύουν εκατόν πενήντα κορίτσια 12 ώρες την ημέραν και πληρώνονται για όλες αυτές τις ώρες οκτώ έως δέκα δραχμές την ημέραν κατ΄ανώτατο όριο. Από κάθε κορίτσι οι επιχειρηματίες κερδίζουν πάνω από 100 δραχμές την ημέρα. Οι εργάτριες μπρος σ΄αυτή τη δυστυχία και την εκμετάλλευση ζήτησαν να οργανωθούν και ενωμένες να επιβάλουν τις δίκαιες αξιώσεις στους εργοδότες τους. Κάθε εργάτρια όμως που προσέρχεται στην οργάνωση απειλείται από τους εργοδότες με απόλυση. Οι αισχροί αυτοί εκμεταλλευτές δεν αφήνουν κανένα μέσο αχρησιμοποίητο για να μη μπορέσουν οι εργάτριες να οργανωθούν. Κάθε συκοφαντία και χαμερπές και άτιμο μέσο το μεταχειρίζονται. Το ίδιο συμβαίνει και με τις καπνεργάτριες. Παρ΄όλα αυτά μια καινούργια ζύμωση αρχίζει μέσα στις εργάτριες. Αι συνθήκες της ζωής των είναι τόσο τραγικές και τόσο μεγάλη η εκμετάλλευση των που άθελά τους σπρώχνονται στον αγώνα για τις άμεσες απαιτήσεις τους»(Ριζοσπάστης Ιανουάριος1925).(…)
(Αποσπάσματα. “ΚΟΚΚΙΝΗ ΔΕΥΤΕΡΑ”-Τρίκαλα.Το χρονικο μιας αιματοβαμμένης Εντολής. 2 Φεβρουαρίου 1925.)
