Κάποιους ανθρώπους, θέλοντας και μη τους θυμάσαι εσαεί. Σε κατακτά η απλότητα του χαρακτήρα, ο καλοσυνάτος λόγος και γενικά η ομορφιά της ψυχής.
Ένας από αυτούς ήταν και ο μπάρμπα Βαγγέλης Τζήμας, που έφυγε σήμερα από κοντά μας, στα ενενήντα πέντε του χρόνια. Κάποτε τον ρώτησα, αν θυμάται κάποια γεγονότα που να σημάδεψαν την Πόρτα στα χρόνια της κατοχής και της αντίστασης.
Έλα να σε δείξω μου λέει ενθουσιασμένος, λες και περίμενε πολύ καιρό αυτή την ερώτηση. Άρπαξε το χέρι μου για να τον ακολουθήσω.
Βρεθήκαμε στο προαύλιο του Δημαρχείου. “Να εδώ, μαζώχτηκαν όλοι!” μου λέει και με δείχνει με το χέρι του ένα συγκεκριμένο σημείο, κάτω από τον πλάτανο. “Εδώ ήταν ο στρατηγός Φλούλης, ο Άρης, ο Σαράφης, ο ιταλός κι ο άγγλος στρατηγός.
Ήταν πάνω από καμιά δεκαριά αξιωματικοί. Ήμουνα κι εγώ παρόν, δεκαεννιάχρονο τότε παιδί, λέει γεμάτος περηφάνια. Έφεραν ένα τραπέζι από το καφενείο και μερικές καρέκλες.
Ύστερα, έκατσαν και μιλούσαν για πολύ ώρα. Στο τέλος αποφασίστηκε οι Ιταλοί να παραδώσουν τον οπλισμό τους στους αντάρτες”.
Το αξιοσημείωτο ιστορικό γεγονός της υπογραφής του πρωτοκόλλου παράδοσης της Μεραρχίας Πινερόλο έγινε ως γνωστόν στην Πύλη στις 11 Σεπτέμβρη 1943. Θεωρείται γεγονός σταθμός, το οποίο ενδυνάμωσε τον αγώνα της αντίστασης.
Πριν λίγο καιρό, συναντηθήκαμε στην πιάτσα και τα είπαμε ξανά. Ζήτησα να φωτογραφηθούμε κι αυτός χαριτολογώντας με ρώτησε: “Πως κι έτσι; Μ’ έχεις για ξέκαμα;” Όχι μπάρμπα Βαγγέλη του απάντησα, είσαι πολύτιμος και σε χρειαζόμαστε, γιατί τα λόγια σου μας τρέφουν.
Ο μπάρμπα Βαγγέλης έφυγε, όμως θα είναι πάντα κοντά μας και θα τον θυμόμαστε από τις ιστορίες του.
Βασίλης Πανάγος
