Είναι μία κοινή δήλωση των Κώστα Παπαζάχου, Ευθύμιου Λέκκα, Αθανάσιου Γκανά κ.α , η οποία λέει ότι έχουμε να κάνουμε με την ενεργοποίηση μιας ρηξιγενούς ζώνης (ένα σύμπλεγμα ρηγμάτων) που σχηματίζουν ένα τόξο μήκους 30-35 περίπου χιλιομέτρων από το ντοτιοδυτικό του κομμάτι που εντοπίζεται στην Πηνειάδα, ίσως και λίγο πιο ανατολικά, μέχρι το βορειοανατολικό του που εντοπίοζεται στην περιοχή του Μεσοχωρίου και Αμουρίου Ελασσόνας και έχει πλάτος περίπου 5 χιλιομέτρων.
Ο σεισμός της Τετάρτης ήταν 6,3 ρίχτερ και της Πέμπτης ήταν 6 ρίχτερ. Ο δέυτερος δεν είναι μετασεισμός , αλλά σεισμός σε ένα ρήγμα που ήταν αχαρτογράφητο και δεν σχετίζεται με το ρήγμα Τυρνάβου που είχαμε μελετήσει παλιότερα και είχαμε σημαντικά δεδομένα για αυτό. Εκτός από τους δύο αυτούς κύριους σεσμούς που σχετίζονται μεταξύ τους έχουμε και μία πλούσια μετασεισμική δραστηριότητα.
Αυτή η ζώνη δεν είναι η ζώνη του Τυρνάβου που θεωρήσαμε από την πρώτη στιγμή ότι έδωσε τον πρώτο μεγάλο σεισμό. Το σεισμό τον έδωσε το ρήγμα του Δαμασίου. Αυτό το ρήγμα έσπασε και έδωσε αρχικά το σεισμό των 6,3 και την επόμενη ημέρα έσπασε λίγο πιο βόρεια και έδωσε το σεισμό των 6 ρίχτερ.
Σύμφωνα με τον κ. Λέκκα, αναμένονται νέα δεδομένα για τον σεισμό ώστε να συμπληρωθεί η εικόνα. Το συγκεκριμένο ρήγμα, όπως είπε ο καθηγητής, είχε χαρτογραφηθεί τις προηγούμενες δεκαετίες, αλλά δεν του είχε δοθεί η σημασία που έπρεπε. Με βάση τα δεδομένα είναι ένα ρήγμα παράλληλο με εκείνο του Τυρνάβου.
Εξήγησε ότι τα ρήγματα δεν είναι ποτέ μονά τους, αλλά ανήκουν σε ρηξιγενείς ζώνες. Από τη συγκεκριμένη, δεν υπάρχει δυνατότητα να εκδηλωθεί άλλος σεισμός ίδιου μεγέθους, καθησύχασε ο καθηγητής.
«Η διαχείριση στη Λάρισα, ίσως είναι μια από τις καλύτερες περιπτώσεις διαχείρισης καταστροφών στον ελληνικό χώρο», υπογράμμισε ο κ. Λέκκας.
