Ο κόσμος βρίσκεται στο χειρότερο σημείο από πλευράς συγκυριών.
Στις ΗΠΑ, ένας παππούς που τη βγάζει δεν τη βγάζει.
Στη Ρωσία, ένας ημίτρελος που νομίζει ότι είναι απευθείας απόγονος της Μ. Αικατερίνης.
Στην Κίνα όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν, άσε που θέλουν να γίνουν χαλίφης στη θέση του χαλίφη.
Στην Γερμανία, ένας πολιτικά αδύναμος καγκελάριος που στηρίζεται στη σάρα, τη μάρα και λίγο στο κακό συναπάντημα.
Στη Γαλλία ένας πρόεδρος με μηδενική δημοφιλία, που παλεύει μόνο για την επανεκλογή του.
Στην Μ. Βρετανία, ένας καραγκιόζης που σου λέει καλημέρα και κοιτάς έξω για να βεβαιωθείς ότι δεν νύχτωσε.
Στην Ε. Ε, επικεφαλής, μια συμπεθέρα από το Ζούμπερι της Γερμανίας, που την διόρισε μια άλλη συμπεθέρα που τώρα ψαρεύει γιλους στον Ρήνο.
Για να μη μιλήσω για όλα τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά παρατράγουδα μέχρι κάτι απίθανους Πολωνούς και Ουκρανούς.
Δηλαδή τώρα που το ξανασκεφτομαι, το ότι δεν έχουμε ψοφήσει απαξαπαντες εδώ και καιρό, είναι κάτι που με θαυμασμό θα κοιτάνε οι ιστορικοί του μέλλοντος το 2300 από τον πλανήτη Άρη…
