Μια δεκαεπτάχρονη μαθήτρια αλβανικής καταγωγής σε Γυμνάσιο της περιοχής Τρικάλων μετά την αποβολή από το σύλλογο διδασκόντων ανέβηκε στο υδραγωγείο και απειλούσε να αυτοκτονήσει. Σώθηκε μετά από παρέμβαση του διοικητή της Ασφάλειας Τρικάλων.
Και εδώ προκύπτει η απορία: Τι έκαναν οι εκπαιδευτικοί του σχολείου για να μη φθάσει η υπόθεση στο σημείο αυτό, ήταν τόσο σοβαρό – έστω – το παράπτωμα – αλλά έστω όταν έφθασε πως αντέδρασαν; Δεν έπρεπε κάποιος να συμμαζέψει την κατάσταση για να μη πληρώσει με τη ζωή του ένα νεαρό άτομο;
Πέραν τούτου τι έπραξε η κοινωνία και όλοι αυτοί οι φορείς που υποκρίνονται τάχα πως πονάνε γιατί τα παιδάκια πνίγονται στο Αιγαίο ή δηλώνουν στα λόγια την αλληλεγγύη τους για τους πρόσφυγες, για τους άστεγους και τους πεινασμένους; Άλλωστε το περιστατικό αυτό ειναι ένα από τα αμέτρητα που συμβαίνουν στην καθημερινότητα που υποσκάπτουν σαν το σαράκι την ανθρώπινη κοινωνία μέσα σε ένα πλέγμα πολιτικής σύγχισης και κοινωνικής αδράνειας. Και ευτυχώς κατά την άποψή μας το σύστημα δεν μπορεί να δημιουργεί για κάθε περίπτωση μια ΜΚΟ για να… εξασφαλίζει τον εφησυχασμό της…
Λάζαρος Τσουμένης
