Ο ΓΕΡΟ ΑΣΠΡΟΠΟΤΑΜΟΣ & Η ΚΑΚΙΑ ΜΑΓΙΣΣΑ

Μια φορά και έναν καιρό, πολύ πριν γεννηθούμε εμείς , σε αρχαία Χώρα, που είχε βγάλει πολλούς σοφούς ανθρώπους, που δίδασκαν με σεβασμό στο Περιβάλλον,η Φύση δημιούργησε ένα υπέροχο Δάσος .
Ασπροπόταμος το όνομά του.

Ήταν μεγάλο και καταπράσινο,με πλούσια βλάστηση, γεμάτο από πολλά άφθονα,ψηλά και όμορφα δέντρα,με πολλά, πάμπολλα, κρύα κρυστάλλινα νερά που έτρεχαν από αμέτρητες βρυσούλες και παραπάνω από άφθονα ρέματα, να σκεφτείτε παιδάκια μου ότι από τα νερά αυτά σχηματίζονταν ένα πολύ μεγάλο ποτάμι που το λέγανε Αχελώο και είχε πολλά ψάρια, τις πέστροφες.

Μέσα σε αυτό στο μεγάλο δάσος υπήρχαν πολλές βουνοκορφές, που κρατούσαν πολύ χιόνι από τον Οκτώβρη μέχρι τον Μάη-Ιούνη μήνα, μερικές χρονιές έφτανε και ως τον Ιούλιο-Αύγουστο και εκεί ζούσαν πολλοί άνθρωποι, που άλλοι από αυτούς είχαν ζώα, πρόβατα, κατσίκια, γελάδια, άλογα , κοτούλες και πολλά άλλα κι άλλοι δεν είχαν καθόλου ζώα και δεν ξέρω εάν ήθελαν να έχουν, καλά μου παιδάκια..

Ο κόσμος που κατοικούσε εκεί ήταν ευχαριστημένος, χρόνια και χρόνια συμβίωνε παρέα με όλο αυτό το Δάσος χωρίς κανείς να τους απειλεί, και ζούσαν για χρόνια πολλά ειρηνικά, ήρεμοι, ήσυχοι και ευτυχισμένοι.

Εκεί ζούσαν, γεννούσαν παιδιά, πέθαιναν και τα παιδιά τους ζούσαν και αυτά και έκαναν τα δικά τους παιδάκια και πάει λέγοντας!

Χρόνια Πολλά, Αιώνες γίνονταν αυτό.
Πολύς κόσμος ερχόταν να το δουν και να το θαυμάσουν, να πάρουν καθαρό αέρα γεμάτο οξυγόνο, και άλλοι έφευγαν ευχαριστημένοι και ξαναγύριζαν και άλλοι έχτιζαν τα σπίτια τους και έμειναν εκεί πάνω.

Όποιος βρίσκονταν έστω για μια φορά εκεί, το αγαπούσε, το ερωτεύονταν και έλεγε παντού πόσο πολύ του άρεσε και πόσο ωραίο ήταν.

Οι κάτοικοί του το είχαν σαν Θεό από την μεγάλη τους αγάπη. Τόσο πολύ το αγαπούσαν!

Όλοι τους ήταν χαρούμενοι και ευτυχισμένοι!
Και που λέτε καλά μου παιδάκια,τόση ομορφιά και τόση ευτυχία μια κακιά μάγισσα, πολύ κακιά, που την λέγανε Ανάπτυξη τη ζήλεψε πολύ,πολύ, μα πάρα πολύ!
Και φαντάζεστε τι έκανε; έβαλε σκοπό να το καταστρέψει.
Ζήλευε βλέπετε πολύ- πάρα πολύ.Πολύ ζηλιάρα! Τόσο ζηλιάρα!

Ήταν και πολύ ιδιότροπη, ήθελε, μόνο αυτή και κανείς άλλος, να κυριαρχεί σε όλη την Χώρα, αγαπούσε πάρα πολύ τα χρήματα, φιλοχρήματη ήταν, διατυμπάνιζε πως μόνο τα χρήματα είναι η ουσία της Ζωής ( αλλά παιδιά μου εμείς ξέρουμε ότι η ουσία της ζωής δεν είναι μόνο τα χρήματα και ότι αυτά δεν φέρνουν πάντα ευτυχία στην ζωή μας, έτσι δεν είναι;) και μάλιστα, όπου εύρισκε ομορφιά ,εκεί έφερνε και την καταστροφή της .

Άκουσε λοιπόν για την τόση ομορφιά του Ασπροποτάμου και θέλησε να τον καταστρέψει!
Και τι έκανε παιδάκια μου?
Ζήτησε την βοήθεια από τον πρωθυπουργό της χώρας που τον έλεγαν και Μήτσο και Τάκη και Κούλη (είχε τρία ονόματα μαζί) και από έναν υπουργό του που τον λέγανε και Χατζή και Δάκη και Κωστή (και αυτός τρία ονόματα) και από τους βουλευτές,που έλεγαν όλοι τους ότι αγαπούσαν τα δάση, αλλά παιδιά μου έλεγαν και λίγα ψέματα, γιατί αγαπούσαν όλοι τους, πιο πολύ την Ανάπτυξη.

Τους ζήτησε να χαλάσουν για χάρη της τον όμορφο Ασπροπόταμο γιατί ήθελε να λένε πως αυτή ήταν και πιο όμορφη από αυτόν και πιο παινεμένη! Ισχυρίζονταν μάλιστα ότι ήταν και πιο χρήσιμη από αυτόν!

Και έτσι και ο Πρωθυπουργός που τον έλεγαν και Μήτσο και Τάκη και Κούλη και ο υπουργός που τον έλεγαν και Χατζή και Δάκη και Κωστή και οι βουλευτές ,που αγαπούσαν τα δάση αλλά πιο πολύ αγαπούσαν την Ανάπτυξη, υπόγραψαν έναν Νόμο να χαθεί το όμορφο Δάσος του Ασπροποτάμου!
Μα δεν είναι μόνο αυτό το κακό.

Η Ανάπτυξη είχε και πολλές πολλές κόρες,.Όλες τους πανύψηλες, 120μετρα ήταν το ανάστημά τους και τα χέρια τους ήταν μακριά όσο 70μετρα.Τόοοοοσο μακριαααά.!
Και αυτές ήταν πολύ άχαρες, τις έλεγαν ανεμογεννήτριες και ήταν και αυτές ,σαν την μάνα τους ζηλιάρες.

Ήθελαν, όλος ο κόσμος να βλέπει αυτές και μόνο αυτές και καθόλου τον Ασπροπόταμο. Έτσι ζήτησαν από την μάνα τους ,την κακιά Ανάπτυξη να κόψει πολλά, πάρα πολλά δέντρα από τον Ασπροπόταμο, σχεδόν να τον αφανίσει, να ισοπεδώσει τις βουνοκορφές που κρατούσαν το χιόνι όλο τον χρόνο σχεδόν, να τις βάλει εκεί πάνω στα ισοπεδωμένα μέρη του, να τις εγκαταστήσει εκεί στερεώνοντάς τες με τεράστιες ποσότητες τσιμέντου που θα βρώμιζαν και το έδαφος θα επνιγαν τα λουλουδια και τα φυτά και θα επηρέαζαν όλον τον υδροφόρο ορίζοντα της περιοχής και με κίνδυνο να χαθούν τα νερά, να στερέψει και ο Αχελλώος και να πεθάνουν και οι πέστροφές του.

Ήθελαν να δεσπόζουν μόνο αυτές με το θεόρατο ύψος τους και τα μακριά τους χέρια, στην περιοχή,δηλαδή να τις βλέπει από πολύ μακριά όλος ο κόσμος και να τις θαυμάζει! Τόσο φαντασμένες!

Οι κάτοικοι του Ασπροποτάμου όταν έμαθαν αυτά τα νέα ταράχτηκαν πολύ,πάρα πολύ!Δεν είναι λίγο να έρχονται και να σου καταστρέφουν έτσι ξαφνικά, την χαρά σου,την ηρεμία σου και την ευτυχία σου.Έτσι δεν είναι παιδιά μου;

Και αποφάσισαν να ενωθούν όλοι τους να γίνουν σαν ένα σώμα, σαν μια γροθιά, γιατί έτσι θα ένωναν τις μικρές δυνάμεις του καθενός και θα γίνονταν πολύ πιο δυνατοί και από τον Ταρζάν που ζούσε στην ζούκλα και να αγωνιστούν, να εμποδίσουν την κακιά μάγισσα από το μεγάλο καταστροφικό της έργο και να μην εγκαταστήσει τις άχαρες ανεμογεννήτριες πάνω στις κορυφές που κρατούσαν το χιόνι πολλούς μήνες.

Ενώθηκαν το λοιπόν , όλοι μαζί ενωμένοι σαν μια γροθιά .Έτσι έπρεπε να γίνει και έτσι έκαναν, Ξεκίνησαν ένα δυνατό Αγώνα να σώσουν τον Ασπροπόταμό τους, τον δικό τους Θεό !
Ήξεραν ότι ήταν δύσκολα τα πράγματα αλλά είχαν πίστη στον Αγώνα τους και ήταν αποφασισμένοι για όλα.

ΟΝΤΩΣ ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΙ!

Μα τι βλέπω; κοιμήθηκαν τα καλά μου τα παιδάκια;
Από τώρα; Δεν πειράζει! Θα συνεχίσουμε αλλη μέρα να σας πω, για την νίκη των ανθρώπων του Ασπροποτάμου.
Άντε καλόν ύπνο αγαπημένα μου και μακριά από κακά όνειρα!
Και μην ανησυχείτε!Παραμύθι είναι.. δεν έχει καμιά σχέση με την πραγματικότητα..

Άγγελος Ορέστης