Κώστας Κουτσονάσιος
Η γέφυρα της Μαρούγκαινας ήταν πέτρινο δίτοξο γεφύρι μήκους 31 μέτρων και ύψους περίπου 7 μέτρων.
Κατασκευάστηκε στο πρώτο μισό του 18ο αιώνα από την Οθωμανική διοίκηση. Δέσποζε στη θέση της σημερινής πεζογέφυρας, που ενώνει την οδό Όθωνος με την πλατεία Κιτριλάκη και αποτελούσε μαζί με τη κεντρική γέφυρα το στολίδι της πόλης..
Το όνομα του γεφυριού το έδωσε η παρακείμενη πανάμορφη δίκρουνη βρύση της Μαρούγκαινας και το ομώνυμο εξοχικό κέντρο επί της σημερινής πλατείας Εθνικής Αντιστάσεως(πρώην Κιτριλάκη), το οποίο υπήρξε ένα από τα πιο φημισμένα προπολεμικά στέκια της πόλης.
Τα στηθαία του αρχικά ήταν πέτρινα και το 1886 αντικαταστάθηκαν με σιδερένια, μετά από διαπλάτυνση του καταστρώματός του.
Η γέφυρα καταστράφηκε από τους Άγγλους στις 18 Απριλίου 1941, στην απέλπιδα προσπάθεια να αναχαιτίσουν τη γερμανική προέλαση μετά την κατάρρευση του μετώπου.
Η σιδερένια γέφυρα τύπου Μπέλεϊ τοποθετήθηκε, αμέσως μετά την κατοχή στη θέση του πέτρινου γεφυριού. Το 1948, μετά την διευθέτηση και την εκβάθυνση του Ληθαίου, κατασκευάστηκε ξύλινο γεφύρι με δικτυωτά κιγκλιδώματα, που στηριζόταν στα βάθρα του παλιού. Το 1952 αντικαταστάθηκε από τη σημερινή τσιμεντένια πεζογέφυρα.
Η αναστύλωση της ιστορικής γέφυρας βάση των παλαιού φωτογραφικού αρχείου που υπάρχει είναι εφικτή, όπως απέδειξε και η πρόσφατη ολική ανακατασκευή από το Υπουργείο Πολιτισμού του γεφυριού της Πλάκας στον Άραχθο(κατασκευής 1866), που κατέρρευσε στις πλημμύρες του 2015.
Η αποκατάσταση μνημείων – κτιρίων και η τουριστική προβολή τους στο εξωτερικό είναι συνήθεις(βλέπε γέφυρα Μόσταρ κτλ),
Ο Δήμος Τρικκαίων επιβάλλεται να διεκδικήσει την ένταξη του έργου σε ανάλογο χρηματοδοτικό πρόγραμμα του αρμόδιου υπουργείου και το κέντρο της πόλης να αποκτήσει έστω μέρος της αίγλης του παρελθόντος.
