Τα ερωτικά τριγωνα,είναι το φτύσιμο στον κόρφο. Το “μη σου τύχει”. Έχουν πνιγμένα λόγια,πληγωμένα συναισθήματα. Βλέμματα έντονα,κατεβασμένα κεφάλια . Σμίγουν και συγκρούονται. Προσποιούνται πως δε βλέπουν,και καταλάθος σπρώχνονται.
Κυνήγι. Κρυφτο. Ψέματα. Καμία εμπιστοσύνη. Στα ερωτικά τρίγωνα υπάρχουνε μόνο θύματα. Ο εγκλωβισμένος στην ασφάλεια, που ευνούχο θυμίζει. Ο παθητικός ζητιάνος μιας αγάπης λειψης. Και ο ένοχος για τον κόσμο,ο αδύνατος να αντισταθεί σε τέτοιο πρωτόγνωρο πόθο.
Όταν μιλάμε για συναισθήματα δυνατά και όχι μόνο για στεγνή λαγνεία,δε μιλάμε για έλλειψη λογικής. Μιλάμε για κόμπους σε στομάχι και λαιμό. Και πλήρης αδιαφορία στους ηθικούς νομους, αυτής της ηθικής – ανήθικης κοινωνίας . Οι συμβιβασμοί διατηρούσαν πάντα κενά. Ο φόβος και η δειλία, χαϊδεύονται με την δυστυχία . Και το να ποτίζεις το νεκρό φυτό, δε το έφερε ποτέ πίσω στη ζωή, όσο κι αν προσπάθησες.
Ο τρίτος δε προσδοκίες όσο κι αν ποθεί. Είναι ρεαλιστής μέσα στην παράνοια ενός ανελπιστου ρομαντισμού. η προσμονή και το γαμωτο στο τέλος σκότωσε τον ρομαντικο,και γέννησε τον κυνικό. Τα βράδια δε κοιμούνται καλά. Ενοχές. Πόνος. Ανασφάλεια. Ένας πόλεμος χαμένος που κανείς ποτέ δε κερδίζει, μήτε μισή μάχη.
Και δε ξέρω ποιον λυπάμαι περισσότερο, ούτε στρατόπεδο θα διαλέξω. Μα θλίβομαι. Για εκείνον που πούλησε την ψυχή του στο βολεμα πρώτα. Ύστερα για εκείνον που ξέρει κατά βάθος την αλήθεια, μα εθελοτυφλει. Και τέλος για εκείνον που ερωτεύτηκε τον λάθος άνθρωπο, την λάθος στιγμή.
Οι γύρω όλοι δικαστες. Οι αναμάρτητοι. Τρέχουν με το δάχτυλο να δείξουν,και λαχανιαζουν για κάθε τι περα από την δική του καμπούρα . Ότι δε ζει ο άνθρωπος χλευάζει, δίχως να ακούει.Ελα τώρα,αφού ξερεις, κανείς δε τα κάνει αυτά.
Η ζωή ομως λογαριασμό σε κανέναν δε δίνει , μόνο χαστούκια . Κάπου εδώ να σας παρακαλέσω να τοποθετήσετε τα δικαστικά σας σφυριά ,και τα κλισέ “εγώ ποτέ”,κάπου ζεστά και σφιχτά. Ξέρετε εσείς. Και γω πρώτη και καλύτερη θα δώσω το παράδειγμα για όσες φορές σαν εσάς έγινα .
–Γεραλντινα
