Τον λένε Μιχάλη Πρωτοψάλτη..
Είναι από τα Κύθηρα..
Έχει γερανό και μηχανήματα οικοδομής..
Είναι αυτός ο υπέροχος άνθρωπος που εκείνο το καταραμένο βράδυ, έσωσε με τα μηχανήματα του ογδόντα ψυχές από του χάρου τα δόντια..
Είναι αυτός που ανέβασε ογδόντα πρόσφυγες από τα βράχια και τα συντρίμμια του ναυαγίου πάνω στο νησί..
Ανθρωπιά, αλληλεγγύης, γενναιότητα, λεβεντιά, δικαιοσύνη..
Είναι ο Μιχάλης και άλλοι κάτοικοι των Κυθήρων που δεν ξέρω το όνομα τους, αυτοί οι μικροί ανώνυμοι αγωνιστές των νησιών μας που βοηθούν, που σώζουν, που δίνουν ελπίδα στους πρόσφυγες του Αιγαίου..
Ξέρουν, αυτοί γνωρίζουν από τους πατεράδες τους, τι σημαίνει προσφυγιά, τι σημαίνει κυνήγι ανθρώπων, καταπίεση, πόλεμος και αυταρχισμός, ξέρουν γιατί τα Κύθηρα ήταν πριν πολλές δεκαετίες τόπος εξορίας αριστερών και προοδευτικών αγωνιστών και οι παππούδες τους βοηθούσαν τους αγωνιστές αυτούς να σωθούν.
Τιμή και Δόξα στο Μιχάλη..
Στο κάθε Μιχάλη από τον Έβρο μέχρι και την Γαύδο..
“Ύψωσαν ένα μέτρο το μπόι της ανθρωπότητας”.
Είναι το πρόσωπο της Ελλάδας που αγαπάμε, θέλουμε και αξίζουμε.
Iωάννης Χυδης
