Σχεδόν ταυτόχρονα οι δυο κορυφαίοι αυτοδιοικητικοί της περιοχής, ο Περιφερειάρχης κ.Αγοραστός και ο Δήμαρχος Τρικάλων κ.Παπαστεργίου, ζήτησαν εκ του βήματος συνεδρίων πανελληνίου εμβέλειας, να γίνει πράξη επιτέλους και στη χώρα μας(στην Ευρώπη είναι δεκαετίες τώρα καθεστώς)η αποκέντρωση πόρων και αρμοδιοτήτων από την κεντρικά εξουσία προς την Α` και Β` βαθμού αυτοδιοικητικούς θεσμούς.
Κι αυτό γιατί είναι εύλογο ότι οι Δήμοι και οι Περιφέρειες έχουν καλύτερη εικόνα των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι τοπικές κοινωνίες και διαθέτουν όντως τις δυνατότητες για άμεση επίλυση τους, σε σχέση πάντοτε με το δυσκίνητο Αθηνοκεντρικό μοντέλο εξουσίας, με την προυπόθεση βέβαια να διαθέτουν το κατάλληλο στελεχιακό δυναμικό.
Ποιος όμως πιστεύει πραγματικά ότι με τα ποιοτικά χαρακτηριστικά που διαθέτει σήμερα το αυτοδιοικητικό προσωπικό μπορεί το εγχείρημα της αποκέντρωσης να πετύχει ;
Μπορούν δηλαδή οι άλαλοι και χωρίς γνώμη(ελέω αντιμισθίας) αιρετοί να αναλάβουν αρμοδιότητες που ως τώρα είχαν έμπειροι και άρτια καταρτισμένοι κρατικοί αξιωματούχοι ;
Για παράδειγμα, ποιος σώφρων θα ήθελε η εκπαίδευση στο νομό να περάσει από τους υπηρεσιακούς Διευθυντές εκπαίδευσης, στον αρμόδιο αντιπεριφερειάρχη και στους οικείους αντιδημάρχους.
Η ιδέα και μόνο προκαλεί τρόμο, για την εύρυθμη λειτουργία των σχολείων και γενικότερα του κρατικού μηχανισμού στο νομό.
Άλλωστε είναι γεγονός ότι η ενασχόληση με την αυτοδιοίκηση σήμερα, δεν έλκει το απάνθισμα της κοινωνίας και η στελέχωση των ψηφοδελτίων γίνεται με μικροπολιτικούς και ψηφοθηρικούς όρους.
Εν τέλει, με γραφικότητες που συνωστίζονται στα τοπικά sites για λίγη δημοσιότητα και ψηφοσυλλέκτες που εκλαμβάνουν την ενασχόληση με τα κοινά ως βιοπορισμό, αποκέντρωση δεν μπορεί να γίνει κι αυτό ας γίνει κατανοητό από τους τοπικούς άρχοντες.
Κωνσταντίνος Κουτσονάσιος.
