Όπως λέει και η παροιμία «αν πιάσει φωτιά το σπίτι του γείτονα, αργά ή γρήγορα θα έρθει και στο δικό σου». Τα τελευταία 50 χρόνια, απ΄ όταν άρχισε η λεηλασία στον Ασπροπόταμο, δεν αντιμετωπίσαμε συλλογικά αυτό το πρόβλημα.
Καθένας στον μικρόκοσμό του. Το δικό του χωριό, το δικό του σπίτι. Δεν υπήρξε αλληλεγγύη΄ τουναντίον πόλεμος σε όποιον πάλευε για τον τόπο του. «Δεν θέλετε την ανάπτυξη της περιοχής» έλεγαν. Τοπικιστές όπως πάντα. Για να μη φανούμε παντελώς άδικοι υπήρξαν και ομάδες που στήριξαν αγώνες αλλά λοιδορήθηκαν ως γραφικοί οικολόγοι. Τώρα όμως που παίρνει φωτιά και το δικό τους χωριό!!!
Επί του συγκεκριμένου: Για πάνω από 40 χρόνια οι Μεσοχωρίτες παλεύουμε [και θα συνεχίσουμε να παλεύουμε] να σώσουμε το χωριό τους από τον φαραωνικό ταμιευτήρα της εκτροπής του Αχελώου. Όλα αυτά τα χρόνια τα γύρω χωριά όχι μόνο αδιαφορούσαν αλλά ήταν και επιθετικά γιατί είμαστε ενάντια στην ανάπτυξη που θα φέρει στην περιοχή. Να όμως που ……. η φωτιά έφτασε και στο δικό τους χωριό. Κι ακούμε φωνές τριγύρω μας.
– Από Κορυφή στο ρέμα [φαίνεται να το γλιτώνουν προς το παρόν]
– Από Παχτούρι, στο ρέμα Παλαιοχωρίτη.
– Από Βαθύρεμα το δέχτηκαν στο Βαθυρεμιώτη [ήδη έγινε] αλλά φωνάζουν για ανεμογεννήτριες στα γύρω βουνά τους.
– Από Χαλίκι στο ρέμα της Καπραρίας.
– Από Μυρόφυλλο, στο ρέμα Κρούσματα στο Γκολφάρι.
– Ας ανησυχούν και οι υπόλοιποι.
Μακάρι οι φωνές τους να πιάσουν τόπο. Αλλά πάντα να ακούμε την παροιμία του σοφού λαού: «αν πιάσει φωτιά το σπίτι του γείτονα, αργά η γρήγορα θα έρθει και στο δικό σου».
Καλαντζής Θανάσης
Μεσοχώρα
Μεγάλα φράγματα δεν θέλουν, μικρά Υ/Η δεν θέλουν, ανεμογεννήτριες δεν θέλουν, φωτοβολταϊκά δεν θέλουν, βιο-αέριο για ρεύμα δεν θέλουν, οπότε “καθαρό” λιγνίτη, εισαγόμενο ΦΑ και μαζούτ θέλουν οι “οικολόγοι”…