Περίπου 80 πλημμυροπαθείς του Δήμου Φαρκαδόνας, παρά τις αντιδράσεις τους, μεταφέρθηκαν στην κλειστή προσφυγική δομή του Κουτσόχερου, όπου μέχρι πρόσφατα διέμεναν πρόσφυγες (οι οποίοι διώχθηκαν κακήν κακώς για να στεγαστούν οι πλημμυροπαθείς).
Κλειστή δομή σημαίνει ότι, όπως οι πρόσφυγες έτσι και οι πλημμυροπαθείς, αντιμετωπίζουν τις ίδιες απαράδεκτες συνθήκες, συνθήκες φυλάκισής τους. Δηλαδή, οι «φιλοξενούμενοι» για να βγουν ή να μπουν πρέπει να δίνουν τα στοιχεία τους στους φύλακες στην πύλη, ενώ απαγορεύεται η είσοδος σε φίλους, συγγενείς, αλληλέγγυους και ΜΜΕ, παρά μόνο αν έχουν άδεια από το … Υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής!
Η μετεγκατάστασή των πλημμυροπαθών έγινε εκβιαστικά: ή μένετε στις σκηνές στο Γριζάνο ή πάτε σε κοντέινερ στο Κουτσόχερο. Ούτε λόγος οι άνθρωποι που έχασαν τα πάντα να έχουν έναν αξιοπρεπή τόπο διαμονής! Έτσι δρομολογείται η γενικότερη επιδίωξη των Δήμων «μας», που είναι η εκκένωση των ξενοδοχείων του νομού, στα οποία διαμένουν πλημμυροπαθείς από χωριά του νομού, και η μετεγκατάστασή τους συνολικά στο Κουτσόχερο.
Οι πλημμύρες στη Θεσσαλία, οι πυρκαγιές στον Έβρο, οι δολοφονίες στην Πύλο, το έγκλημα στα Τέμπη, καταδεικνύουν ότι θύματα είναι πάντα οι αδύναμοι: πρόσφυγες, παιδιά, φτωχοί αγρότες και εργάτες.
Αυτονόητο είναι, λοιπόν, το αίτημα να διασφαλιστεί η αξιοπρεπής διαμονή των πληγέντων σε ξενοδοχεία της πόλης και η πλήρης και άμεση αποζημίωσή τους για όσα έχασαν. Αυτονόητο είναι και το αίτημα να αποκτήσουν χαρτιά, δικαιώματα και αξιοπρεπή διαβίωση μέσα στις πόλεις, όλοι οι πρόσφυγες.
Γιατί εύκολα γίνεσαι ξεριζωμένος και πρόσφυγας από τη μία μέρα στην άλλη.
Γιατί μόνο με αλληλεγγύη, συλλογική δράση και απορρίπτοντας τον κοινωνικό κανιβαλισμό είναι δυνατή η διεκδίκηση μιας καλύτερης ζωής.
Γιατί κανένας δε θα σωθεί μόνος του παρακαλώντας τους δολοφόνους του.
Λέσχη Εργασίας, Αλληλεγγύης και Πολιτισμού
Για κάντε μια δοκιμή να ζήσετε με σαρία, να δείτε αν έχει σημασία…